ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 68

บทที่ 68 รักษาตัวเอง

รู้สึกได้ถึงความเหนื่อยล้าที่ออกมาจากทั่วทั้งร่างกาย ฉิงเทียนจึงได้นั่งลงบนพื้นในความมืดมิด แล้วร่างกายของฉิงเทียนก็มีพลังวิญญาณไหลเวียนอยู่อย่างต่อเนื่อง ถ้าไม่ใช่เพราะฉิงเทียนนั้นอยู่ในขั้นเทียนเซียนเขาคงได้ตายไปแล้ว

ร่างกายของเขานั้นได้ถูกเปลี่ยนไปตั้งแต่ได้ทานยาอมฤตของไท่ซ่างเหล่าจวิน อีกทั้งเขายังได้ดื่มน้ำวิญญาณมาเป็นเวลานานจนทำให้ร่างกายของฉิงเทียนนั้นหาใช่ร่างกายของคนธรรมดาๆอีกต่อไปแล้ว ฉิงเทียนที่กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่นั้น ปากของเขาก็ได้ดื่มน้ำวิญญาณเข้าไป แล้วจากนั้นก็หลับตาลงเพื่อทำการซึมซับพลังวิญญาณ!

หลังจากที่ผ่านไปได้สักพักใหญ่ๆ พลังวิญญาณของฉิงเทียนก็ได้กลับคืนมาบางส่วน แล้วกระสุนทั้ง 10 นัดก็ได้ถูกขับออกมาจากร่างกายของฉิงเทียนตรงๆที่เขากำลังนั่งสมาธิอยู่! จุดสีแดงที่ผิวขาวๆของเขานั้นแสดงให้เห็นถึงร่องรอยที่เหลืออยู่จากการถูกยิง

ลุกขึ้นยืนแล้วมองไปที่ศพของทั้งสองคนนั้นด้วยความรู้สึกที่ขยะแขยง ฉิงเทียนรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังจะออกมา และเขาก็รู้สึกเหมือนอยากจะคลื่นไส้!

อย่างไรก็ตาม ถึงนี่จะเป็นการฆ่าคนครั้งที่ 2 ของฉิงเทียนก็จริง แต่วิธีการฆ่าของนั้นมันโหดร้ายเกินไป มองไปที่หัวและร่างกายของลูกพี่เฟิงที่แยกออกจากกันบนพื้นแล้ว ฉิงเทียนก็ไม่รู้เลยว่าเขาทำแบบนั้นได้อย่างไร แต่ในหัวของเขาตอนนั้นมีแต่ความต้องการฆ่า โดยเฉพาะตอนที่ชีวิตของเขานั้นตกอยู่ในอันตราย ฉิงเทียนรู้สึกได้ว่าทั้งร่างกายและความคิดของเขานั้นควบคุมอะไรไม่ได้เลย

โยนความคิดเหล่านั้นทั้งหมดทิ้งไป เพราะอย่างไรก็ไม่มีคำตอบอยู่ดี แล้วเขาจะคิดให้รกสมองไปทำไม?

หยิบเอาขวดยาที่เขาได้มาจากนักฆ่าคนแรกขึ้นมาแล้วพูดขึ้น “ไม่คิดเลยว่าจะได้ใช้มันอีกเร็วขนาดนี้!” เขาเทยาลงไปยังทั้งสองศพนั้นและกองเลือดของเขา

หลังจากที่ควันสีเขียวที่พวยพุ่งออกมาได้ผ่านไป ก็ไม่มีอะไรอยู่ที่นั่น! ศพทั้งสองคนนั้นได้อันตรธานหายไปหมดราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น! พวกเขานั้นไม่มีแม้แต่ขี้เถ้าหลงเหลือเอาในโลกนี้

ขึ้นไปนั่งบนรถ ฉิงเทียนก็หยิบบุหรี่ออกมาจากรถโดยไม่ได้คิดอะไรแล้วจุดบุหรี่สูบ!

ตอนแรกก็นักฆ่า แล้วคราวนี้ก็เป็นเสนอราคาขายในตลาดมืดเมืองโม๋ตูอีก! ดูเหมือนว่าเขากำลังถูกเพ่งเล็งอยู่ และอยากที่จะให้เขาตาย!

“หึ ข้า ฉิงเทียนไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้ต่อชะตากรรมง่ายๆหรอกนะ ในเมื่ออยากที่จะเล่น ก็จะเล่นด้วยก็ได้ ขอดูหน่อยเถอะว่าใครกันที่อยู่เบื้องหลังเรื่องในครั้งนี้!” เขาขว้างก้นบุหรี่ทิ้งออกนอกหน้าต่างรถแล้วก็สตาร์ทรถแล้วขับกลับไปในเมือง

โดยที่ไม่มีร่องรอยการต่อสู้เหลือทิ้งเอาไว้ที่นี่!

กลับไปที่บ้าน เขาโยนกุญแจไว้บนโต๊ะ และฉิงเทียนก็อดที่จะคิดไม่ได้ว่าถ้าพวกเขาสามารถรู้ถึงการกระทำของเขาอย่างชัดเจนเช่นนี้ ดังนั้นคนพวกนั้นเองก็น่าที่จะรู้ถึงความสัมพันธ์ของคนอื่นๆที่เกี่ยวข้องกับเขาด้วยแน่ๆ

เมื่อคิดได้เช่นนี้ฉิงเทียนก็อดที่จะกังวลถึงฉิงหยูน้องชายของเขาไม่ได้ ซึ่งนอกจากน้องชายของเขาแล้ว พี่ใหญ่อย่างจ้างก่างนั้นตระกูลของเขาคงไม่มีใครที่จะกล้าหือกับเขาแน่ ถ้าพูดถึงคนที่น่าจะเป็นอันตรายมากที่สุด ก็น่าจะเป็นฉิงหยูนี่แหละ!

และถ้าจะทำให้คนเหล่านี้ไม่กล้าที่จะมาสนใจเขา ก็มีแต่เพียงต้องทำให้พวกเขารู้สึกกลัวเท่านั้น!

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ฉิงเทียนจึงรู้สึกว่าเขาจะต้องลงมือทำอะไรสักอย่างเพื่อทำให้โลกใต้ดินกลัวเสียแล้ว! ทำให้พวกเขาไม่กล้าที่จะมายุ่งกับเขาอีก ถึงแม้ว่าฉิงเทียนนั้นจะไม่กลัวพวกเขา แต่ทุกครั้งก็จะต้องมีคนคอยตามมาสะกดรอยตามเขาทุกฝีก้าวแล้ว ถึงเขาจะไม่สามารถทำอันตรายอะไรฉิงเทียนได้ แต่ฉิงเทียนก็รู้สึกไม่ค่อยดีอยู่ดีหากต้องมีคนมาตามเช่นนี้

เขาจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อดูว่าตอนนี้เป็นเวลาเท่าไรแล้ว แล้วก็พบว่าโทรศัพท์นั้นแบตหมดไปแล้ว! เขาจึงได้มองหาที่ชาร์จแบตโทรศัพท์ แล้วเปิดบูตเครื่องขึ้นมาใหม่แล้วพบว่ามีแจ้งไม่ได้รับสายเป็นจำนวน ซึ่งมีทั้งซูเสวี่ย จ้าวก่างและหวงเห่า!

ขณะที่กำลังมองที่โทรศัพท์มือถือ แล้วจู่ๆโทรศัพท์ก็ดังขึ้นและพบว่าเป็นจ้าวก่างโทรมา!

ฉิงเทียนจึงได้กดรับสายและได้ยินเสียงของจ้าวก่างที่ดูร้อนรน “น้องสี่ นายไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ทำไมฉันถึงเพิ่งโทรหานายติดตอนนี้เนี่ย?”

เมื่อได้ยินที่จ้าวก่างพูดขึ้นมา ฉิงเทียนก็ไม่อยากที่จะให้เขาเป็นกังวล จึงได้พูดขึ้น “โทรศัพท์แบตหมด ผมลืมชาร์จน่ะพี่ใหญ่ ผมไม่เป็นไร!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน