ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 333

บทที่ 333 ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี

ณ โรงแรมแห่งหนึ่งในเมืองโม๋ตู ฉิงเทียนกำลังนอนอยู่บนเตียง เขานั้นกำลังเบื่อและจ้องมองไปที่เพดาน หลังจากที่เขาถูกไป๋กงหยางไล่ออกมา เขาก็ได้ไปที่บ้านของซูเสวี่ยเพื่อรับประทานอาหาร แล้วเขาก็ถูกซูเสวี่ยไล่ออกมา เธอนั้นกลับคืนสู่สภาพของสาวทำงานแล้วมุ่งหน้าไปที่บริษัททันที ปล่อยให้ฉิงเทียนต้องโดดเดี่ยว

ยิ่งไปกว่านั้น ฉิงเทียนก็พบว่าตัวเขานั้นถูกหลอกโดยไป๋กงหยาง เพราะเขาได้เข้าไปที่กลุ่มแลกเปลี่ยนสุขาวดีและถามเรื่องของการฝึกวิชา แล้วพบมันไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่ไป๋กงหยางพูดเลย ถึงแม้มันจะมีอันตรายนิดหน่อยในการเปลี่ยนวิชาที่ใช้ฝึก แต่ก็ไม่ได้อันตรายถึงแก่ชีวิตอย่างที่ไป๋กงหยางกล่าว

“ไม่รู้เลยว่าสองคนนั้นกำลังคิดจะทำอะไรลับหลังเราอยู่กันแน่นะ!” ฉิงเทียนพูดอย่างสงสัย

แต่ทว่าฉิงเทียนก็ไม่ได้กังวลกับเรื่องนี้มากนัก อย่างไรเสียไป๋กงหยางก็คงจะทำอะไรเพื่อเสี่ยวหยูแน่นอน

แล้วฉิงเทียนก็คิดว่าต่อไปเขาจะทำอะไรดี อันดับแรกเขาจะต้องทำให้องค์เง็กเซียนและเจ้าแม่หวังหมู่กลับมาร่วมรักกันก่อน

ถึงแม้จะมีหนังจากประเทศญี่ปุ่นมากมายและของเล่นดีๆจากบนโลก แต่เจ้าแม่นั้นก็ดูเป็นคนที่ดูเข้มงวด ถ้าเกิดเขาส่งหนังอย่างว่าไปให้เธอ ฉิงเทียนก็เชื่อว่าเมื่อเธอได้เห็นหนังพวกนี้แล้ว เธอคงจะต้องโกรธอย่างมากแน่

เหมือนอย่างคนโบราณที่ไม่เคยเห็นเครื่องบินมาก่อนแล้วพามาในยุคปัจจุบันแล้วพาขึ้นเครื่องบิน ต่อให้ต้องฆ่าคนโบราณคนนั้น คนโบราณก็คงไม่ยอมเด็ดขาด เพราะว่าเขาไม่เคยเห็นพาหนะที่บินไปบนท้องฟ้าได้มาก่อน เขาย่อมไม่เชื่อว่าเครื่องบินนั้นจะสามารถพาผู้คนบินไปได้เร็วกว่าม้าที่ดีที่สุดที่เขารู้จักเสียอีก

แล้ววัฒนธรรมในโลกเซียนเองก็เหมือนๆกับในจีนยุคโบราณ ผู้หญิงแต่งตัวรัดกุม เรื่องอย่างว่าเป็นเรื่องลับๆระหว่างสามีภรรยาเท่านั้น ย่อมไม่มีใครที่จะสนใจเสื้อผ้าหวือหวากับหนังอย่างว่าหรอก (แน่นอนว่าปีศาจอย่างราชาปีศาจวัวนั้นเป็นข้อยกเว้น)

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ฉิงเทียนก็ได้ถอนหายใจออกมา “วิธีการนี่แหละปัญหาใหญ่ จะทำยังไงที่จะทำให้เจ้าแม่ยอมรับเรื่องแบบนี้ได้ และทำให้องค์เง็กเซียนรู้สึกอยากทำเรื่องอย่างว่าขึ้นมา”

ฉิงเทียนจึงได้รวบรวมความคิดว่าจะหาเสื้อผ้าแบบไหนดีที่ทั้งยั่วยวนและรัดกุม

แล้วตาของฉิงเทียนก็ได้ส่องแสงขึ้นมาและพูดขึ้น “จริงด้วยสิ เราลืมชุดกี่เพ้าไปได้ยังไงเนี่ย?”

ชุดกี่เพ้านั้นเป็นชุดที่เน้นสัดส่วนของผู้หญิงจีนที่ดีที่สุด และชุดกี่เพ้าเองก็ไม่ค่อยจะเปิดเผยเหมือนกับชุดของต่างชาติ เขาคิดว่าในช่วงราชวงศ์สุดท้ายของจีนนั้นน่าจะได้รับแนวคิดจากตะวันตกมาพอสมควร ทางด้านหนึ่งผู้หญิงจีนนั้นออกไล่ตามความงามและความเซ็กซี่อยู่แล้ว และอีกทางหนึ่งคือแนวคิดที่ยังต้องรักนวลสงวนตัวนั้นได้ฝังเข้าไปในรากลึกของสาวจีนแล้ว ดังนั้นผู้คนในเวลานั้นจึงได้ออกแบบชุดกี่เพ้าขึ้นมา ซึ่งเรียกได้ว่าชุดกี่เพ้านั้นเป็นชุดที่ขับเน้นความงามของสาวจีนออกมาได้มากที่สุด

“ถ้าสวมชุดกี่เพ้าคู่กับถุงเท้ายาวสีดำ แล้วสวมรองเท้าส้นสูงเข้าไปด้วย เราไม่เชื่อหรอกว่าองค์เง็กเซียนนั้นจะไม่มีปฏิกิริยากับสิ่งนี้เลย “เมื่อคิดได้เช่นนี้ฉิงเทียนก็รู้สึกยินดีขึ้นมา ในที่สุดเขาก็พบหนทางเสียที แต่ยังมีปัญหาบางอย่างตามมา

การเลือกซื้อเสื้อผ้านั้น จำเป็นต้องเข้ากับส่วนสูงและเอวของเจ้าแม่ด้วยซึ่งเขาไม่รู้เรื่องพวกนี้เลย ส่วนที่สำคัญที่สุดคือการสวมชุดนั้นได้พอดี ไม่ว่าเสื้อผ้านั้นจะดีเพียงไร แต่ผู้คนที่มีร่างกายต่างกันก็จะให้บรรยากาศที่ต่างกันออกไปเช่นกัน

ยกตัวอย่างเช่น ตอนที่ผู้ขายนั้นได้แปะรูปภาพสินค้าตัวอย่างเอาไว้ในถาวเป่านั้น ไม่ว่าชุดนั้นจะทำให้นางแบบในรูปนั้นออกมาสวยเพียงใด แต่เมื่อมาถึงผู้ซื้อแล้วกลับมีปัญหาอื่นๆตามมา

ดังนั้นเขาจำเป็นต้องทราบสัดส่วนของเจ้าแม่ให้ได้ก่อน ไม่อย่างนั้นถ้าเจ้าแม่สวมชุดแล้วไม่เหมือนรูปตัวอย่าง คงได้เกิดเรื่องเศร้าตามมาแน่

แต่ใครกันจะเป็นคนที่ขอสัดส่วนของเจ้าแม่มาให้เขาได้ล่ะ? ไท่ไป๋จินซิงก็คงไม่ได้แน่ๆ ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นขุนนางคนสนิทขององค์เง็กเซียน แต่องค์เง็กเซียนก็คงไม่ยอมบอกสัดส่วนภรรยาของเขาแก่ไท่ไป๋จินซิงแน่

ในขณะที่ฉิงเทียนกำลังหดหู่อยู่นั้นเอง โทรศัพท์ของเขาก็ได้สั่นขึ้นมา แล้วพบว่ามีข้อความยังไม่ได้อ่านในถาวเป่าสวรรค์

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน