ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 337

บทที่ 337 ข้อเสนอของจ้าวเลี่ยง

หลังจากที่ผ่านไปพักใหญ่ จ้าวเลี่ยงก็ได้มีสีหน้าจริงจังและทำการตัดสินใจครั้งใหญ่ “ก็ได้ ลุงจะยอมเข้าบริษัทของนาย หากว่าหลานฉิงจะยินดีสอนวิชาให้แก่ลุง ยิ่งไปกว่านั้นถ้านายสามารถสัญญากับลุงได้ว่าลุงจะฝึกได้สำเร็จ ลุงจะยกทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลจ้าวให้กับบริษัทที่หลานฉิงจะสร้างด้วย!”

“เดี๋ยวนะท่านพ่อ ทำไมท่านพ่อถึงได้คิดอะไรหุนหันพลันแล่นเช่นนั้น?” จ้าวก่างตกใจที่เห็นพ่อของเขาเป็นเช่นนี้ ท่าทีของพ่อของเขานั้นกลับตาลปัตร 180 องศามาก

ฉิงเทียนเองก็ยังตกใจกับท่าทีของจ้าวเลี่ยง ซึ่งนี้ไม่ใช่ท่าทีปกติของเขาเลย

จ้าวเลี่ยงก็ได้เงยหน้าขึ้นมาแล้วอธิบาย “มีโอกาสอยู่เพียงน้อยนิดนักที่ในช่วงชีวิตของคนคนหนึ่งจะเปลี่ยนชะตากรรมของตัวเองได้ ชีวิตนั้นสำคัญกว่าเงินทอง และเพื่อที่จะมีชีวิตที่ยืนยาวแล้ว แม้แต่จิ๋นซีฮ่องเต้ก็ยังยอมจ่ายเป็นจำนวนมหาศาลเพื่อตามหาดินแดนเซียนที่ไม่รู้ว่ามีจริงหรือไม่ และฉันไม่ยอมจ่ายเงินเพื่อไล่คว้าโอกาสที่ดีเช่นนี้ได้อย่างไร”

เมื่อเห็นพ่อของเขาพูดเช่นนี้ จ้าวก่างก็ได้พูดอย่างดีใจ “พ่อ ผมยินดีมากที่พ่อคิดเช่นนี้ได้ เทียบกับเงินทองแล้วนี่คือโอกาสครั้งใหญ่ และผมเชื่อว่าน้องสี่นั้นจะไม่ทำให้พวกเราผิดหวังแน่ๆ” แล้วจ้าวก่างก็ได้จ้องมาที่ฉิงเทียนอย่างเชื่อมั่น

“แบบนั้นมันไม่ดีนะครับ! นั่นเป็นทรัพย์สินของตระกูลจ้าวของคุณนะครับ” ฉิงเทียนรีบตอบปฏิเสธ ถ้าเกิดเขาตอบตกลงไปมันก็เหมือนกับว่าเขาอยากได้ทรัพย์สินของตระกูลจ้าว เขานั้นไม่ได้ต้องการเงินทองของพวกเขาเลย ฉิงเทียนเชื่อว่าลำพังข้าวของของเขาเองแล้ว ก็เพียงพอที่เขาจะทำเงินได้มหาศาลแล้ว

จ้าวเลี่ยงเองก็ตกใจ ทรัพย์สินของตระกูลจ้าวนั้นมีอยู่หลายพันล้านดอลลาร์ แต่ฉิงเทียนกลับปฏิเสธโดยทันที เขาก็ควรที่จะยินดีสิที่จะได้เงินหลายพันล้านเช่นนี้

“หรือว่าสภาพร่างกายของเรานั้นจะไม่สามารถฝึกวิชาได้เลยเหรอ?” จ้าวเลี่ยงรู้สึกไม่ดีขึ้นมาจึงได้ถามออกไป “หลานฉิง ร่างกายของลุงฝึกไม่ได้แล้วจริงๆเหรอ?”

“หลานจะต้องช่วยลุงนะ! ลุงยินดีที่จะเป็นวัวเป็นม้าให้หลานในชาติหน้าด้วยก็ได้!” จ้าวเลี่ยงจับมือของฉิงเทียนอย่างกระวนกระวาย

“มองไปที่จ้าวเลี่ยงที่จู่ๆก็กระวนกระวายขึ้นมา ฉิงเทียนก็ได้รีบอธิบาย “ลุงจ้าวครับ ผมยินดีที่จะช่วยลุงครับ ถึงแม้ว่าลุงจะอายุมากไปสักหน่อย แต่คุณลุงก็ยังไม่ได้แก่เกินไปที่จะบำเพ็ญเพียรครับ”

“จริงเหรอ? หลานไม่ได้โกหกลุงใช่ไหม?”

“จริงๆครับ!”

เมื่อเห็นฉิงเทียนผงกหัวยืนยัน จ้าวเลี่ยงก็รู้สึกโล่งอกแล้วสีหน้าของเขาก็กลับคืนเป็นปกติ แล้วจากนั้นเขาก็ได้หันไปมองฉิงเทียนและพูดอย่างจริงจัง “หลานฉิง ที่ลุงพูดเมื่อสักครู่นั้นลุงเอาจริง ก่างเอ๋อและลุงจะเข้าร่วมกับบริษัทของหลาน แล้วทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลจ้าวเราก็ย่อมจะต้องตกเป็นของหลาน”

“แล้วยิ่งถ้าหลานได้ทรัพย์สินของตระกูลจ้าวของเราไป มันก็จะช่วยทุ่นเวลาอย่างมากในการสร้างบริษัทใหม่ของหลานขึ้นมา”

แล้วจ้าวก่างเองก็ได้เสนอขึ้นมาเช่นกัน “ใช่แล้วน้องสี่ ตระกูลจ้าวของเรานั้นจริงๆแล้วก็มีกันแค่ 2 คนเท่านั้น แล้วพอพวกเราเข้าร่วมกับบริษัทของนายแล้ว ใครเล่าจะดูแลบริษัทของพวกเรา ก็ย่อมที่จะไม่มีใครดูแล สุดท้ายก็จะล้มละลายไป และพวกเราก็ยังไม่ได้เข้าร่วมกับบริษัทของนายทันที อย่างไรเสียพวกเราก็จำเป็นต้องจัดการกับเรื่องต่างๆก่อน!”

“ก็ได้! ในเมื่อพวกคุณพูดเช่นนั้นผมก็ตกลง แต่ผมจะไม่เอาเปรียบพวกคุณซะทีเดียว ผมจะมอบหุ้น 1% ของบริษัทของผมในอนาคตไว้ให้!” ฉิงเทียนคิดแล้วกล่าว

อย่าได้ดูถูก 1% นี้เชียว, ด้วยข้าวของที่ฉิงเทียนครอบครองแล้ว บริษัทในอนาคตของเขานั้นย่อมที่จะมีมูลค่าในตลาดหลักทรัพย์ถึงหลายแสนล้านดอลล่าร์แน่ แล้วพ่อลูกตระกูลจ้าวก็ได้จะได้ผลประโยชน์มากมายจาก 1% นั้น

เมื่อเห็นฉิงเทียนยอมตกลงแล้ว จ้าวเลี่ยงก็ได้กล่าวขึ้นมา “ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็จะไปจัดการสะสางข้อมูลต่างๆของบริษัทของเรา เมื่อพวกเรากลับไปแล้ว”

“ลุงจ้าวครับ ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้นก็ได้ บริษัทของผมยังไม่ได้จดทะเบียนเลยด้วยซ้ำครับ” ฉิงเทียนยิ้มตอบและรีบโบกมือ เพื่อให้จ้าวเลี่ยงใจเย็นลงก่อน

“ถ้าเช่นนั้น กลับมาเข้าเรื่องของการฝึกวิชา ลุงจะเริ่มฝึกได้เมื่อไร?” จ้าวเลี่ยงถามอย่างตื่นเต้น

“พรุ่งนี้ละกันครับ วันนี้ผมยังธุระอื่นต้องไปทำครับ” ฉิงเทียนก็นึกขึ้นได้ว่าเขาจะต้องเข้าร่วมประชุมของทางสมช.ในวันนี้

“ได้!”

แล้วจ้าวเลี่ยงกับลูกชายก็ได้พากันเดินกลับไปที่รถ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน