ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 450

บทที่ 450 เฝิงเต๋ออี้

เกาะเล็กๆแห่งหนึ่ง ท่ามกลางมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ ซึ่งจู่ๆก็มีประตูสีดำเลือนรางโผล่ขึ้นมา ประตูสีดำนี้ค่อยๆปรากฏตัวอย่างช้าๆ แล้วจากนั้นก็ได้มีคนหนุ่มที่เดินออกมาจากในประตูนั้นอย่างช้าๆ ซึ่งคนหนุ่มคนนั้นก็คือฉิงเทียนนั่นเอง

“บ้าเอ๊ย! ไม่น่าไว้ใจตุลาการลู่เลย!” หลังจากที่มองดูรอบๆแล้ว ฉิงเทียนก็รู้สึกหดหู่ขึ้นมา

ก่อนหน้านี้ เขาคิดที่จะกลับไปยังประตูผี แต่ตุลาการลู่ก็บอกว่าจะส่งกลับไปให้เอง แล้วเขาก็ได้เปิดประตูขึ้นมาที่ย่านการค้า ฉิงเทียนก็คิดว่าเป็นประตูเปิดมาส่งถึงที่บ้าน แต่ตอนนี้แค่มองผ่านๆก็พบว่าประตูมิตินี้คลาดเคลื่อนจากสถานที่ที่เขาคาดไปไกลมาก ซึ่งไกลมาแค่ไหนนั้นเขาก็ไม่รู้ได้นอกจากจะต้องเช็กตำแหน่งจากในโทรศัพท์เท่านั้น

“เยี่ยม!” ฉิงเทียนตะโกนออกมา ทำไมตุลาการลู่ถึงได้ทำอะไรไร้การรับผิดชอบแบบนี้นะ คราวหน้าเรากลับผ่านทางประตูผีธรรมดาๆดีกว่า

ที่นี่มันที่ไหนเนี่ย? มองไปทะเลที่ไร้ขอบ ฉิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะปวดหัวขึ้นมา! ถ้านี่เป็นเกาะท่ามกลางมหาสมุทรแปซิฟิกเขาก็พอจะยังบินช้าๆกลับไปได้ แล้วในขณะที่ฉิงเทียนกำลังหยิบโทรศัพท์เพื่อมาลองเปิด GPS หาพิกัดของตัวเองอยู่นั้นเอง

ทันใดนั้นเองมีคนที่กำลังออกมาจากประตูบานนั้น และทันทีที่มีคนโผล่ออกมาประตูบานนั้นก็ได้หายไป

ฉิงเทียนก็ได้ผงะและรีบถอยออกมาสองก้าว หลังจากที่มองดูใกล้ๆแล้ว เขาก็พบว่าตัวตนที่อยู่เบื้องหน้าเขานั้นมีใบหน้าที่ดูเด็กมาก และสูงแค่ 1 เมตรเท่านั้น แต่ใบหน้าของเขานั้นน่าเกลียดมากจนยากที่จะมองไปที่ใบหน้าของเขาตรงๆได้ ฉิงเทียนนั้นมีชีวิตมามากกว่า 20 ปีแล้วไปมาแล้วทั้งสองโลก เขาพบเห็นผู้คนมาแล้วมากมายทั้งผีและเซียน แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาพบคนที่ดูน่ารังเกียจเช่นนี้ ไม่เพียงแต่จะน่ารังเกียจแล้วแต่ยังน่าขยะแขยงด้วย

เพียงแค่มองผ่านๆก็จะคิดว่าเขาเป็นมนุษย์ เขานั้นเกือบจะดูเหมือนมนุษย์มาก แต่ฉิงเทียนก็รู้สึกได้ว่าตัวเขานั้นเป็นเพียงแค่ร่างวิญญาณเท่านั้น เพราะภายใต้แสงแดดที่ส่องลงมา ก็พบควันสีขาวที่ลอยออกมาจากตัวของเขาราวกับว่าตัวเขากำลังจะละลาย

“คะคุณเป็นผีจากยมโลกงั้นเหรอ?” ฉิงเทียนถามอย่างตกใจ

“ใช่แล้วไอ้หนุ่ม ซึ่งก่อนอื่นข้าควรจะต้องขอบใจเจ้าก่อน” ถึงแม้ว่าผีตนนั้นจะมีใบหน้าที่ดูเด็กแต่เสียงก็อย่างกับคนแก่อายุราวๆ 70-80 ปี “เจ้าของร้านสามโลกซูเปอร์มาร์เก็ตที่มีความสัมพันธ์สนิทชิดเชื้อกับราชายมบาลและตุลาการลู่ ฮ่าๆข้าจึงได้เฝ้ารออยู่นานมากแล้วรอจนให้ใครสักคนเข้ามาในยมโลกแล้วพาข้ากลับออกไปด้วย แต่แล้วในที่สุดเจ้าก็โผล่ออกมาคนเป็นที่สามารถเข้าออกยมโลกได้อย่างอิสระ ฮ่าๆ!”

ฉิงเทียนคิ้วขมวด ไม่นึกเลยว่าจะมีผีที่หลุดรอดไปจากสายตาของตุลาการลู่ได้และหนีออกมาจากยมโลก ยิ่งไปกว่านั้นแทนที่เขาสามารถหนีออกมาจากยมโลกแล้วก็ควรจะรีบหนีไป แต่เขากลับมายืนอยู่ตรงนี้และพูดคุยกับฉิงเทียนราวกับว่าเขากำลังต้องการที่จะทำอะไรบางอย่างเป็นแน่”

“ในเมื่อคุณรู้อยู่แล้วว่าผมกับราชายมบาลนั้นสนิทกัน แต่คุณกลับยังกล้าหาญที่มาหาผมเช่นนี้นะ” ฉิงเทียนพูดอย่างขึงขัง

“ข้ากลัวจังเลย!” วิญญาณเด็กคนนั้นทำมือปิดปากอย่างกระวนกระวายราวกับกลัวตาย แต่หลังจากที่ผ่านไปพักหนึ่ง เขาก็ได้เงยหน้าแล้วหัวเราะ “ข้าไม่รู้หรอกนะว่าเจ้าสนิทกับราชายมบาลได้อย่างไร แต่เจ้าก็เป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรในระดับเหอถี่ ถ้าข้าสามารถเอาชนะเจ้าได้ ทุกสิ่งทุกอย่างของเจ้าจะเป็นของข้าๆ ฮ่าๆ!! ข้าต้องขอบใจเจ้าจริงๆ!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน