ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 354

บทที่ 354 ลอบสังหาร

“ฮึ ถ้าขอโทษแล้วหาย ก็ไม่ต้องมีตำรวจแล้ว!” อวี้หยางที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ก็ได้มองมาที่ฉิงเทียนอย่างไม่พอใจ

ฉิงเทียนลูบจมูกของเขาและพูดอย่างช่วยไม่ได้ “ก็คุณไม่ยอมบอกเองนี่นา”

“ก็ฉันกำลังจะบอกอยู่ไง เจ้าต่างหากที่รีบร้อนน่ะ!” อวี้หยางชี้ไปที่ฉิงเทียนแล้วพูดราวกับว่าเธอไม่ได้รังแกฉิงเทียนเลย แต่ในใจของอวี้หยางเองก็รู้สึกแปลกๆ ทำไมเธอถึงได้สนใจผู้ชายคนนี้นักนะ ดูเหมือนว่าเขาจะมีอะไรบางอย่างที่ดึงดูดเธออยู่

แล้วในขณะที่อวี้หยางกำลังชี้มาที่ฉิงเทียนแล้วพูดว่าเขาอยู่นั้นเอง จู่ๆก็มีพนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องประชุม

“คุณฉิง, คุณอวี้คะ แย่แล้วค่ะ!” พนักงานหญิงคนนั้นมีอาการเหนื่อยหอบ

อวี้หยางก็ได้ลุกขึ้นยืนและไปประคองเธอขึ้นมาแล้วถาม “เสี่ยวเฉียว ทำไมคุณถึงได้รีบร้อนนัก?”

เสี่ยวเฉียวก็ได้หอบอยู่สักพักแล้วกล่าว “คุณอวี้คะ เมื่อสักครู่พวกเราได้ไปที่สถานีโทรทัศน์ของโม๋ตูเพื่อซื้อช่วงเวลาไพรม์ไทม์เป็นเวลาสองเดือนเพื่อโฆษณา แต่พวกเขาบอกว่าพวกเขาได้ขายไปแล้วค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นก็เปลี่ยนช่วงเวลา ถึงแม้ช่วงเวลาไพรม์ไทม์จะโฆษณาดีที่สุด แต่ฉันเชื่อว่าผลิตภัณฑ์ของบริษัทเรานั้นจะสามารถสร้างผลกำไรได้อย่างงดงามต่อให้ไม่ได้โฆษณาในช่วงเวลาไพรม์ไทม์ของทางทีวีก็ตาม” อวี้หยางพูดและยิ้มอย่างมั่นใจ

แต่เสี่ยวเฉียวก็ได้พูดอย่างกระวนกระวาย “คือพวกเราเองก็ได้บอกไปแล้วว่าขอช่วงเวลาอื่นก็ได้ค่ะ แต่เขากลับบอกมาว่าได้แต่ช่วงเที่ยงคืนค่ะ เขาบอกว่าช่วงเวลาอื่นๆถูกซื้อไปโดยบริษัทหนึ่งแล้วค่ะ”

“บริษัทอะไร?” ในเวลานี้มืออาชีพอย่างอวี้หยางนั้น รู้สึกได้ว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลเสียแล้ว?

“บริษัทหานบ้างกรุ๊ปค่ะ!”

สีหน้าที่น่าหลงใหลของอวี้หยางก็ได้เปลี่ยนไปชิงชังทันทีเมื่อได้ยินชื่อของบริษัทนั้น “บริษัทหานบ้างงั้นเหรอ? เจ้าพวกนี้อีกแล้ว”

มองไปที่อวี้หยางที่มีสีหน้าไม่พอใจ ฉิงเทียนก็ได้ถามอย่างสงสัย “บริษัทหานบ้างเป็นใครอย่างนั้นเหรอ?”

“หึ ก็แค่พวกขี้ขโมยน่ะ” อวี้หยางพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา

แล้วเสี่ยวเฉียวที่มีสีหน้าโกรธมากเช่นกันก็ได้อธิบาย “คุณฉิง คงจะยังไม่รู้ถึงความน่ารังเกียจของบริษัทหานบ้างสินะคะ บริษัทของพวกเขาเป็นบริษัทที่ลงทุนโดยประเทศเกาหลีที่ทำเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ดูแลผิวและความสวยความงามค่ะ เรียกง่ายๆว่าเป็นบริษัทที่ทำเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ดูแลรักษาของผู้หญิงทุกอย่างค่ะ”

“แล้ว?” ฉิงเทียนก็ได้ถามต่ออย่างสงสัย

“บริษัทของพวกเขานั้นมีชื่อเสียงที่แย่มากในวงการนี้ค่ะ ถ้าพวกเขาพบผลิตภัณฑ์ที่อาจจะเป็นภัยต่อบริษัทของเขาแล้ว พวกเขาก็จะทำการซื้อตัดหน้าด้วยราคาที่ถูกมาก ซึ่งถ้าอีกฝ่ายไม่ยอม พวกเขาก็จะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้สูตรลับมาแล้วทำเลียนแบบ แล้วก็อ้างเป็นผลิตภัณฑ์นี้มาจากเกาหลี ซึ่งคนจีนหลายคนโดยเฉพาะพวกคนที่ชื่นชอบดาราเกาหลี ต่างก็พากันไปแห่กันซื้อ ซึ่งหลายๆบริษัทต่างก็ถูกทำลายโดยพวกเขาด้วยวิธีเช่นนี้ค่ะ!” เสี่ยวเฉียวพูดอย่างเดือดดาล

“แล้วประเทศนี้ไม่ทำอะไรเลยเหรอ?” ฉิงเทียนถามอย่างสงสัย

“พวกเขาบอกว่านี่เป็นการแข่งขันทางการตลาด ซึ่งถ้าไม่สามารถหาหลักฐานที่ชัดเจนมาได้ ทางรัฐก็ไม่สามารถจัดการอะไรได้ค่ะ”

“บ้าจริง ประเทศจีนของเราปล่อยให้พวกเกาหลีมาทำจองหองได้ยังไงเนี่ย เสี่ยวเฉียวครับช่วยเอาที่อยู่ของบริษัทพวกเขามาให้ผมทีครับ” สีหน้าของฉิงเทียนนั้นไม่พอใจมาก เดิมทีเขาก็ไม่ค่อยชอบพวกเกาหลีอยู่แล้ว พวกเขาสามารถขายของในจีนได้ทุกวันนี้ก็โดยอาศัยดาราชายแต่งตัวดีๆมีกล้ามเนื้อน้อยๆ และคอยเอาอกเอาใจสาวๆชาวจีน

พวกคนดังพวกเนี้ยมาเงินได้อย่างมากในจีน แล้วพอพวกเขากลับไป พวกเขาก็จะบอกว่าคนจีนนั้นโง่และมีเงินเยอะด้วย พวกเขาสามารถทำเงินได้เป็นกอบเป็นกำด้วยการแสดงโชว์เป็นครั้งคราวเท่านั้น

และสิ่งที่ทำให้ฉิงเทียนหงุดหงิดมากที่สุดคือ มีบางคนในจีนที่ปรารถนาจะเจอดาราเกาหลีพวกนี้มา ถึงกับตะโกนเรียกสามีๆและบอกยินดีจะคลอดลูกให้พวกเขาด้วย

พวกเธอจะรู้ถึงความเหนื่อยยากของสามีในอนาคตของพวกเธอบ้างไหมนะ? นอกจากบ้านแล้ว อะไรก็เป็นของขวัญให้พวกนั้นได้หมด! ฉิงเทียนรู้สึกเสียใจแทนสามีในอนาคตของพวกผู้หญิงเหล่านี้จริงๆ

อวี้หยางก็ได้จ้องไปที่ฉิงเทียนแล้วถาม “คุณคิดจะทำอะไรน่ะ?”

“ทำอะไร? แน่นอนว่าก็ต้องไปสั่งสอนบทเรียนให้เจ้าพวกนั้นรู้สำนึกบ้างน่ะสิ ว่าอย่ามาทำกร่างในประเทศจีน!” ฉิงเทียนกล่าว

“จริงเหรอคะคุณฉิง? แล้วคุณจะสั่งสอนพวกเขายังไงเหรอคะ? ขอฉันตามไปด้วยได้ไหมคะ?” เมื่อได้ยินที่ฉิงเทียนตอบ เสี่ยวเฉียวก็ได้ถามเขาอย่างคาดหวัง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน