บทที่ 73 เครื่องบิน
“อื้ม ระวังตัวด้วยนะ ถ้าเกิดเจอปัญหาอะไรที่คุณแก้ไม่ตก คุณก็โทรมาหาฉันได้นะ คุณปู่นั้นพอจะมีคนรู้จักในจิงตูอยู่ ท่านน่าจะขอความช่วยเหลือจากคนเหล่านั้นได้หากจำเป็น” ซูเสวี่ยลูบหัวของฉิงเทียนและพูดปลอบเขา
ฉิงเทียนมองไปที่หน้าของซูเสวี่ยที่กำลังเป็นกังวลเรื่องของเขา เขานั้นไม่อยากให้ซูเสวี่ยเป็นกังวล เขาจึงได้พูดออกไปทันที “ได้สิ ถ้าผมเจอปัญหาที่ผมแก้ไม่ได้จริงๆ ผมจะโทรมาหาคุณนะ!”
“คุณเป็นภรรยาที่น่ารักของผม นอกจากนี้คุณปู่ของคุณก็ยังเป็นศิษย์น้องของผมอีก!” ฉิงเทียนพูดด้วยรอยยิ้ม
“ไม่เอาน่า!” เมื่อซูเสวี่ยได้ยินที่ฉิงเทียนเรียกเธอว่าภรรยาในที่สาธารณะเช่นนี้ ก็ทำให้เธออายแล้วพูดขึ้น “ที่นี่คนเยอะแยะ”
“คนเยอะแยะก็ไม่เห็นเป็นอะไร! คุณเป็นภรรยาของผม คุณเป็นภรรยาของผม!” ฉิงเทียนกอดซูเสวี่ยไว้ในอ้อมแขนของเขา บรรยากาศตึงเครียดเมื่อสักครู่ก็ได้กลายเป็นผ่อนคลายไปแล้ว
ด้วยการนำทางของพนักงานบนเครื่อง ฉิงเทียนก็ได้เดินเข้าไปยังชั้นธุรกิจ แล้วมองไปยังพื้นที่ที่กว้างขวางและที่นั่งที่สะดวกสบายของชั้นธุรกิจ
“เป็นคนรวยนี่มันสุขสบายดีจริงๆ” ฉิงเทียนนั่งลงตามหมายเลขบนตั๋วเครื่องบินของเขา “แถมยังได้นั่งริมหน้าต่างด้วย เยี่ยมไปเลย”
ฉิงเทียนนั้นเคยได้ยินคนพูดถึงที่นั่งริมหน้าต่างว่า จะสามารถมองเห็นทิวทัศน์ด้านนอกได้อย่างชัดเจน ซึ่งเมื่อพูดถึงเรื่องนี้แล้วฉิงเทียนก็รู้สึกเสียใจกับตัวเขาในตอนแรก ในตอนที่เขาจบการศึกษาใหม่ๆและเดินทางมาที่โม๋ตูนั้น เขาต้องนั่งรถไฟที่ใช้เวลามากกว่า 20 ชั่วโมงเพื่อประหยัดเงินค่าเดินทางเพิ่มอีก 1000 หยวนเพื่อเดินทางมาโม๋ตู
แต่ในตอนนี้เขาซื้อตั๋วเครื่องบินชั้นธุรกิจ แล้วโลกก็จะเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว! ขณะที่เขากำลังคิดเช่นนี้อยู่เขาก็นึกถึงฉิงหยูขึ้นมา แล้วคิ้วของเขาก็ขมวดอีกครั้ง ในเวลานี้เขาคิดถึงเรื่องของฉิงหยู และแน่นอนว่าเขานั้นยังไม่มีอารมณ์ที่จะมาชื่นชมทิวทัศน์สักเท่าไรนัก
และในขณะที่ฉิงเทียนนั้นกำลังคิดถึงเรื่องของฉิงหยูอยู่นั้น ผู้หญิงคนหนึ่งที่แต่งตัวราวกับเป็นเจ้าหน้าที่รัฐได้เดินมาใกล้ๆเขา เธอนั้นสูงประมาณ 170 และยังมีรูปร่างที่สุดยอดมาก แต่เธอนั้นสวมแว่นกันแดดขนาดใหญ่และผ้าพันคอรอบคอของเธอจนเหลือให้เห็นแค่ปากเท่านั้น
ในมือถือตั๋วเครื่องบินของเธอเอาไว้แล้วมองหาที่นั่งของเธอ แล้วเธอก็นั่งลงพร้อมกับถอนหายใจเมื่อเธอพบว่าที่นั่งข้างๆเธอนั้นเป็นฉิงเทียน แล้วผู้โดยสารชายชั้นธุรกิจอีกคนเมื่อพบว่าเธอนั้นนั่งข้างฉิงเทียน แล้วเขาก็แสดงสีหน้าผิดหวังออกมา!
เธอจ้องมองมายังฉิงเทียนที่นั่งอยู่ข้างๆ! ดวงตาแสดงอาการตกใจขึ้นมาภายใต้แว่นกันแดดนั้น “ไม่คิดเลยว่าจะได้นั่งใกล้คนหล่อมากขนาดนี้บนเครื่องบินรอบนี้นะเนี่ย!” แน่นอนว่าเธอไม่พูดออกมาเพราะเธอนั้นมีศักดิ์ศรีในตัวเองอยู่ เพราะเธอนั้นคือจ้าวเมิ่งเหยาผู้ที่เป็นผู้หญิงในฝันของผู้ชายหลายคน
แต่ฉิงเทียนนั้นก็ไม่มีอารมณ์ที่จะมาชื่นชมสาวงามที่นั่งข้างเขาในเวลานี้
แล้วเสียงของพนักงานบนเครื่องก็ได้ดังขึ้นมา
“ขอยินดีต้อนรับท่านสู่สายการบิน[][][] เที่ยวบินที่ XXX ซึ่งจะขอนำท่านเดินทางจากโม๋ตูไปยังจิงตูนะคะ…..”
ในเวลานี้ฉิงเทียนก็ได้ฟื้นจากการจมปลักอยู่ในความคิดของเขาและปิดโทรศัพท์มือถือปฏิบัติตามกฎของสายการบิน ก่อนที่จะมองไปที่คนที่นั่งข้างๆเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ และมองดูเธอที่แต่งตัวอย่างมิดชิดอย่างรู้สึกแปลกๆ แต่ว่าแต่ละคนเองก็มีสิทธิที่จะแต่งตัวตามใจตัวเอง หลังจากที่ฉิงเทียนคิดได้เช่นนั้นเขาก็หันออกไปมองนอกหน้าต่างต่อ
แล้วเสียงของพนักงานบนเครื่องก็ดังขึ้นมาอีกรอบ เรียนท่านผู้โดยสารทุกท่าน ในขณะนี้เครื่องกำลังจะทำการบินขึ้นแล้ว ขอให้ท่านผู้โดยสารกรุณาปิดอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทุกชนิดของท่านด้วยนะคะ!
หลังจากที่ฉิงเทียนได้ยินเสียงของพนักงานบนเครื่อง เขาก็ได้ตัวสั่นขึ้นมา เพราะนี่เป็นครั้งแรกของเขาที่ได้นั่งเครื่องบินแบบนี้ ดังนั้นจึงเลี่ยงไม่ได้ที่เขาจะรู้สึกกลัวขึ้นมานิดหน่อย เขาคาดเข็มขัดนิรภัยก่อนจะหันหัวไปอีกทางแล้วพบว่าคนที่นั่งข้างๆเขานั้นยังคงกดมือถือเล่นอยู่ในมือของเธอ

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย