ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 421

บทที่ 421 อาคมหมอกขาว

“บ้าเอ๊ย หลังจากที่ผ่านประตูเกิดกับตายมาได้ ก็มาเจอกับหมอกขาวต่อเลยเรอะ?” โช่วเหนียนพูดก่นด่าออกมา โดยที่ไม่มีใครอยู่ใกล้ๆเขาเลย มีเพียงเขาอยู่คนเดียวเท่านั้น

ซึ่งกลายเป็นว่าพวกเขาต่างก็พากันเดินตามฉิงเทียนมาที่ประตูเกิด แต่พอพวกเขาตามมาก็พบกับหมอกสีขาวที่หนาแน่น แล้วตำแหน่งที่โผล่มาก็เหมือนจะสุ่มด้วย!

ภายในหมอกสีขาวนี้ จิตศักดิ์สิทธิ์ของฉิงเทียนนั้นถูกบีบให้มองเห็นได้แค่ในระยะ 1 เมตรรอบตัวเท่านั้น แทบจะไม่ต่างจากระยะที่เขาเห็นด้วยตาเปล่าเลย

“ไป๋กงหยาง คุณมองเห็นได้ในระยะกี่เมตร?”

“5 เมตรเท่านั้นเอง” ไป๋กงหยางกล่าว

ฉิงเทียนกับฉิงหยูจึงได้เดินกันอย่างระวังๆภายใต้หมอกขาวที่หนาแน่นนี้ ด้วยความที่ฉิงเทียนกับฉิงหยูที่โผล่ใกล้กัน และยังมีไป๋กงหยางอยู่คอยช่วยอยู่ ฉิงเทียนกับฉิงหยูจึงได้เดินมาพบกันไวก่อนคนอื่น

“อาคมนี้น่าจะไม่ใช่อาคมสังหาร แต่น่าจะเป็นอาคมกับดัก แต่ก็ยังอันตรายสุดๆเช่นกัน ถ้าคิดที่จะทำลายอาคมนี้ ต้องใช้กำลังเข้าทำลายอาคมอย่างเดียว” ไป๋กงหยางกล่าว เขานั้นสัมผัสได้ถึงรังสีฆ่าฟันที่แผ่ออกมา

“ไม่เป็นไร ในเมื่อรู้แล้วว่าอาคมนี้เป็นอาคมกับดักแค่นั้นก็พอแล้ว พวกเราถูกส่งมาแบบไม่ตายตัวจากประตูเกิด และจิตศักดิ์สิทธิ์ก็ถูกบีบจนเหลือนิดเดียว ที่พวกเราได้เจอกันเร็วก็เพราะได้ไป๋กงหยางช่วย พวกเราควรที่จะหาหยูชูซินที่ยังอยู่ตัวคนเดียวในอาคมนี้ให้ได้ก่อนคนจากสำนักซูซาน พวกเราจะได้ช่วยเธอออกมาได้โดยที่ไม่มีใครรู้ตัว”

“จริงด้วยถ้าเป็นแบบนั้น พวกเราก็จะสามารถช่วยเสี่ยวซินกลับมาได้ โดยที่สำนักซูซานไม่สามารถเดาได้ว่าพวกเราเป็นคนทำ!” ฉิงหยูกล่าวด้วยดวงตาที่ฉายแสงออกมา

ฉิงเทียนและฉิงหยูก็ได้เดินต่อเข้าไปในหมอกสีขาวนี้เดินต่อเข้าไปในหมอกสีขาว ดูเหมือนว่าหมอกนี้นั้นจะไม่ได้จางลงไปเลยแม้แต่น้อย ไม่ว่าที่ไหนก็หนาไปหมดทำให้ผู้คนต้องหลงทางอย่างช่วยไม่ได้

แล้วฉิงเทียนก็พลันรู้สึกได้ถึงบางอย่าง

“ฟู่” มีไฟลุกขึ้นมาท่ามกลางหมอกสีขาว และร้อนมาก

ฉิงเทียนจึงได้ปล่อยกระบี่บินออกจากมือของเขาไปอย่างรวดเร็ว แล้วทันทีที่ปะทะกันไฟสีแดงก็ได้หายไปทันที

“อันตรายไม่น้อยเลย พลังของไฟนี้น่าจะอยู่ในระดับเฟิงเฉินขั้นปลาย ซึ่งน่าจะสูงกว่าพลังของหยดน้ำในอาคมทะเลสาบเมื่อสักครู่เสียอีก” ฉิงเทียนคิดในใจ “อาคมหมอกขาวน่าจะต้องทรงพลังมากกว่าอาคมน้ำแน่ๆ”

ฉิงหยูเองก็อดไม่ได้ที่จะกังวลขึ้นมาเมื่อเขาเห็นพลังของไฟเมื่อสักครู่ พลังของไฟที่อยู่ในระดับเฟิงเฉินตอนปลายเลยทีเดียว แต่เสี่ยวซินก็คงน่าจะพอจัดการเองได้ อย่างไรเสียกระบี่เขียวในมือของเธอนั้นจะต้องไม่ใช่ของวิเศษธรรมดาๆแน่ ต่อให้เธอไม่เข้ากับสำนักซูซาน เธอก็น่าจะมีความสามารถมากพอที่ป้องกันตัวเองได้อยู่

เมื่อเห็นฉิงหยูที่เป็นกังวลขึ้นมา ฉิงเทียนจึงได้ตบไหล่เขาแล้วกล่าว “ไม่ต้องกังวล ที่นี่เป็นเขตของสำนักซูซาน พวกคนของสำนักซูซานจะนิ่งดูดายปล่อยให้คนในสำนักตายได้อย่างไร หยูชูซินจะต้องไม่เป็นอันตรายอย่างแน่นอน”

“ครับ!”

ฉิงเทียนกับฉิงหยูก็ได้พากันเดินท่ามกลางหมอกขาวต่อไป เหมือนว่าหมอกขาวนี้ดูเหมือนจะไร้ขอบเขต

……………….

อีกสถานที่หนึ่งในช่วงเวลาเดียวกัน

“กางเรียบร้อยแล้วค่ะ” หยูชูซินพูดอย่างตั้งใจ ในเวลานี้มีกำแพงสีเขียวที่ล้อมรอบตัวเธอเอาไว้ในระยะ 6 เมตรรอบตัว ซึ่งใกล้ๆเธอนั้นมีทั้งเจี้ยนอ้าว, ฉิงอวี้เอ๋อและศิษย์สำนักซูซานคนอื่นๆ ซึ่งพวกเขาได้มารวมตัวกันอย่างรวดเร็ว

และทุกคนในสำนักซูซานในกลุ่มนี้นั้นก็ล้วนเป็นคนที่เรียกได้ว่าเป็นผู้มีความสามารถในสำนักซูซาน และต่างก็ได้รับของวิเศษที่ทรงพลังมาทั้งนั้น

“ศิษย์หลานหยู เจ้าสามารถใช้กระบี่เขียวตามหาตำแหน่งของพวกเราได้ แล้วเจ้าสามารถใช้กระบี่เขียวตามหาตำแหน่งของกระบี่ม่วงได้หรือไม่?” ผู้บำเพ็ญเพียรอ้วนมองดูรอบๆแล้วถามอย่างสงสัย ถึงแม้ว่าเขาจะเคยเขามาสุสานกระบี่ครั้งหนึ่งแล้ว แต่เขาก็ไม่เคยเข้ามาลึกขนาดนี้เลย ดังนั้นพวกเขาจึงได้ระแวดระวังมากตอนที่เจอลูกไฟในหมอกขาวนั้น

“ไม่ได้ค่ะ! ข้าสามารถตามหาพวกท่านได้เพราะว่ากระบี่เขียวนั้นจดจับกลิ่นของพวกท่านได้ ส่วนกระบี่ม่วงนั้นไม่ตอบสนองแม้แต่น้อยเลยค่ะ” หยูชูซินส่ายหัว เธอถือกระบี่เขียวเอาไว้ด้วยมือข้างหนึ่งแล้วมองที่มันอย่างสงสัย

“ฟู่”

ท่ามกลางหมอกขาวที่หนาแน่น ลูกไฟลูกหนึ่งก็ได้พุ่งมาอีกครั้ง แต่ก็ปรากฏแสงสีเขียวที่ล้อมรอบบริเวณนี้เอาไว้ป้องกันพลังไฟเอาไว้ แล้วลูกไฟนั้นก็ได้สลายไปทันทีที่ปะทะกับกำแพงเขียวนั้น

“ไฟเฟิงเฉิน!” ฉิงอวี้เอ๋อคิ้วขมวดขณะที่พูดขึ้นมา

“ท่านอาจารย์อา ไปกันเถอะค่ะ!” แล้วหยูชูซินก็ได้เดินนำไป โดยมีเหล่าคนของสำนักซูซานคอยระวังหลังเอาไว้ให้

……………

“นายท่านเจ้าคะ ภายในอาคมนี้มีของวิเศษที่ล้ำค่ายิ่งกว่าอาคมที่แล้วอีกเจ้าค่ะ” เพ่าฝูจู่ๆก็พูดและยิ้มขึ้นมาในหัวของฉิงเทียน “แต่ทว่ามันก็จะอันตรายมากขึ้นด้วยเช่นกันค่ะ”

“เพ่าฝู คุณสามารถรับรู้ถึงของวิเศษได้งั้นเหรอ?”

“แน่นอนสิเจ้าคะนายท่าน นายท่านคิดว่าข้าคือใครล่ะเจ้าค่ะ ข้าคือเพ่าฝูที่แสนใจดีและแสนน่ารักยังไงล่ะเจ้าค่ะ”

“หา?”

“ดูเหมือนที่นี่จะมีของวิเศษอยู่มากมายเลยนะเจ้าคะ” จู่ๆเพ่าฝูก็พูดขึ้นมาต่อ

“อาคมถัดไปจะมีของวิเศษไม่มาก แต่ที่นี่กลับมีของวิเศษอยู่มากมายเลยเจ้าค่ะ” เพ่าฝูพูดอย่างยินดี “นายท่านคอยฟังข้าให้ดีนะเจ้าคะ! ก่อนอื่นก็เดินตรงไปก่อนเจ้าค่ะ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน