ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 356

บทที่ 356 สวรรค์คลั่ง

แล้วพ่อลูกสกุลจ้าวก็ได้เข้ามาที่ห้องประชุม

“มีอะไรให้พวกเราช่วยรึน้องสี่?” จ้างก่างถามอย่างสงสัย

“มีอะไรบางอย่างที่ผมอยากจะให้แผนกรักษาความปลอดภัยของเราทำหน่อยนะ? และเราก็จะได้ใช้ปฏิบัติการนี้ค้นหาผู้ที่ภักดีกับเราบางคนด้วยเลย” ฉิงเทียนกล่าว

เมื่อได้ยินว่าจะมีงานให้ทำ จ้าวก่างก็ได้ทุบอกของเขาแล้วพูดอย่างตื่นเต้น “ฮ่าๆน้องสี่ มีอะไรก็ว่ามาได้เลย ฉันให้สัญญาว่าจะทำงานนี้ให้สำเร็จแน่นอน” เขานั้นกำลังเบื่อๆอยู่พอดี แล้วก็มีงานให้ทำพอดี!

ส่วนจ้าวเลี่ยงมองไปที่ลูกชายของเขาที่ยังไม่รู้เลยว่างานนั้นคืออะไร แต่เขากลับตื่นเต้นเสียแล้วจึงได้พูดแบบดุเขา “ก่างเอ๋อ ท่านประธานยังไม่ได้บอกเลยว่ามีภารกิจอะไร ลูกจะรีบหลับหูหลับตาตื่นเต้นไปทำไม?”

“ก็ช่วงนี้ผมกำลังเบื่อๆนี่นา” จ้างก่างลูบหัวของเขาพร้อมกับยิ้ม

“แล้วไม่ทราบว่างานของท่านประธานที่ว่าคืออะไรครับ?” จ้าวเลี่ยงถามอย่างตั้งใจฟัง แต่จริงๆแล้วเขานั้นทั้งตื่นเต้นและกังวลในขณะเดียวกัน

เขารู้สึกตื่นเต้นก็เพราะนี่เป็นงานแรกที่ฉิงเทียนมอบหมายหลังจากที่ก่อตั้งบริษัทขึ้นมา ซึ่งแสดงให้เห็นว่าฉิงเทียนนั้นไว้ใจพวกเขา และถ้าพวกเขาทำออกมาได้ดี พวกเขาพ่อลูกก็จะได้เป็นที่ไว้วางใจมากขึ้นของฉิงเทียนในอนาคต แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ได้กังวลเรื่องของแผนกรักษาความปลอดภัยของเขา ถ้าเกิดว่าพวกเขาเกิดทำพลาดขึ้นมา พวกเขาจะหาจุดยืนในบริษัทนี้ได้หรือไม่ก็ไม่รู้?

“ผมอยากให้พวกคุณทำการตรวจสอบบริษัทที่ชื่อหานบ้าง” ฉิงเทียนกล่าว

“ได้เลย แค่ตรวจสอบบริษัทบริษัทเดียว ไม่ต้องกังวลฉันจะทำให้ดีที่สุดเองน้องสี่” จ้าวก่างกล่าวอย่างไม่คิดอะไรมากและทุบอกของเขา

ฉิงเทียนมองไปที่จ้าวก่างด้วยสีหน้านิ่งๆ เขารู้ดีว่าตัวตนของบริษัทหานบ้างนั้นจะต้องไม่ธรรมดาแน่ เขาเพิ่งเข้าไปทำงานในบริษัทซูได้ไม่ทันไร แต่ผลคือเขากลับถูกใครบางคนตามฆ่าเสียแล้ว และคนคนนั้นก็ยังพูดด้วยภาษาเกาหลีอีกด้วย ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ทราบว่าทั้งสองกลุ่มนี้มีความเกี่ยวข้องกันหรือเปล่า แต่ฉิงเทียนก็ได้ถอนหายใจออกมา “พี่ใหญ่อย่าประมาทไป บริษัทหานบ้างนี้จะต้องมีผู้บำเพ็ญเพียรอยู่ในนั้นด้วยแน่”

“อะไรนะ ที่นั่นมีผู้บำเพ็ญเพียรอยู่ด้วยงั้นรึ?” จ้าวเลี่ยงรู้สึกตกใจ หลังจากที่ผ่านค่ำคืนการฝึกฝนมา ถึงแม้เขาจะอยู่แค่ในระดับเหลียนฉี แต่เขาก็รู้สึกได้ว่าตัวเขาเองนั้นแข็งแกร่งมากกว่าแต่ก่อนมาก

“พี่ครับ บริษัทหานบ้างนี่เป็นบริษัทแบบไหนเหรอครับ?” ฉิงหยูถามอย่างสงสัยมาก ทำไมบริษัทบริษัทหนึ่งถึงได้มีผู้บำเพ็ญเพียรได้

ทั้งสามคนนั้นต่างก็รอคำตอบของฉิงเทียน ฉิงเทียนเองก็ยักไหล่แล้วกล่าว “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ถึงได้ให้พวกคุณไปตามสืบดูยังไงล่ะ? แต่พวกคุณก็ต้องระวังตัวด้วยหากถูกพบตัวก็ให้รีบกลับมาทันที”

“ได้ ข้าจะระวังตัว” จ้าวก่างเองก็รู้แล้วว่าภารกิจนั้นไม่ได้ง่ายอย่างที่เขาคิด ในครั้งนี้เขาจึงได้ตอบอย่างระวังตัว

ฉิงเทียนเองก็ได้สอบถามอะไรสักหน่อยก่อนจะออกไป ฉิงเทียนก็พบว่าพวกเขาได้แบ่งบริษัทออกเป็นสามแผนกเรียบร้อยแล้วได้แก่ แผนกประมูล, แผนกพยาบาลและแผนกรักษาความปลอดภัย โดยทั้งสามแผนกนั้นจะมีการฝึกวิชาไปตามแผนกของพวกเขา

อย่างเช่น วิชาที่ฝึกกันในแผนกรักษาความปลอดภัยก็จะเป็นประเภทเสริมความแข็งแกร่งและพลังทำลาย ในขณะที่แผนกพยาบาลนั้นจำเป็นต้องการผู้ที่ฝึกวิชาที่รู้จักสมุนไพรด้วย ดังนั้นฉิงเทียนจึงรู้สึกว่าเขาจำเป็นที่จะต้องแก้ไขปัญหานี้ให้ได้โดยเร็วที่สุด และจากนั้นก็ต้องทำเงินเพื่อซื้อข้าวของต่างๆและเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับบริษัท

จากนั้นฉิงเทียนก็ได้เดินทางไปยังร้านที่ขายกี่เพ้าที่ดีที่สุดในโม๋ตู เขาได้ซื้อชุดกี่เพ้ามา 9 ชุดคละสีกัน แล้วซื้อถุงน่องสีดำมาอีก 9 คู่พร้อมด้วยรองเท้าส้นสูงตามขนาดที่ได้มา

“ผมไม่เชื่อหรอกว่ามันจะไม่ถูกใจเจ้าแม่น่ะ!” ฉิงเทียนมองไปที่ชุดกี่เพ้าในมือของเขาและพูดอย่างภูมิใจ

แล้วฉิงเทียนก็ได้เปิดถาวเป่าสวรรค์ขึ้นมาแล้วมองหาชื่อของพี่ใหญ่นางฟ้า

ฉิงเทียน: สวัสดี!

บนสวรรค์ องค์หญิงใหญ่กำลังมองดูดอกบัวในทะเลสาบเหยาฉี

“ทำไมเจ้าฉิงเทียนถึงยังไม่ส่งชุดกี่เพ้ามาให้อีกนะ” ตั้งแต่วันนั้นที่องค์หญิงทั้งแปดได้เห็นชุดกี่เพ้า พวกเธอต่างก็คิดถึงมันอยู่ทุกวี่ทุกวัน เรียกได้ว่าแทบไม่ได้กินไม่ได้ดื่มชากันเลยทีเดียว มีอยู่หลายหนที่เธออยากที่จะถามฉิงเทียนว่าชุดได้หรือยัง? แต่ทว่าเธอไม่สามารถที่จะทำเป็นร้อนรนเช่นนั้นได้ เธอนั้นเป็นถึงองค์หญิงใหญ่ในสวรรค์ จะให้เธอทำเป็นร้อนใจเพราะชุดๆเดียวไม่ได้ เธอจึงทำได้แค่รอฉิงเทียนเท่านั้น

“ติ๊งต่อง!” แล้วในตอนนั้นเอง ศิลาของเธอก็ได้ดังขึ้นมาแล้วองค์หญิงใหญ่ก็ได้หยิบขึ้นมาดูอย่างตื่นเต้น

“ต้องใจร่มๆก่อน ใจร่มๆ!” องค์หญิงใหญ่พยายามควบคุมอารมณ์ตัวเอง

“สวัสดี!” แล้วองค์หญิงก็ได้พิมพ์ตอบกลับไป

เมื่อเห็นองค์หญิงใหญ่ที่ตอบกลับมา ฉิงเทียนก็ได้กล่าว “ชุดกี่เพ้าของเหล่าองค์หญิงได้แล้วนะครับ เดี๋ยวผมจะส่งไปให้นะครับ”

“จริงรึ?” องค์หญิงใหญ่ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้หินก่อนด้วยความตื่นเต้น และรีบพิมพ์ตอบกลับไปในศิลา “ถ้าอย่างนั้นก็รีบส่งมาเร็วๆเขาสิ!”

ฉิงเทียนลูบจมูกของเขา เขาเพิ่งนึกได้ว่าเขานั้นไม่มีเงินเหลือเลย แต่ถ้าจะให้เขาขอหินเซียนจากเธออีก ฉิงเทียนก็รู้สึกหน้าซีดขึ้นมา

องค์หญิงใหญ่ที่เห็นว่าฉิงเทียนนั้นไม่ได้ตอบอะไรกลับมาเป็นเวลานาน เธอก็รู้สึกกระวนกระวายจนทนไม่ไหว เธอจึงได้พิมพ์ตอบไปในศิลาส่งผ่านเสียง: ฉิงเทียน ทำไมเจ้าถึงยังไม่รีบส่งของมาอีก!

อย่างไรก็ดีสิ่งนี้เป็นของที่เขาตั้งใจจะให้พวกเธออยู่แล้ว แต่ก็ติดที่มันจะต้องเสียค่าจัดส่งเสียก่อน มันจึงทำให้เขารู้สึกพะว้าพะวังขึ้นมาก่อนที่จะตอบกลับไป: คือผมไม่มีหินเซียนเลยครับ

เมื่อฉิงเทียนได้พิมพ์ไปบอกว่าเขาไม่มีหินเซียนเหลือเลย องค์หญิงใหญ่ก็ได้เข้าไปที่บัญชีถาวเป่าสวรรค์ของเธอแล้วทำการโอนเงินไปให้ 10,000 หินเซียน

“ปิ๊งป่อง องค์หญิงใหญ่ได้ทำการโอนเงิน 10,000 หินเซียนให้แก่ท่าน” มีข้อความปรากฏขึ้นมาที่บนจอโทรศัพท์

“ว้าว ช่างใจป้ำอะไรอย่างนี้!” ฉิงเทียนถอนหายใจแล้วพูด อย่างที่คิดองค์หญิงใหญ่ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ที่อุตส่าห์ยอมโอนเงินมาให้เขาตั้ง 10,000 หินเซียน

ฉิงเทียนจึงไม่รอช้า หันกล้องโทรศัพท์มือถือแล้วทำการถ่ายรูปเสื้อผ้าทั้ง 9 ชุด แล้วเสื้อผ้าทั้งหมดก็ได้หายไปปรากฏอยู่ที่มือขององค์หญิงใหญ่

“ฮะๆ ในที่สุดข้าก็ได้มันแล้ว ข้ารีบเอาไปให้น้องๆดีกว่า” หลังจากที่พูดจบ องค์หญิงใหญ่ก็ได้วิ่งไปหาที่ห้องเหล่าองค์หญิงพร้อมกับกองเสื้อผ้านี้

แล้วเสื้อผ้าพวกนี้มันใส่ยังไงล่ะเนี่ย?” องค์หญิงเจ็ดกำลังสงสัยขณะที่ถือถุงน่องดำเอาไว้ในมือของเธอ

“ของพวกนี้ใช้ใส่กับแขนงั้นเหรอ?” องค์หญิงสี่ที่ถือถุงน่องดำอยู่ก็ได้พูดขึ้นอย่างสงสัยบ้าง

“ฮิๆ พี่สี่ ข้าว่ามันไม่ใช่แน่ๆ” ฮ่าวอวิ๋นก็ได้ชี้ไปที่องค์หญิงสี่พร้อมกับยิ้ม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน