ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 367

บทที่ 367 ลงมือ

“เจ้าพวกตระกูลหยู, แผนการของพวกเขาช่างชั่วช้าจริงๆ แต่มีหรือที่เราจะปล่อยให้พวกเขาทำได้สำเร็จ?” ฉิงเทียนพูดอย่างดุถูก

ตระกูลหยูนั้นคิดที่จะวางแผนให้ตัวเขาและฉิงหยูนั้นตกอยู่ในห้วงความตาย ถ้าเขาไม่ได้ยินเรื่องนี้ก่อนเขาก็คงจะเชื่อพวกเขาเป็นแน่ อย่างไรเสียเขาก็ไม่อยากจะเชื่อว่าคนในตระกูลเดียวกันแท้ๆแต่กลับคิดแผนทำรุนแรงกับคนในตระกูลเดียวกันของตัวเองได้ลงคอ จากการที่ได้ฟังบทสนทนาเมื่อสักครู่แล้วฉิงเทียนก็เข้าใจได้ว่าพวกตระกูลใหญ่ๆนี้ไม่ความสัมพันธ์แบบครอบครัวกันจริงๆ พวกเขาสนกันแต่ผลประโยชน์เท่านั้น

“พี่ครับ พวกเขาคุยกันว่าอย่างไรบ้างครับ? พวกเขาได้บอกหรือเปล่าว่าเสี่ยวซินอยู่ที่ไหน?” ฉิงหยูถามอย่างกระวนกระวาย ในเวลานี้เขาอยากที่จะบุกไปที่บ้านสกุลหยูมาก

ฉิงเทียนจึงได้เล่าให้ฉิงหยูฟังเรื่องที่เขาได้ยินมา ฉิงหยูก็ได้พูดอย่างโมโห “ตระกูลหยู ถ้าพวกแกทำแบบนี้กับเสี่ยวซินล่ะก็ ผมจะทำให้พวกแกต้องเสียใจที่เกิดมาในโลกนี้เลย”

“ไม่ต้องกังวลไป เดี๋ยวเราจะไปที่บ้านตระกูลหยูกัน หึ จะแผนการหรือมีลูกไม้อะไรก็เปล่าประโยชน์หากต้องเจอกับพลังที่สุดโต่ง และถ้าลงมือกับตระกูลหยูในเวลานี้ พี่ก็เชื่อว่าหลายๆตระกูลในเมืองจิงตูเองก็คงจะอยากเห็นสิ่งนี้เหมือนกันแน่” ฉิงเทียนพูดอย่างมั่นใจ

เรื่องผลประโยชน์ของตระกูลใหญ่ต่างๆนั้นย่อมที่จะขัดแข้งขัดขากันอยู่แล้ว ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีผลประโยชน์ร่วมกัน แต่ความขัดแย้งนั้นก็รังแต่จะหนักข้อมากขึ้นเรื่อง การเฟื่องฟูของตระกูลหยูนั้นถือเป็นภัยต่อตระกูลใหญ่ต่างๆในจิงตู เค้กก้อนใหญ่ ซึ่งในเวลานี้มีตระกูลหนึ่งได้ตัดแบ่งเอาส่วนใหญ่ไปแล้ว ถึงแม้พวกเขาไม่อยากที่จะพูดอะไรเพราะมีขุมอำนาจที่หนุนหลังตระกูลหยูอยู่ แต่พวกเขาย่อมจะต้องไม่พอใจแน่ๆ

แต่ฉิงเทียนนั้นหาได้กลัวไม่ ไม่ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งสักเพียงใด ตราบเท่าที่เขายังสามารถซื้อของวิเศษจากโลกเซียนได้ เขาก็สามารถจัดการพวกเขาได้

“ไป๋กงหยาง ฝากปกป้องฉิงหยูด้วย พวกเราไปที่บ้านสกุลหยูกันเถอะ”

แล้วดวงวิญญาณไป๋กงหยางก็ได้ตอบอย่างมั่นใจ “ไม่ต้องเป็นห่าง ตราบเท่าที่ข้ายังอยู่ที่นี่ จะไม่มีใครแตะต้องศิษย์น้องของข้าได้”

แล้วฉิงเทียนกับฉิงหยูก็ได้ออกจากโรงแรมไปในยามค่ำคืนและไปถึงบ้านสกุลหยูในเวลาไม่กี่นาทีต่อมา ด้วยความที่เป็นตระกูลใหญ่ในจิงตู บ้านของตระกูลหยูจึงมีพื้นที่กว้างขวางมาก และไม่ได้เป็นตึกสูงแบบในปัจจุบัน แต่เป็นบ้านชั้นเดียวแบบจีนโบราณ ที่แบ่งออกเป็นเรือนต่างๆกัน

“อาคมรวบรวมพลังวิญญาณ” ฉิงเทียนพูดอย่างตกใจ

ฉิงหยูจึงถามอย่างสงสัย “อะไรคืออาคมรวบรวมพลังวิญญาณเหรอครับ?”

“อาคมรวบรวมพลังวิญญาณก็ได้อาคมที่ใช่รวบรวมพลังวิญญาณจากบนโลกมารวมเอาไว้ที่บริเวณหนึ่ง แล้วทำให้พลังวิญญาณภายในเขตอาคมนั้นๆสูงมากกว่าที่อื่น คนธรรมดาจะมีอายุที่ยืนยาวขึ้นหากได้อาศัยอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานๆ ดูเหมือนเรือนต่างๆในตระกูลหยูนั้นได้ถูกจัดวางในลักษณะของอาคมรวบรวมพลังวิญญาณ และน่าจะมีหยกจำนวนมากฝังเอาไว้อยู่ในเรือนพวกนี้ ถึงแม้ว่าอาคมนี้จะอยู่ในระดับต่ำก็ตามที แต่ก็ไม่ใช่เรื่องปกติที่จะมีอาคมรวบรวมพลังวิญญาณเช่นนี้อยู่ที่โลกเบื้องล่าง” ไป๋กงหยางอธิบาย

“ดูเหมือนว่าจะมีผู้บำเพ็ญเพียรหนุนหลังตระกูลหยูอยู่จริงๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าผู้บำเพ็ญเพียรคนนี้เป็นพวกสันโดษหรือว่ามาจากสำนักไหนสักแห่ง” ฉิงเทียนพูดอย่างสงสัย

“ไม่ว่าจะเป็นผู้บำเพ็ญเพียรที่อยู่ตามลำพังหรืออยู่กับสำนัก ผมก็จะไม่ยอมให้เขามาหยุดผมไม่ให้ตามหาเสี่ยวซินหรอก พี่ครับไปกันเถอะ!” ฉิงหยูก็ไม่รอช้ากระโดดข้ามกำแพงสูงหลายเมตรทันที

ด้านในของกำแพงบ้านสกุลหยูนั้นมีการรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดมาก มีกล้องวงจรปิดอยู่ทั่วทุกหนแห่ง ไม่ต้องพูดถึงเลยว่ายังมีหน่วยรักษาความปลอดภัยเดินลาดตระเวนพร้อมด้วยชุดป้องกันที่ครบครัน ซึ่งแต่ละคนต่างก็ดูทรงพลังยิ่งนัก

แต่ฉิงเทียนกับฉิงหยูนั้นสามารถที่จะเล็ดลอดผ่านหน่วยลาดตระเวนไปได้อย่างง่ายดาย และมุ่งหน้าไปยังห้องที่ที่ผู้นำตระกูลหยูอยู่ “ดีมาก เจ้าไปจัดการสิ่งต่างๆให้เรียบร้อย ในครั้งนี้พวกเราจะต้องกำจัดสองพี่น้องฉิงเทียนกับฉิงหยูให้จงได้ แล้วตระกูลหยูของเราก็จะได้ขึ้นเป็นใหญ่ที่สุดในจีน” ผู้นำตระกูลหยูนั้นมีความยินดีอย่างมากที่จะสามารถยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว แต่ในขณะที่เขากำลังยินดีอยู่นั้น เขาก็เห็นว่าหยูกางนั้นยังมีอาการพะว้าพะวังอยู่ในสีหน้าของเขา ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาแต่ก็ยังถามออกไปอย่างใจเย็น “เจ้ายังมีเรื่องอะไรที่ต้องกังวลอีก”

หยูกางก็ได้ตอบทันที “ท่านผู้นำตระกูลครับ คือผมกลัวว่าหยูเฉิงจะทำอะไรที่ไม่ดีน่ะสิครับ”

ผู้นำตระกูลหยูจึงได้จ้องไปที่หยูกางแล้วพูด “ไม่ต้องกังวลไป ในช่วงนี้ข้าจะทำให้หยูเฉิงมันสงบเสงี่ยมเอง

“ถ้าเช่นนั้นผมสัญญาว่าจะทำงานนี้ให้สำเร็จครับ ท่านผู้นำตระกูล” หยูกางพูดตกปากรับคำ แต่ในใจของเขานั้นลำพองใจอย่างมาก ตัวเขานั้นเอาชนะหยูเฉิงได้แล้ว แล้วหยูเฉิงจะต้องมาคลานอยู่แทบเท้าเขา

ทันใดนั้นเองก็ได้มีเสียง “หวอๆ…..” ดังขึ้นมาจากในห้องและสีหน้าของผู้นำตระกูลหยูก็ได้ระแวดระวังขึ้นมาทันที

“เร็วเข้า มากับข้า” ผู้นำตระกูลหยูไม่รอให้หยูกางได้ทันตั้งตัวใช้มือของเขาลากเอาหยูกางให้ตามเขามายังอีกห้องหนึ่ง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน