ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 343

บทที่ 343 ผู้บำเพ็ญเพียร (1)

“แล้วพอจะมีหนทางรักษาเขาให้หายไหม?” มองไปที่สีหน้าที่ไร้เดียงสาของเณรน้อยแล้ว ฉิงเทียนก็รู้สึกไม่ค่อยดีที่เห็นเณรน้อยที่น่ารักเช่นนี้ต้องมาป่วย

ไป๋กงหยางก็ครุ่นคิด “ถ้าข้ายังมีร่างกายอยู่ ข้าก็จะสามารถปรุงยารักษาให้เขาได้ รับรองได้ว่าเขาจะหายจากโรคนี้อย่างแน่นอน แต่ตอนนี้ข้าคงไม่สามารถปรุงยาเช่นนั้นได้”

ฉิงเทียนก็ได้ถามอย่างสงสัย “ยาอะไรรึ?”

“มันไม่ใช่ยาที่ท่านจะสามารถปรุงได้” ไป๋กงหยางมองความคิดของฉิงเทียนออกแล้วตอบกลับทันควัน “แต่ไม่ต้องกังวลไป หากดูจากตัวตนและความสามารถของชาวพุทธคนนี้แล้ว สำนักของเขาก็คงจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรักษาเขาแน่”

“จริงด้วย” ฉิงเทียนคิด เณรน้อยที่ความสามารถสูงเช่นนี้ แล้วยังอยู่ที่วัดฝ่าหัวอีก เราจะกังวลไปทำไมกันนะ?

แล้วฉิงเทียนก็รู้สึกโล่งอก แล้วจากนั้นเขาก็ได้หาห้องให้เณรน้อยอยู่ ส่วนเณรน้อยนั้นเสพติดโทรศัพท์มือถือมาก เขาได้พูดขอบคุณแล้วเดินเข้าไปในห้อง

ส่วนฉิงเทียนก็ได้สร้างม่านกั้นเสียงขึ้นมาในห้องของเขา ซึ่งไม่ว่าเสียงอะไรก็ไม่สามารถเล็ดลอดออกไปได้

ถึงแม้ว่าเณรน้อยนั้นจะไร้เดียงสา แต่ฉิงเทียนก็ไม่สามารถให้เณรรู้ถึงแผนการของเขาได้ อย่างไรก็ดีพวกเขานั้นยังไม่ได้สนิทกันมากพอขนาดนั้น

ภายในม่านกั้นเสียงนั้น ฉิงเทียนก็ได้บอกฉิงหยูถึงแผนการที่จะก่อตั้งขุมกำลังของเขา

“พี่ครับ จากที่พี่เล่ามา ตระกูลจ้าวยอมเข้ากับพวกเราแล้วเหรอครับ?” ฉิงหยูถามอย่างตื่นเต้น

เมื่อเห็นฉิงเทียนผงกหัว ฉิงหยูก็ได้พูดอย่างตื่นเต้น “เยี่ยมไปเลยครับพี่ชาย ผมคิดว่าพวกเราน่าจะตั้งบริษัทได้โดยอาศัยตลาดมืดของโม๋ตูเป็นฐาน”

ฉิงเทียนก็ผงกหัวของเขาแล้วกล่าว “พี่ก็คิดเช่นนั้น และด้วยความได้เปรียบนี้ พี่คิดจะสร้างบริษัทประมูลขึ้นมา”

“บริษัทประมูล” ฉิงหยูพูดพึมพำๆแล้วจากพูดขึ้นมา “อืม เดิมทีหน้าที่หลักๆของตลาดมืดก็คือการประมูลและเสนอเงินรางวัลอยู่แล้ว พวกเราสามารถที่จะก่อตั้งบริษัทประมูลได้โดยอาศัยตลาดมืดได้ทันที”

แล้วสองพี่นเองก็ได้คุยกันเรื่องของการก่อตั้งบริษัทเป็นเวลานานจนกระทั่งพระอาทิตย์ตกดิน

ในเวลานี้โทรศัพท์ของฉิงเทียนก็ได้ดังขึ้นมา และพบว่าซูเสวี่ยนั้นได้มาหาพร้อมพ่อแม่และคุณปู่ของเธอแล้ว รวมถึงจ้าวก่างและจ้าวเลี่ยง

ซึ่งทันทีที่เปิดประตูออกไป พ่อของซูเสวี่ยก็ได้จับมือของฉิงเทียนแล้วถามอย่างตื่นเต้น “ฉิงเทียน ที่เสวี่ยเอ๋อพูดเป็นความจริงรึ?”

ส่วนแม่ของซูเสวี่ยและผู้เฒ่าซูนั้น ถึงแม้จะไม่ได้พูดอะไร แต่สายตาของทั้งสองคนก็ดูร้อนแรงมาก

เรื่องของเซียนนั้นเดิมทีเป็นเรื่องที่อยู่ในเรื่องเล่าหรือนิยายเท่านั้น หาได้มีตัวตนจริงไม่ แต่แล้ววันหนึ่งลูกสาวของเธอนั้นกลับมาบอกกับเธอว่าเธอนั้นสามารถบำเพ็ญเพียรและทำให้มีชีวิตเป็นอมตะได้ ทำให้เธอตกใจขึ้นมา

หลังจากนั้นสักพักใหญ่ทั้งสามคนก็ได้ค่อยๆใจเย็นลง แล้วผู้เฒ่าซูก็พูดขึ้น “เห็ดหลินจือที่เจ้าขายให้ในตอนนั้นไม่ใช่ของที่อยู่บนโลกมนุษย์สินะ?”

ฉิงเทียนก็ยิ้มและตอบ “ครับ เห็ดหลินจือพวกนั้นไม่ใช่ของบนโลกมนุษย์จริงๆครับ”

“ข้าว่าแล้วเชียวโลกมนุษย์เดี๋ยวนี้เต็มไปด้วยมลพิษ จะไปมีเห็ดหลินจือที่คุณภาพดีเช่นนั้นได้อย่างไร ข้าก็สงสัยอยู่ ตอนนี้ข้าคิดว่าจะต้องเป็นเห็ดหลินจือในโลกบำเพ็ญเพียรแน่ๆ” ผู้เฒ่าซูลูบหนวดของเขาแล้วยิ้ม

“ใช้เห็ดหลินจือดอกเดียวหลอกเอาลูกสาวชาวบ้านไปอย่างนั้นเหรอ ฉิงเทียนเจ้านี่หัวการค้าจริงนะ!” หวงโรวยิ้มให้ลูกสาวของเธอแล้วพูดล้อเล่น

ฉิงเทียนก็ได้พูดและยิ้มแบบหน้าด้านๆ “เป็นการค้าที่ได้ผลดีมากรับ”

ซูเสวี่ยก็ได้จ้องไปที่ฉิงเทียน แล้วจากนั้นก็ได้พูดออดอ้อนหวงโรว “แม่คะ มาพูดอะไรอย่างนี้ล่ะคะมีคนนอกอยู่ด้วยนะคะ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน