ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 357

บทที่ 357 เงื่อนไขของเจ้าแม่

ฉิงเทียนมองดูเหล่าเซียนบนหน้าจอ เพราะเสื้อชุดเดียวทำเอาในกลุ่มนั้นข้อความเด้งรัวๆ

“หึๆ คราวนี้เราไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีลูกค้าแล้ว!” ฉิงเทียนมองดูข้อความที่เหล่าเซียนพูดคุยกันด้วยความภูมิใจ

ที่ทะเลสาบเหยาฉี องค์หญิงทั้งเจ็ดได้หยิบชุดกี่เพ้าของเจ้าแม่มาถือไว้ในมือ แล้วส่งกับเจ้าแม่ราวกับเป็นสมบัติล้ำค่า “ท่านแม่เจ้าคะ กรุณาลองชุดนี้ด้วยเจ้าค่ะ”

เจ้าแม่หวังหมู่ก็ได้มองไปที่เสื้อผ้าสีม่วงที่อยู่ในมือของเธอ ซึ่งดูแปลกตามาก และได้มองไปที่ลูกสาวทั้งเจ็ดของเธอที่สวมชุดแบบเดียวกันนี้ด้วย ที่ขับสัดส่วนของพวกเธอให้ดูโดดเด่นออกมา จึงอดไม่ได้ที่จะลองใส่ดู แต่ทว่าเธอก็ยังมีหน้าที่ของเจ้าแม่อยู่ ที่จะต้องคอยดูแลเหล่านางฟ้า

แน่นอนว่าชุดนี้จะต้องไม่ได้มาจากโลกเซียน และจะต้องเป็นของจากโลกมนุษย์แน่นอน และมีเพียงคนเดียวที่อยู่บนโลกมนุษย์และทำเช่นนี้ได้ก็คือ ฉิงเทียน

“ฮึ่ม พวกเธอไปซื้อชุดมาจากเจ้ามนุษย์คนนั้นมาให้ข้ารึเนี่ย” เจ้าแม่รู้สึกโมโหขึ้นมาในใจ และมองไปที่เหล่าลูกสาวทั้งเจ็ดที่อยู่ตรงหน้าของเธอ แล้วพูดดุพวกเธอที่เอาของเช่นนี้มาให้เธอ “หึ ดูสารรูปพวกเจ้าซิ ยังดูเหมือนองค์หญิงแห่งสวรรค์กันอยู่ไหม? ไปเอาชุดอะไรแปลกๆมาใส่กันก็ไม่รู้?”

พวกเธอไม่คิดว่าแม่ของพวกเธอนั้นจะโกรธขึ้นมาเช่นนี้ ทำให้องค์หญิงทั้งเจ็ดถึงกับต้องชะงัก แล้วหันหน้ามามองกันเอง และไม่มีใครที่จะพูดอะไรออกมา

เมื่อเห็นเหล่าลูกสาวทั้งเจ็ดของเธอต่างก็กลัวที่จะพูด เจ้าแม่จึงได้พูดในใจอย่างภูมิใจ: พวกเจ้าคิดจะมาสู้กับข้าอย่างนั้นเหรอ

แต่ในขณะนั้นเอง องค์เง็กเซียนที่เดินมาก็ได้ยินเสียงของเจ้าแม่ที่กำลังพูดต่อว่าลูกสาว จึงได้ถามขึ้นมา “พวกเจ้าไปทำอะไรให้แม่ของพวกเจ้าโกรธรึ?”

แล้วองค์หญิงทั้งเจ็ดก็ได้พากันโล่งอกเมื่อพบว่าพ่อของเธอมาพอดี โดยเฉพาะองค์หญิงใหญ่ที่ดวงตาไฟลุกขึ้นมาทันที เธอนึกถึงคำกล่าวหนึ่งขึ้นมาได้ ผู้หญิงนั้นจะแต่งตัวสวยเพื่ออะไร แน่นอนว่าก็ต้องเพื่อให้ผู้ชายดูน่ะสิ

และคนที่ทำให้เจ้าแม่งต้องใส่ใจเรื่องการแต่งตัวมากที่สุดก็แน่นอนว่าจะต้องเป็นองค์เง็กเซียนพ่อของพวกเธอ ถ้าท่านพ่อบอกว่าชุดนี้ดูดีแล้วล่ะก็ ท่านแม่ก็จะต้องยอมสวมอย่างแน่นอน!

เมื่อคิดได้เช่นนี้ องค์หญิงใหญ่ก็ได้เดินไปหาองค์เง็กเซียนด้วยสีหน้าแบบเด็กน้อย แล้วจับมือทั้งสองข้างขององค์เง็กเซียนแล้วพูดอย่างออดอ้อน “ท่านพ่อดูชุดนี้สิเจ้าคะ เป็นอย่างไรบ้าง?”

เธอพูดพร้อมกับกะพริบตาให้เหล่าน้องสาวของเธอ เหล่าองค์หญิงนั้นล้วนเป็นคนฉลาด พวกเธอก็ได้พากันไปล้อมองค์เง็กเซียนทันที

“ท่านพ่อ ดูชุดของพวกเรานี่สิเจ้าคะ!”

“มันดูดีใช่ไหมเจ้าคะท่านพ่อ?” แต่ละคนต่างก็พากันหมุนตัวให้องค์เง็กเซียนดู

จริงๆแล้วองค์เง็กเซียนนั้นเห็นตั้งแต่ตอนที่เขาได้เข้ามาในเหยาฉีแล้ว เสื้อผ้าที่ลูกสาวทั้งเจ็ดของเขาใส่ในวันนี้นั้นช่างดูแปลกตาอย่างที่เขาไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน

เขากล้าพูดเลยว่าชุดนี้นั้นสามารถขับเอาความงามของหญิงสาวออกมาได้อย่างมากจริงๆ แล้วองค์เง็กเซียนก็ได้มองไปที่ลูกสาวที่ห้อมล้อมเขาและกล่าวชมพวกเธอ “ฮะๆ เหล่าลูกสาวของข้างามเลิศที่สุดในโลกเซียนอยู่แล้ว!”

เมื่อได้ยินที่ท่านพ่อชมพวกเธอเช่นนี้ เหล่าองค์หญิงก็ได้ยิ้มออกมาแล้วกล่าว “ท่านพ่อเจ้าคะ ท่านพ่อคิดว่าจะเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะถ้าท่านแม่จะสวมชุดแบบนี้บ้าง?”

“ข้าว่าถ้าท่านแม่สวมชุดกี่เพ้านี้ จะต้องออกมางดงามมากแน่ๆเจ้าค่ะ!” องค์หญิงห้ารีบพูดชมทันที

“ใช่ๆ ท่านพ่อช่วยพูดให้ท่านยอมสวมชุดนี้หน่อยเถอะนะเจ้าคะ!” องค์หญิงเจ็ดก็ได้พูดอย่างออดอ้อน

มองไปที่ลูกสาวทั้งเจ็ดของเขา องค์เง็กเซียนก็ได้ยิ้มขึ้นมาแล้วพูดกับเจ้าแม่หวังหมู่ “ฟังที่พวกลูกๆพูดนี่สิ เจ้าแม่ทำไมเจ้าไม่ลองสวมชุดพวกนี้ดูสักหน่อยล่ะ?”

“ก็ได้!” เจ้าแม่หวังหมู่ก็ได้จ้องไปที่ลูกสาวทั้งเจ็ดของเธอ ถึงในใจเธอจะยังปฏิเสธแต่เมื่อคิดถึงตัวเธอเองและหน้าขององค์เง็กเซียนแล้ว เธอจะยอมหน่อยก็แล้วกัน ถ้าพูดในแง่ดีก็ถือว่าให้เกียรติต่อกัน ถ้าพูดในแง่ร้ายหน่อย ก็ไม่ได้มีอะไรต่อกันระหว่างทั้งสองคนนี้ เจ้าแม่เองก็ไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าของเธอมานานมาแล้วด้วย

หลังจากที่คิดอยู่พักหนึ่ง เจ้าแม่ก็ยอมตกลง ซึ่งเมื่อเห็นว่าเจ้าแม่ยอมตกลงแล้ว องค์หญิงทั้งเจ็ดต่างก็หันหน้ามามองกันเอง และกำหมัดเล็กๆของพวกเธออย่างตื่นเต้น

แล้วองค์หญิงใหญ่ก็ได้หยิบเอาศิลาส่งผ่านเสียงขึ้นมาแล้วส่งข้อความไปหาฉิงเทียน: เจ้าแม่ยอมตกลงสวมชุดแล้ว ตอนนี้ก็บอกวิธีสวมเจ้าสีดำๆมาได้แล้ว

ฉิงเทียนก็ได้จ้องไปที่โทรศัพท์มือถือเพื่อรอดูข้อความของพวกเธอ ซึ่งมันเกี่ยวพันถึงแผนการในอนาคตของเขา มันจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่ฉิงเทียนจะไม่สนใจมัน และเมื่อเห็นองค์หญิงใหญ่ได้ถามคำถามมา เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากและรีบตอบกลับไปทันที “ถุงน่องสีดำๆนั้นเอาไว้สวมกับขาของพวกคุณครับ” แล้วฉิงเทียนก็ได้ส่งภาพนางแบบสวมถุงน่องสีดำไปให้ดู

เมื่อองค์หญิงใหญ่เห็นรูปภาพที่ฉิงเทียนส่งมาให้ก็ได้พูดขึ้น “ฮะๆ ข้ารู้วิธีใส่แล้ว”

“ใส่ยังไงรึ?” แล้วเจ้าหญิงองค์อื่นๆต่างก็พากันกรูเข้ามาถามอย่างโกลาหล

“ฮะๆ ตามข้ามาสิ!” พูดจบ สาวๆทั้ง 8 คนรวมเจ้าแม่ก็ได้พากันเข้าไปในตำหนักของเจ้าแม่หวังหมู่

ส่วนองค์เง็กเซียนที่เห็นเจ้าแม่กับลูกสาวทั้งเจ็ดของเขาพากันเดินเข้าไปในตำหนัก เขาก็ได้หยิบศิลาส่งผ่านเสียงออกมาจากแหวนเก็บของและมองหาฉิงเทียนก่อนจะส่งข้อความไป: ฉิงเทียน เจ้าเป็นคนส่งชุดกี่เพ้าพวกนี้มาให้สินะ!

ถ้าเจ้าแม่ยังสามารถเดาได้ แน่นอนว่าระดับองค์เง็กเซียนก็ย่อมเดาได้เช่นกัน เขาเป็นถึงจ้าวแห่งโลกเซียน ถ้าเขาไม่ชาญฉลาดแล้วล่ะก็โลกเซียนจะร่มเย็นเป็นสุขภายใต้การจัดการดูแลของเขาได้เยี่ยงไร! เมื่อเขาเห็นชุดพวกนี้ครั้งแรก เขาก็รู้ได้ทันทีว่าจะต้องเป็นฝีมือของฉิงเทียนแน่ๆ

เขาจึงได้จงใจทำเป็นพูดอยากเห็นเจ้าแม่สวมชุดนี้ ซึ่งใจหนึ่งเขาเองก็อยากที่จะเห็นเจ้าแม่สวมชุดนี้จริงๆ และอีกใจหนึ่งเขาก็อยากที่จะช่วยฉิงเทียน ในใจขององค์เง็กเซียนนั้นเขารู้สึกผิดกับฉิงเทียน เรื่องของลูกสาวและคู่ครองของพวกเธอนั้นเป็นหน้าที่ของเจ้าแม่ที่จะจัดการ เขาไม่สามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยวอะไรได้ ดังนั้นเรื่องที่เจ้าแม่จัดการเรื่องของการย้ายจุดเคลื่อนย้ายของฉิงเทียนนั้น เขาก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ และยิ่งในภายหลังเขาก็ได้ทราบมาว่าเจ้าแม่นั้นได้สั่งการออกไปไม่ให้เหล่าเซียนซื้อของจากร้านของฉิงเทียน

องค์เง็กเซียนเองก็รู้สึกว่าเจ้าแม่นั้นก็ทำเกินไปจริงๆกับเรื่องนี้ แต่ในฐานะของจ้าวแห่งโลกเซียนแล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะไปขัดแย้งกับเจ้าแม่ด้วยเรื่องเล็กๆเช่นนี้ได้!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน