ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 374

บทที่ 374 เป็นห่วง

“ท่านอาจารย์ครับคือว่าผมเองก็กำลังตรวจสอบเรื่องนี้อยู่ครับ!” เซวียนหยวนหูพูดด้วยความกลัว ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะเป็นถึงผู้อำนวยการสมช.ในจีน และเป็นปรมาจารย์ระดับเหอถี่ก็ตามที แต่เขาก็ยังไม่อาจที่จะหายใจอย่างไม่ติดขัดต่อหน้าอาจารย์ของเขาได้

“ข้าจะให้เวลาเจ้าแค่ 3 วัน!” แล้วผู้อาวุโสเจี้ยนก็ได้วางสายไป

เมื่อเห็นว่าท่านอาจารย์ได้วางสายไปแล้ว เซวียนหยวนหูก็ไม่กล้าที่จะเสนอความคิดเห็นอะไร จึงได้วางโทรศัพท์ลงไป

มีรอยยิ้มที่โหดเหี้ยมปรากฏขึ้นมาที่มุมปากของเขา “บังอาจสังหารลูกศิษย์สำนักซูซานของเราได้ ไม่ว่าพวกมันจะเป็นใคร เราจะตามหามันให้เจอแล้วทำให้มันทรมานยิ่งกว่าตายซะอีก”

อีกทางด้านหนึ่ง หลังจากที่ผ่านไปพักใหญ่ฉิงเทียนและที่เหลือต่างก็ยังคิดหาวิธีไม่ออก แต่แล้วฉิงเทียนก็พลันฉุกคิดปัญหาหนึ่งขึ้นมาได้ ตัวเขานั้นได้สังหารโจวเจี้ยนไป ด้วยพลังอำนาจของสำนักซูซานแล้ว พวกเขาคงจะตามหาตัวเขาพบแน่ แล้วถึงเขาจะสามารถหลบซ่อนตัวได้ แต่ซูเสวี่ยกับคนอื่นๆคงไม่

“ไม่ได้การ เราจะต้องรีบกลับไปโม๋ตูแล้วให้ซูเสวี่ยกับคนอื่นๆหลบซ่อนตัวชั่วคราวแล้ว! เสี่ยวหยูนายไปแจ้งให้จ้าวเลี่ยงและลูกชายให้ทราบ” ฉิงเทียนกล่าว

“ได้ครับ!”

ฉิงเทียนกับฉิงหยูก็ไม่รอช้า ทั้งคู่รีบเดินทางกลับมาถึงที่โม๋ตูหลังจากที่บินด้วยกระบี่โดยใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ฉิงเทียนนั้นคิดว่าเขาอาจจะต้องใช้เกาะดอกท้อในทะเลใช้เป็นที่ลี้ภัยของพวกเขาในเวลานี้เสียแล้ว แล้วรอจนกระทั่งเขาจัดการกับเรื่องนี้เสร็จแล้วค่อยรับพวกเขากลับมา

หลังจากที่กลับมาถึงโม๋ตูฉิงเทียนก็ไม่รอช้า รีบไปที่ทำงานของซูเสวี่ยทันที

ซูเสวี่ยนั้นดีใจมากที่เห็นฉิงเทียนมาที่นี่ เธอจึงได้กอดฉิงเทียนแล้วถามอย่างมีความสุข “ฉิงเทียน คุณมาที่นี่ทำไมเหรอคะ?”

เมื่อถูกกอดโดยซูเสวี่ย พลังวิญญาณที่หนาแน่นอยู่ในตัวเขาก็พลันเบาลงไป

“ก็มาหาคุณนี่แหละ” ฉิงเทียนลูบผมของซูเสวี่ยด้วยเสียงที่อ่อนโยน

“จริงเหรอ? ฉันว่าจะมาไปหาคุณคืนนี้อยู่ ไม่นึกว่าคุณจะมาหาฉันถึงที่นี่เสียเอง” ซูเสวี่ยกล่าวอย่างมีความสุข ตัวของเธอนั้นบิดไปมาอยู่ที่ตัวของฉิงเทียน เป็นท่าที่น่ากลัวยิ่งนัก!

หลายวันมานี้ฉิงเทียนยังไม่ได้กินซูเสวี่ยเลย และหน้าอกใหญ่ๆทั้งสองลูกของซูเสวี่ยก็ได้ขยับไปมาอยู่ที่หน้าอกของฉิงเทียน ความอดกลั้นของฉิงเทียนจึงพังทลายลง แล้วทั้งตัวของเขาก็เริ่มร้อนรุ่มขึ้นมา

โดยเฉพาะวันนี้ซูเสวี่ยนั้นสวมชุดสีน้ำเงินและกระโปรงที่รัดกับสะโพกของเธอ ทำให้เขารู้สึกมากขึ้นไปอีก

ฉิงเทียนจึงได้เข้าสวมกอดซูเสวี่ยแล้วจากนั้นก็ล็อกประตูห้องท่านประธาน

ซูเสวี่ยที่ร่างกายนุ่มนิ่มราวกับขนมสายไหม เมื่อจู่ๆก็ถูกกอดโดยฉิงเทียนทำให้เธอตกใจขึ้นมา “ฉิงเทียน คุณจะทำอะไรน่ะ?”

“หืม ผมกำลังจะทำอะไร? คุณไม่รู้จริงๆเหรอ?” ฉิงเทียนก็ได้จ้องไปที่ซูเสวี่ย แล้วโอบกอดไปที่เอวนุ่มๆของซูเสวี่ยแล้ววางมืออีกข้างไปที่บั้นท้ายที่กลมและเด้งได้ เขาจึงได้บีบมัน ทำให้ซูเสวี่ยนั้นร้องออกมาอย่างช่วยไม่ได้

“นี่…เบามือหน่อยสิมันเจ็บนะ แล้วก็ตอนนี้ยังเป็นเวลาทำงานอยู่เลยนะ เอาไว้ตอนเย็นสิ” ด้วยเสียงที่อ่อนหวานของเธอก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้ชายคนหนึ่งบ้าคลั่งได้ ใบหน้าที่แดงของซูเสวี่ยที่กำลังพูดขอร้องนั้น ใช่ว่าเธอไม่รู้ว่าฉิงเทียนนั้นคิดอะไรอยู่ และถึงแม้ว่าเธอเองก็รู้สึกอยากขึ้นมาเช่นกัน แต่ก็ไม่กล้าพอที่จะมาทำกันในห้องทำงานเช่นนี้

แต่ฉิงเทียนนั้นหาได้สนใจสิ่งที่ออกมาจากริมฝีปากอันหอมหวานของซูเสวี่ยไม่

“โธ่….ฉิงเทียน…..เข้าไปที่ห้องนั้นกันเถอะ” ซูเสวี่ยที่เริ่มมีอาการตอบสนองก็ได้ชี้ไปที่ด้านในของห้องทำงาน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน