ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 353

บทที่ 353 ล่องหน

“ฮิๆ ถ้านายมีความสามารถพอที่จะจับฉันได้ ฉันจะยอมพูดทุกอย่าง! สุดหล่อลองแสดงความสามารถในการจับคนของนายให้ดูหน่อยซิ!” มีเสียงที่ยั่วยวนดังไปทั่วทั้งห้องประชุม

“หึ! ใช่แค่ลูกเล่นนิดหน่อยก็พอ” ฉิงเทียนพูดอย่างดูถูกและยิ้มที่มุมปาก สายตาของเขานั้นส่องแสงออกมา ฉิงเทียนนั้นได้เปิดใช้เนตรมองทะลุ

ภายใต้การมองของเนตรมองทะลุ ในโลกมนุษย์นั้นไม่มีอะไรที่สามารถหลบซ่อนจากสายตาของฉิงเทียนได้

ที่หน้าต่างของห้องประชุม อวี้หยางมองมาที่ฉิงเทียนด้วยรอยยิ้มที่น่าหลงใหล ราวกับเธอมั่นใจมากว่าฉิงเทียนนั้นไม่มีทางจะหาเธอได้พบ

ฉิงเทียนมองดูท่าทีที่มั่นใจของเธอ แล้วที่มุมปากของเธอก็ได้ยิ้มอย่างดูถูกเขาไม่หยุด แล้วเดินไปที่หน้าต่างราวกับไร้จุดหมาย

“ฮิๆ ว่ายังไงสุดหล่อต้องการกำลังใจหน่อยไหม ถ้านายสามารถจับฉันได้ ฉันจะตามใจนายทุกอย่างเลยนะ” อวี้หยางที่กำลังนั่งอยู่ที่หน้าต่างก็ได้ฮัมเพลงเบาๆอย่างต่อเนื่อง

ในตอนนั้นเองที่เธอรู้ตัวว่าสายไปแล้ว เมื่ออวี้หยางได้พูดจบ ฉิงเทียนก็ได้ใช้พลังวิญญาณยิงลูกพลังออกไปราวกับปืนใหญ่ไปยังอวี้หยาง

อวี้หยางตกใจ เธอไม่คิดว่าฉิงเทียนนั้นจะหาเธอพบได้เร็วขนาดนี้ จึงได้รีบสะบัดมือของเธอแล้วกลายเป็นหมอกควันอีกครั้งแล้วหายไปจากสายตาของฉิงเทียนอีกครั้ง

ฉิงเทียนที่หยุดอยู่ที่หน้าต่างก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ ที่เธอสามารถใช้พลังของเธอได้ทันทีและหลบหนีไปได้อีกครั้ง

“ไม่นึกเลยว่าสุดหนุ่มหล่อนี่จะสามารถใช้พลังที่รุนแรงขนาดนั้นได้ แต่นายจะต้องหาที่ที่ฉันซ่อนตัวอยู่ให้ได้ก่อนนะ มาสิ มาจับฉันให้ได้! ฮิๆ….” มีเสียงของอวี้หยางดังขึ้นมาในห้องประชุมอีกครั้ง แต่ถึงแม้อวี้หยางจะพูดหยอกล้อฉิงเทียนก็ตามแต่จริงๆแล้ว เธอนั้นจับจ้องไปที่ฉิงเทียนทุกการเคลื่อนไหว

วิชาล่องหนของเธอกลับถูกหาเจอได้ เขาทำได้อย่างไรกัน? หรือว่าจะจับจากเสียง? งั้นคราวนี้เราจะไม่พูดเลยสักคำ ดูสิว่าเขาจะหาเราเจออีกไหม?

ในเวลานี้ฉิงเทียนได้หันหน้าไปหาอวี้หยาง ด้วยเนตรมองทะลุของฉิงเทียนแล้ว อวี้หยางไม่สามารถล่องหนได้อีกต่อไป และทำให้ฉิงเทียนระบุตำแหน่งของอวี้หยางได้อย่างชัดเจนทุกครั้ง แล้วยิงพลังไปอย่างรวดเร็วมาก และทุกครั้งที่ฉิงเทียนจะจับอวี้หยาง อวี้หยางก็ได้กลายเป็นควันแล้วหายตัวไปอีก! แต่ฉิงเทียนนั้นพบทุกครั้งที่เธอย้ายที่ ความเร็วในการแปลงร่างเป็นควันของเธอจะช้าลงมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อสักครู่ฉิงเทียนก็เกือบจะจับอวี้หยางได้แล้ว

ในเวลานี้อวี้หยางนั้นเต็มไปด้วยเหงื่อ ที่หยาดออกมาจากหน้าผากอย่างไม่หยุดหย่อน เสื้อเชิ้ตสีขาวของเธอก็ได้ชุ่มไปด้วยเหงื่อ เนินเขาศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองลูกก็สามารถเห็นได้รางๆช่างน่าดูชมยิ่งนัก!

“เขาสามารถหาตำแหน่งของเราได้ตลอดเวลาเลย มันเป็นไปไม่ได้แม้แต่อาจารย์ของเรายังหาเราไม่พบเลยนะ! เขาทำได้ยังไงกัน?” ในใจของอวี้หยางนั้นเหมือนกับทะเลคลั่งที่ไม่สามารถสงบลงได้แม้ผ่านไปนานแล้ว!

ในขณะที่อวี้หยางกำลังสับสนอยู่นั้น ฉิงเทียนก็ได้ใช้แขนข้างหนึ่งคว้าแขนของอวี้หยางเอาไว้ และมืออีกข้างก็คว้าคอของอวี้หยาง

ฟู่….แล้ววิชาหายตัวของอวี้หยางก็ได้คลายออกมาในชั่วขณะที่ฉิงเทียนจับเธอได้

“พูดมาได้แล้ว เธอเป็นใครกันแน่ แล้วมาทำอะไรที่บริษัทนี้?” ฉิงเทียนถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาโดยไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรออกมา

เมื่อเห็นว่าเธอถูกจับได้โดยฉิงเทียน อวี้หยางก็รู้ดีว่าเธอจะต้องไม้อ่อนเข้าสู้ และพูดกับฉิงเทียนอย่างอ่อนโยน “นี่สุดหล่อ ทำกับฉันรุนแรงแบบนี้ ฉันใจสลายนะรู้ไหม?” เธอพูดพร้อมกับสะบัดตัวของเธอเพื่อให้ดิ้นหลุดจากฉิงเทียน

แต่มีหรือที่ฉิงเทียนจะยอมปล่อยให้เธอทำได้สำเร็จ เขาออกแรงที่มือขวามากขึ้น แล้วทั้งสองคนก็ได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นทันที แต่อวี้หยางก็ยังคงดิ้นอยู่ต่อเนื่อง ทำให้ฉิงเทียนรู้สึกได้ถึงสัมผัสอุ่นๆจากช่วงล่างของเธอ และความรู้สึกหลายๆอย่างที่ทำให้หัวใจของฉิงเทียนรู้สึกสั่นคลอน

ฉิงเทียนจึงฝืนเก็บความรู้สึกพิเศษนี้ไว้ในใจเขา “อย่าตุกติก บอกผมมาดีๆว่าคุณเป็นใครกันแน่”

“หืม ฉันพูดไปแล้วไม่ใช่เหรอว่า นายจะทำอะไรกับฉันก็ได้ถ้านายจับฉันได้น่ะ” เมื่อเห็นว่าเธอไม่มีทางที่จะหนีรอดไปได้แน่ จึงได้ใช้แผนพูดยั่วยวนอย่างช่วยไม่ได้

ถึงอวี้หยางจะพูดเช่นนั้น แต่ฉิงเทียนก็ไม่มีทางที่จะจัดการกับเธอเช่นนั้นนั้น เพราะเขายังไม่รู้เลยว่าเธอนั้นเป็นมิตรหรือศัตรูกันแน่

เมื่อเห็นว่าฉิงเทียนไม่ยอมเคลื่อนไหวอะไรอยู่พักใหญ่ อวี้หยางจึงได้พูดอย่างยั่วยวน “นี่สุดหล่อไม่คิดจะปล่อยฉันหน่อยเหรอ? ถ้านายปล่อยฉันไป ฉันอาจจะบอกอะไรนายที่ทำให้นายรู้สึกดีก็ได้น้า!”

เมื่อเห็นท่าทีที่ดื้อรั้นของเธอ ฉิงเทียนก็ได้คิ้วขมวดขึ้น และคิดว่าเขาจะทำอย่างไรดี? แล้วในตอนนั้นเองที่เขานึกถึงวิธีการที่เตียบ่อกี้ใช้กับเตี๋ยเมี่ยงในเรื่องดาบมังกรหยกของกิมย้ง แล้วตาของเขาก็สว่างขึ้นมา

“ผมจะให้โอกาสคุณแค่ครั้งเดียว คุณจะยอมบอกผมได้หรือยัง?”

“ถ้าฉันไม่บอก นายจะทำอะไรกับฉันเหรอ?” อวี้หยางพูดอย่างไม่กลัว

“คุณบังคับให้ผมทำเองนะ” ฉิงเทียนก็ได้ใช้มือของเขาจับไปที่คอของอวี้หยางแล้วใช้มืออีกข้างดึงเสื้อนอกสีดำของเธอออกมา

“อ๊ะ นายคิดจะทำอะไรน่ะ?” อวี้หยางพูดอย่างหวาดกลัว

“ถ้าคุณไม่ยอมบอกผม ผมจะถอดเสื้อผ้าของคุณออกทีละชิ้น แล้วถ่ายรูปของคุณเอาไปเผยแพร่ จุ๊ๆด้วยรูปร่างที่สุดยอดของคุณ หายเผยแพร่ออกไปคงได้เป็นที่นิยมแน่ๆ!” ฉิงเทียนทำสีหน้าหื่นกามและสายตาของเขาก็ได้จับจ้องไปที่หน้าอกที่ตระหง่านของอวี้หยางที่กวัดแกว่งไปมา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน