ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 401

บทที่ 401 ผ่านเข้ารอบ

จำนวนคนที่ได้เข้ารอบที่สองนี้เหลือเพียง 100 คนแล้ว และจำนวนเวทีในสนามประลองก็ลดลงจาก 20 เวทีเหลือเพียง 5 เวทีเช่นกัน แล้วแบ่งออกเป็น 20 คนต่อกลุ่ม แล้วจะคัดเอาเหลือแค่ 2 คนในแต่ละกลุ่มเพื่อไปแข่งต่อในรอบ 10 คนสุดท้าย

ในรอบนี้ฉิงเทียนอยู่ที่เวทีแรก ส่วนฉิงหยูนั้นอยู่ที่เวทีสอง

เหล่าผู้ที่เข้ารอบ 100 คนมานั้นล้วนต่างก็เป็นยอดฝีมือในโลกผู้บำเพ็ญเพียร ซึ่งพวกเขาต่างก็มีพลังวัตรไม่น้อยกว่าระดับหยวนยิง

อย่างฉิงเทียนที่ได้เข้ามาอยู่กลุ่มแรก และเซวียนหยวนหูจากสำนักซูซาน และพระฝ่าจิ้งจากสำนักฝอซานก็อยู่ในกลุ่มแรกด้วย ส่วนไป่โช่วจากสำนักร้อยสัตว์ป่านั้นอยู่กลุ่มสอง ในขณะที่เลี่ยนเจวี่ยจากสำนักโอสถและนางฟ้าฮัวฮุ่ยจากสำนักหมื่นบุปผาอยู่กลุ่มที่สาม, เจี้ยนอ้าวอยู่กลุ่มที่สี่ และหยูชูซินกับหลินเยว่จากสำนักคุนหลุนอยู่กลุ่มที่ 5

“คู่แรกจะเป็นการพบกันระหว่างหยิงเทียนกับเตาไป่ครับ”

เตาไป่หน้าถึงกับเปลี่ยนสีและสีหน้าแย่มาก ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ เตาไป่รู้สึกยุ่งยากใจขึ้นมา ที่เขามาได้ไกลถึงขนาดนี้ก็เพราะอาศัยพลังวัตรของเขา เขาคิดว่าจะได้เจอกับฉิงเทียนในรอบๆหลังคงจะดี แต่กลับกลายเป็นว่าเขาต้องสู้กับฉิงเทียนตั้งแต่รอบสองเลย

ในตอนที่อยู่ที่ทะเลสาบเทียนฉีนั้น เขาก็ไม่ได้ไว้หน้าทั้งสองคนนี้เอาไว้เสียด้วย ในเวลานี้เตาไป่รู้สึกผิดขึ้นมา ใครจะไปคิดว่าผู้บำเพ็ญเพียรที่อยู่ในระดับหยวนยิงจะทรงพลังขนาดนี้ เตาไป่บ่นในใจ ซึ่งหากเทียบกับคนที่ฉิงเทียนสู้ด้วยเมื่อสักครู่แล้ว เตาไป่เองก็ยังไม่มั่นใจว่าจะเอาชนะได้

“เฮ้อ หวังว่าเขาจะไม่โรคจิตเหมือนกับน้องชายของเขาล่ะนะ” เตาไป่พูดในใจแล้วเดินช้าๆไปยังสนามประลองแรก สายตาของผู้คนต่างก็พากันจับจ้องไปที่เวทีแรก เตาไป่ผู้ซึ่งที่ยืนอยู่บนเวทีนั้นก็ได้มองไปที่ฉิงเทียนด้วยสีหน้าที่จริงจัง ถึงแม้ว่าเขานั้นจะอยู่ในระดับเฟิงเฉิน แต่คนที่อยู่ตรงหน้าเขาก็ระดับเฟิงเฉินเช่นเดียวกัน โดยปราศจากซึ่งความลังเลเตาไป่ก็ได้หยิบดาบขนาดใหญ่เอาไว้ในมือ

ดาบเล่มนี้ยาวถึง 9 ฟุต โลหะสีดำของตัวดาบนั้นสะท้อนแสงออกมายามที่ต้องกับแสงอาทิตย์ ดาบเล่มนี้ฉายแสงเย็นๆออกมา

“ขอความกรุณาด้วย” เตาไป่พูดอย่างนอบน้อม เขาถือดาบเล่มใหญ่และทำท่าคารวะให้ฉิงเทียน

“ขอความกรุณาด้วยเช่นกัน” ฉิงเทียนก็ทำท่าคารวะตอบ และกระบี่ก็ได้ปรากฏอยู่ในมือของเขา กระบี่เล่มนี้ไม่ใช่กระบี่อัสนีสวรรค์ เพราะฉิงเทียนนั้นได้ใช้กระบี่อัสนีสวรรค์ไล่ฆ่าคนจากสำนักโอสถไปแล้ว กระบี่ที่ฉิงเทียนใช้เวลานี้จะเป็นกระบี่วิญญาณ

ฉิงเทียนมองไปที่ดาบเล่มใหญ่ของเตาไป่แล้ว ก็รู้ได้ทันทีว่าเตาไป่นั้นต้องเชี่ยวชาญทั้งในด้านรุกและรับ ดังนั้นเขาน่าจะเน้นตั้งรับแล้วสวนกลับด้วยวิชาดาบที่ทรงพลังแน่

ในเวลานี้ผู้คนต่างก็มองดูฉิงเทียนอย่างสงสัย แม้แต่เจ้าสำนักใหญ่ทั้งหกที่นั่งอยู่ที่ที่นังกิตติมศักดิ์ก็ยังมองไปที่เวทีนั้น

“เจ้าหนูที่ชื่อหยิงเทียนนั่นพลังวัตรน่าจะอยู่ในระดับเฟิงเฉินแล้ว และศิษย์จากสำนักดาบสวรรค์เองก็น่าจะอยู่ในระดับเฟิงเฉินเช่นกัน อีกทั้งยังวิชาดาบของสำนักดาบสวรรค์นั้นก็ทรงพลังมาโดยตลอด ข้าไม่รู้เลยว่าทั้งสองคนนี้ใครจะชนะ พวกท่านคิดเห็นเช่นไร?” เจ้าสำนักคุนหลุนปรมาจารย์ช่างซวีกล่าวถามขึ้นมา

“ฮิๆ ข้าคิดว่าเจ้าหนุ่มที่ชื่อหยิงเทียนนั้นน่าจะมีโอกาสชนะมากกว่าหากดูจากพลังวิญญาณของเขาที่ดูเข้มข้นและลึกลับนั่นแล้ว” นางฟ้าไป่ฮัวกล่าว

หลังจากที่นางฟ้าไป่ฮัวพูดจบ เถียนฮั่นจากสำนักร้อยสัตว์ป่าก็ได้พูดด้วยเสียงอันดัง “ข้าคิดว่าชายจากสำนักดาบสวรรค์น่าจะเป็นฝ่ายชนะมากกว่า ข้าได้ยินมาว่าเตาไป่ผู้นี้เป็นถึงหัวกะทิของสำนักดาบสวรรค์ และวิชาดาบมือเดียวของเขานั้นก็เป็นเลิศมาก”

“ฮิๆ ถ้าเช่นนั้นทุกคนก็คอยดูก็แล้วกัน”

แล้วเหล่าคนใหญ่คนโตในโลกผู้บำเพ็ญเพียรต่างก็มองไปที่ฉิงเทียนและคู่ต่อสู้ของเขาบนเวทีกันอย่างใจจดใจจ่อ พวกเขาต่างก็อยากที่จะรู้รูปแบบการต่อสู้ของฉิงเทียนจากการต่อสู้ของเขา

อย่างไรก็ดีพวกเขาต่างก็ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรที่ปราศจากใบอนุญาตนั้นจะมีความสามารถสอนลูกศิษย์ให้เก่งกาจเช่นนี้ได้

แล้วเตาไป่ก็ได้เริ่มขยับ ถึงแม้ว่าวิชาของเขานั้นจะไม่ทำให้เขาว่องไวขึ้น แต่ความเร็วของเขาก็ยังว่องไวมากอยู่ดี แต่ไม่ว่าเขาจะว่องไวมากเพียงใดเขายังเขาไม่เร็วเท่าวิชาของฉิงเทียน เมื่อเห็นว่าฉิงเทียนนั้นเร็วกว่า ในตอนนั้นเองที่ดาบในมือเขาก็ได้ฟาดลงกับพื้น ซึ่งได้บรรจุพลังคุกคามที่น่ากลัวเอาไว้ พลังวิญญาณในตัวของเตาไป่ได้ระเบิดออกมา

ทั่วทั้งบริเวณนั้นเต็มไปด้วยเสียงอื้ออึง สายตาของเตาไป่นั่นหรี่เล็กลงและไม่คิดที่จะเปิดเผยจุดอ่อนของเขาให้รู้ และดาบในมือของเขาก็ได้กระหน่ำฟาดฟันอย่างบ้าคลั่ง

“ตูม!” เสียงที่น่ากลัวดังขึ้นมาเมื่อทั้งสองปะทะกัน และพลังวิญญาณที่ถูกปล่อยออกมานั้นก็ดูเหมือนที่จะก่อพายุขึ้นมา ตาของคู่ต่างก็จับจ้องไปที่คู่ต่อสู้ของตัวเอง เตาไป่ก็รู้สึกได้ถึงแสงที่ส่องออกมายังตาทั้งสองข้างของเขา เมื่อเห็นแสงนี้เตาไป่ก็รู้สึกสั่นกลัวขึ้นมาในใจ ด้วยสีหน้าที่มั่นใจของฉิงเทียนรวมกับท่าทางยืนที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังของฉิงเทียน

“นี่มันอะไรกัน?” เตาไป่รู้สึกได้ว่าตัวเขานั้นเริ่มกลัวขึ้นมาในใจ นี่เขาเป็นอะไรไป?

แต่ทว่าเขาก็พบว่ากระบี่ในมือของฉิงเทียนนั้นเหมือนกับงูที่ชาญฉลาด ผสานเข้ากับภาพติดตากำลังกระหน่ำฟาดฟันมาที่เตาไป่

ในชั่วขณะนั้นเองที่วิชาดาบของเตาไป่นั้นก็ได้เริ่มยุ่งเหยิงขึ้นมา และเขาทำได้แค่ใช้ดาบใหญ่ของเขาปัดป้องเท่านั้น “แก๊งๆๆ……” เป็นการรุกอย่างต่อเรื่องที่ฟาดฟันคู่ต่อสู้อย่างบ้าคลั่งซึ่งทำให้ผู้ที่ดูอยู่ต่างก็พากันตกใจ ว่าทำไมจู่ๆการต่อสู้นี้ก็ได้ดุเดือดเช่นนี้?

เตาไป่นั้นไม่สามารถปัดป้องการโจมตีของฉิงเทียนได้ตลอด ในชั่วขณะนี้ความเร็วในการรุกของฉิงเทียนนั้นรวดเร็วเสียจนเขาต้องตกใจ หลังจากที่เตาไป่สูญเสียโอกาสรุกก่อนไปแล้ว เขาก็ไม่สามารถพลิกกลับมารุกได้อีกเลย ไม่ว่าจะความเร็วในการโจมตีหรือความเร็วในการเคลื่อนไหว เขานั้นไม่อาจสู้ฉิงเทียนได้เลย ด้วยความแข็งแกร่งของเขาที่มีก็ไม่เพียงพอที่จะพลิกสถานการณ์นี้กลับมาได้ ทำให้เขาต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอายสุดๆเช่นนี้

ฉิงหยูเองก็ได้พูดขึ้นมา “อย่างที่คิด สมกับที่เป็นพี่จริงๆ สุดยอดมาก”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน