บทที่ 336 ทางเลือก
เป็นเวลาตี2-3 ที่ฉิงเทียนนั้นได้ลากสังขารกลับมาที่โรงแรม!
ฉิงเทียนนั้นได้นอนขดอยู่บนเตียง และถอนหายใจออกมา “ซวีอู๋จื่อนั่นจะเป็นคนที่รักสนุกมากไปแล้ว!”
เดิมทีฉิงเทียนนั้นควรที่จะเป็นคนนำทาง แต่ไปๆมาๆฉิงเทียนกลับพบว่าตาแก่นี่จะคุ้นเคยกับโม๋ตูมากไปแล้ว ที่เขาบอกว่าอยากได้คนนำทางน่ะโกหกกันชัดๆ ตาแก่นั่นรู้จักร้านรวงต่างๆดีมาก แล้วเขายังพาฉิงเทียนไปที่ร้านเน็ตคาเฟ่อีกด้วย
ท่ามกลางสายตาที่ตกใจของเขา ซวีอู๋จื่อได้หยิบเอาบัตรขึ้นมาเพื่อเปิดเครื่องเล่น League of Legends, แล้วยังดึงฉิงเทียนเข้ามายังกลุ่มวอยซ์แชทของเขาด้วย
จนในที่สุดฉิงเทียนก็ได้เออออห่อหมกไปอย่างงงๆ แล้วก็พบว่าตาแก่นี่มันหลุมพรางชัดๆ แล้วยังไม่หลุมธรรมดาด้วยแต่เป็นหลุมยุบที่ลึกมากเท่าไรก็ไม่สามารถบอกได้
ฉิงเทียนนั้นจำได้อย่างชัดเจนที่เพื่อนร่วมทีมของเขานั้นพูดออกมานิดหน่อย คนคนนั้นน่ะชอบฟาดปากตลอดเวลา
ซึ่งผลสุดท้ายเพื่อนร่วมทีมฝั่งโน้นหลุดไป ทีมซวีอู๋จื่อจึงเป็นฝ่ายชนะ
ซึ่งการเล่นของซวีอู๋จื่อนั้น ปล่อยตัวให้ฝ่ายโน้นคิลอยู่ตลอด ซึ่งถ้าเพื่อนร่วมทีมฝั่งโน้นไม่หลุด ฉิงเทียนก็คงแพ้เกมนั้นไปแล้ว แล้วยังแถมท้ายด้วยประโยคว่า “ทีมเทพไม่กลัว กลัวทีมกาก”
เล่นไป 5 เกม ฉิงเทียนชนะแค่เกมเดียว ซึ่งดูที่แต้มโดนคิลของพวกเขาแล้วซึ่งแต่ละคนนั้นต่ำ ในขณะที่ซวีอู๋จื่อนั้นตายจนน่ากลัว
และในตอนท้าย ซวีอู๋จื่นก็ได้พูดออกมาอย่างไม่อายว่า “เป็นไงล่ะ ต้องให้ข้ามาเล่นแครี่เอง ไอ้พวกทีมกากเอ๊ย!”
ฉิงเทียนจึงได้แอบตัดสินใจว่าเขาจะไม่ขอร่วมทีมกับตาแก่นี่อีกเป็นครั้งที่สอง มันปาฏิหาริย์มากแล้วที่ได้คนร่วมทีมอย่างนี้แล้วเล่นชนะได้
ซึ่งเรียกได้ว่าการกระทำของซวีอู๋จื่อนั้นได้เปลี่ยนภาพลักษณ์ผู้บำเพ็ญเพียรของเขาโดยสิ้นเชิง ซึ่งควรจะสวมชุดพลิ้วๆสีขาวและดูสง่างาม แต่ในเวลานี้ฉิงเทียนรู้สึกได้ว่าเขานั้นคงจะคิดมากเกินไป
และแน่นอนว่าการร่วมเดินทางกับซวีอู๋จื่อนั้นแย่มาก และเขาเองก็ไม่ได้อะไรกลับมาเลย แต่อย่างน้อยเขายังได้รู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับโลกผู้บำเพ็ญเพียรจากปากของซวีอู๋จื่อมาบ้าง
จากเรื่องราวที่เขาได้ฟังจากซวีอู๋จื่อนั้น ทั่วทั้งโลกบำเพ็ญเพียรในจีนนั้นมีผู้ที่มีอำนาจอยู่เพียงผู้เดียว นั่นคือสมาพันธ์ผู้บำเพ็ญเพียร
จากที่ซวีอู๋จื่นว่ามา เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรในสมาพันธ์นั้นจะสูงหล่อและเอาใจใส่ผู้อื่นเหมือนอย่างเขา ซึ่งฉิงเทียนไม่อยากจะเชื่อครึ่งหลังสักเท่าไรนัก
สมาพันธ์ผู้บำเพ็ญเพียรนั้นถูกดูแลโดย 4 สำนักใหญ่ สำนักเขาซูซัน, สำนักง้อไบ๊, ชี่จง และวัดฝ่าหัว ทั้งสี่สำนักนี้ล้วนแล้วแต่มีสถานะที่สูงมากในโลกผู้บำเพ็ญเพียรในจีน
เมื่อ 1 พันปีก่อน โลกผู้บำเพ็ญเพียรนั้นยังไม่ได้อยู่กันอย่างสงบสุขเหมือนในปัจจุบัน ปลาใหญ่กินปลาเล็กเสมอ จนกระทั่งวันหนึ่งเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ขึ้นพลังวิญญาณในโลกนั้นได้หายไป
และในเวลานั้นสำนักซูซัน, สำนักง้อไบ๊, ชี่จง และวัดฝ่าหัว ทั้งสี่สำนักใหญ่ในโลกผู้บำเพ็ญเพียรนั้นก็รู้สึกได้ว่าโลกผู้บำเพ็ญเพียรนั้นคงจะได้หายไปภายใน 1 พันปีแน่ ถ้าเกิดยังปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป
ในเวลานั้นทั้งสี่สำนักใหญ่จึงได้จับมือเพื่อสร้างสมาพันธ์ขึ้นมา แล้วทุกสำนักในโลกเซียนที่ขัดขืนไม่เข้าร่วมกับสมาพันธ์ก็ได้ถูกกำจัดโดยสี่สำนักใหญ่โดยทันที แล้วจากนั้นเจ้าสำนักทั้งสี่สำนักใหญ่ก็ได้สร้างอาคมที่ใช้พลังมหาศาลขึ้นมา แล้วทำการแบ่งจีนออกจากกันเป็นโลกปกติและโลกผู้บำเพ็ญเพียร เพื่อให้พลังวิญญาณนั้นยังคงเหลืออยู่ในโลกผู้บำเพ็ญเพียร


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย