ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 331

บทที่ 331 การไม่ลงรอยกันระหว่างสามี-ภรรยา

ในโลกเซียน ไท่ไป๋จินซิงนั้นเดินกลับไปกลับมาอยู่ตำหนักของเขา และพูดพึมพำซ้ำไปซ้ำมา “หมดประจำเดือน, หมดประจำเดือน” โรคนี้มันคืออะไรกัน? ทำไมข้าถึงไม่เคยได้ยินมาก่อน”

แต่ไท่ไป๋จินซิงก็ได้นึกถึงเจ้าแม่หวังหมู่ที่ยังมีเหตุผลและสุขุมเมื่อหมื่นปีก่อน จึงได้พูดขึ้นมาอย่างตื่นเต้น “เป็นโรคก็ต้องรักษา หากเจ้าแม่สามารถรักษาได้ เราก็จะได้ไม่ต้องกลัวเวลาเข้าไปในเหยาฉีอีก”

ไท่ไป๋จินซิง: แล้วเจ้าพอจะมีหนทางรักษาโรคนี้หรือไม่น้องฉิง?

ผู้ที่มีภาวะหมดประจำเดือนมากกว่าครึ่งบนโลกนั้นเกิดจากการเสื่อมถอยของร่างกาย และความเครียดทำให้ผู้คนเข้าสู่ภาวะหมดประจำเดือน

แต่เจ้าแม่หวังหมู่นั้นเป็นถึงเซียน จึงเป็นไปไม่ได้ที่ร่างกายของเธอจะเสื่อมถอยได้ จึงเหลือเพียงแค่เหตุผลเดียว: ความเครียด!

จากที่ไท่ไป๋จินซิงว่ามานั้น เจ้าแม่นั้นไม่สามารถบรรลุชั้นจุ่นเชิ่งกลางมานานกว่า 10,000 ปีแล้ว

เมื่อคิดได้เช่นนี้สีหน้าฉิงเทียนก็ได้คิดหนักขึ้นมา และพูดคำว่าบรรลุชั้นจุ่นเชิ่งซ้ำไปซ้ำมา

“มันไม่ถูกต้อง มันเป็นเรื่องยากอยู่แล้วในการที่จะบรรลุขั้น ถ้าเกิดเซียนทุกคนที่ติดการบรรลุมีภาวะหมดประจำเดือน มีหวังคนบนโลกเซียนคงได้มีภาวะหมดประจำเดือนกันหมดพอดี” ฉิงเทียนคิ้วขมวดแล้วคิด

“มันจะต้องมีความปัญหาอื่นที่ทำให้เจ้าแม่หวังหมู่เครียดสิ” ฉิงเทียนพูดอย่างมั่นใจ

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ฉิงเทียนก็ได้พิมพ์ถามกลับไป: พี่ไท่ไป๋ครับ นอกจากไม่ได้บรรลุชั้นจุ่นเชิ่งแล้ว ยังจะมีอะไรอย่างอื่นที่ทำให้เจ้าแม่เครียดอีกบ้างไหมครับ?

ณ โลกเซียน

ไท่ไป๋จินซิงเองก็คิ้วขมวดจนแทบจะชนกันแล้วบ่นพึมพำ “ความเครียด…ความเครียด มีเรื่องอะไรที่เจ้าแม่เครียดอีกบ้างไหมนะ นอกจากเรื่องบรรลุชั้นจุ่นเชิ่ง ลองนึกให้ดีๆสิ!” ไท่ไป๋จินซิงใช้สองมือจับไปที่หัวของเขา

“จริงด้วยสิ ยังมีอีกเรื่องที่น่าจะทำให้เจ้าแม่เครียดมากอยู่นี่นา” ไท่ไป๋จินซิงกล่าวด้วยความยินดีเมื่อเขาคิดบางเรื่องออก

แต่หลังจากที่ยินดีได้อยู่พักเดียว ไท่ไป๋จินซิงก็มีสีหน้าลังเลใจขึ้นมา “ถ้าเราบอกเขาไป แล้วองค์เง็กเซียนทราบเรื่องนี้เข้าเราจะทำยังไงดี?”

แต่เมื่อเขานึกถึงสภาพของเจ้าแม่หวังหมู่ที่ตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากเสือแล้ว ไท่ไป๋จินซิงจึงได้กัดฟันแล้วพูดขึ้นมา “เอาก็เอาวะ! เราเชื่อว่าน้องฉิงนั้นคงไม่ทรยศข้าเด็ดขาด”

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ไท่ไป๋จินซิงก็ได้รีบตอบไป: น้องฉิง ข้าพอจะรู้สาเหตุหนึ่งที่ทำให้เจ้าแม่เครียดมากอยู่ แล้วยังเป็นเรื่องที่นางเครียดไม่แพ้เรื่องของบรรลุชั้นจุ่นเชิ่งเลย แต่เรื่องนี้เจ้าจะต้องไม่แพร่งพรายออกไปโดยเด็ดขาด”

ฉิงเทียนก็ได้รีบตอบกลับไป: พี่ไท่ไป๋วางใจได้ ผมจะไม่แพร่งพรายออกไปเด็ดขาดครับ พี่ไท่ไป๋ไม่เชื่อผมเหรอครับ?”

เมื่อเห็นฉิงเทียนตอบกลับมา ไท่ไป๋จินซิงจึงได้พิมพ์เรื่องที่เหมือนกับระเบิดลงไป: เจ้าแม่หวังหมู่กับองค์เง็กเซียนนั้นไม่ได้มีอะไรกันมานานกว่า 10 ปีแล้ว

ฉิงเทียนจึงได้จ้องไปที่ข้อความที่ปรากฏขึ้นมาบนจอ แล้วที่มุมปากของเขาก็ได้ยกขึ้นมา เรื่องนี้ทำให้เขารู้สึกตกใจพอสมควร ถ้าเกิดเรื่องนี้ล่วงรู้โดยคนอื่นในโลกเซียนเข้า ว่าเจ้าแม่กับองค์เง็กเซียนไม่ได้มีอะไรกันมานานกว่า 10 ปีนี้ มันไม่ใช่แค่ข่าวซุบซิบนินทาธรรมดาๆแน่ ถึงเขาเองจะไม่รู้ว่าเหล่าเซียนนั้นจะรู้สึกอย่างไรกับเรื่องนี้ แต่ที่แน่ๆมันจะต้องส่งผลถึงภาพพจน์ขององค์เง็กเซียนแน่ๆล่ะ ไม่แปลกใจเลยที่ไท่ไป๋จินซิงถึงได้กำชับเรื่องนี้นัก

เรื่องที่เป็นความลับเช่นนี้ควรจะรู้แค่อยู่ในเหล่าขุนนางคนสนิทขององค์เง็กเซี่ยนอย่างไท่ไป๋จินซิงเท่านั้น

“แล้วทำไมทั้งคู่ถึงไม่มีอะไรกันล่ะครับ? หรือว่าจะมีปัญหาอะไรบางอย่าง?” ฉิงเทียนถามกลับไป

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน