ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 74

บทที่ 74 ช่วยเหลือคน

“อา เกิดอะไรขึ้นกับเสี่ยวหยูกันแน่นะ!” ฉิงเทียนรู้สึกเป็นกังวล

ขณะที่ฉิงเทียนกำลังใช้ความคิดอยู่นั้น ฉิงเทียนก็รู้สึกได้ถึงแรงกระแทก ด้วยความรู้สึกกลัวฉิงเทียนก็ได้จับที่วางแขนตรงที่นั่งของเขาเอาไว้แน่น และในขณะที่เขากำลังคิดที่จะปล่อยมือนั้นเอง

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกได้ถึงมือนุ่มๆเล็กจับมือของฉิงเทียนเอาไว้และมือก็สั่นอย่างต่อเนื่อง ในชั่วเวลานี้จ้าวเมิ่งเหยาเองก็รู้สึกกลัวมากและจับมือของฉิงเทียนเอาไว้ หลับตาปี๋ และใบหน้าที่นุ่มนวลของเธอก็แสดงสีหน้ากลัวออกมา ถึงแม้ว่าเธอจะจับมือของฉิงเทียนเอาไว้ แต่จ้าวเมิ่งเหยากลับไม่ได้รู้สึกตัวเลย

“อา ก็ไม่รู้ว่าทำไมหรอกนะ แต่รู้สึกนุ่มมากเลย” ฉิงเทียนคิดอย่างไม่รู้ตัว “ฉิงเทียน นี่เรากำลังคิดอะไรของเราอยู่เนี่ย?”

หลังจากที่ผ่านไปพักใหญ่ๆ เครื่องบินก็ได้อยู่ในสภาวะมั่นคงอย่างช้าๆ จ้าวเมิ่งเหยาก็รู้สึกได้ว่ามีมือใหญ่ๆอยู่ข้างใต้มือของเธอ เธอจึงได้ตกใจแล้วรีบชักมือกลับอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเธอนั้นเขินอายและหัวใจของเธอก็เต้นรัวเหมือนกลอง

เมื่อเห็นว่ามือที่กุมมือของเขาเอาไว้ออกไปแล้ว ฉิงเทียนเองก็ได้ชักมือของเขากลับเช่นกัน เขานั้นหลับตาและพยายามสงบจิตใจโดยที่ไม่รู้ตัวว่าเขานั้นได้จับมือกับจ้าวเมิ่งเหยา

เครื่องบินกำลังบินอยู่บนท้องฟ้า ถึงแม้ว่าโอกาสที่จะเกิดอุบัติเหตุบนเครื่องบินนั้นจะสูงมากในช่วงหลายปีนี้มากกว่าในอดีต แต่มาตรการความปลอดภัยของเครื่องบินนั้นก็ยังถือว่าสูงกว่าพาหนะอื่นๆเช่นกัน

ที่ชั้นธุรกิจนั้นจะมีแต่คนมีเงินใช้บริการ ดังนั้นจึงค่อนข้างไม่ค่อยวุ่นวายมากนัก และฉิงเทียนเองก็หลับตาเงียบๆอย่างมีความสุข!

และในขณะที่ฉิงเทียนกำลังหลับตาลงได้สักพักหนึ่ง เขาก็รู้สึกได้ว่ามีเสียงคนเดินอย่างเร่งรีบมาที่ชั้นธุรกิจนี้ และมีเสียงของผู้สูงอายุที่ไออย่างต่อเนื่อง และจากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงที่ดูกระวนกระวาย “ผู้เฒ่าหลี่ เป็นอย่างไรบ้าง? ผู้เฒ่าหลี่! ผู้เฒ่าหลี่!

เสียงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง!

“มีหมอไหม ที่นี่มีหมอไหม?” เขาพูดอย่างกระวนกระวาย

ทุกคนในชั้นธุรกิจต่างก็พากันเปิดผ้าม่านขึ้น และมองดูเหตุการณ์ด้วยความสงสัย และฉิงเทียนเองก็เปิดผ้าม่านขึ้นเช่นกัน

แล้วเขาก็พบชายสูงอายุผมสีเทา ที่กำลังนอนอยู่ใกล้ๆกับชายวัย 40 ที่ดูแข็งแรง ชายวัยกลางวันคนนั้นกำลังประคองชายคนชราคนนั้นเอาไว้มีท่าทีที่กระวนกระวายและพูดกับพนักงานบนเครื่อง “คุณครับ ช่วยรีบออกไปถามหน่อยว่ามีหมอขึ้นเครื่องบินลำนี้มาบ้างไหม?”

แล้วพนักงานบนเครื่องก็ได้รีบตอบรับทันที “ได้ค่ะ ได้!”

พนักงานบนเครื่องคนนั้นก็ได้ไปพูดผ่านเครื่องกระจายเสียงบนเครื่องอย่างเร่งรีบ “เรียนผู้โดยสาร ไม่ทราบว่ามีผู้โดยสารท่านใดที่เป็นแพทย์โดยสารมาด้วยหรือเปล่าคะ? ขณะนี้มีชายชรากำลังป่วยอาการหนักอยู่ที่ชั้นธุรกิจค่ะ ถ้ามีผู้ใดที่เป็นแพทย์ก็ขอได้โปรดช่วยมาที่นี่โดยด่วนค่ะ”

และฉิงเทียนที่อยู่ไม่ไกลก็ได้เตรียมที่จะลุกขึ้นยืน จากที่เห็นไกลๆ ฉิงเทียนนั้นมีคำตอบในใจเอาไว้แล้ว: อาการของชายชราผู้นี้น่าจะมีสาเหตุมาจากการที่เครื่องสั่นอย่างกะทันหันตอนที่เครื่องบินขึ้นเมื่อสักครู่แน่! และในขณะที่เขากำลังจะก้าวเท้าออกไปนั้น จู่ๆก็มีพนักงานบนเครื่องที่วิ่งมาอย่างเร่งรีบพร้อมกับชายวัยกลางคน 40 สวมแว่นวิ่งขึ้นมาด้วย

“สุภาพบุรุษท่านนี้เป็นหมอค่ะ!”

เยี่ยมไปเลยหมอ คุณจะต้องช่วยคนคนนี้ให้ได้นะครับ” ชายวัยกลางคนที่กำลังประคองพูดอย่างกระวนกระวายใจ

“จะทำให้ดีที่สุดครับ ตอนนี้ขอให้วางชายชราท่านนี้ลงบนที่นุ่มๆเสียก่อนครับ” แล้วชายวัยกลางคนที่สวมแว่นออกคำสั่ง “จากนั้นก็คลายคอเสื้อเขาออก”

“ได้!”

ภายใต้คำสั่งของชายวัยกลางคนส่วนแว่น เหล่าพนักงานบนเครื่องต่างก็วุ่นวายทันที! เมื่อฉิงเทียนพบว่ามีคนที่มาช่วยแล้ว เขาจึงได้ชักเท้าที่เตรียมจะก้าวเท้าออกไปกลับมาและนั่งมองดูจากที่นั่งของเขาแทน

อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดนี้ถูกเห็นโดยจ้าวเมิ่งเหยาที่นั่งอยู่ใกล้ๆเขา ในตอนที่เห็นว่าฉิงเทียนนั้นกำลังคิดที่จะก้าวเท้าออกไปนั้นเธอก็คิดในใจ: เห ชายใจดำคนนี้เป็นหมอด้วยอย่างงั้นเหรอ?” แต่หลังจากที่เธอเห็นว่าฉิงเทียนได้ชักเท้ากลับไปนั้น ทำให้เธอคิดว่าฉิงเทียนนั้นเป็นคนขี้ขลาด

“ไม่น่าเชื่อเลยแฮะ นอกจากจะเป็นคนใจจืดใจดำแล้วยังเป็นคนขี้ขลาดอีกต่างหาก” ดูเหมือนว่าภาพพจน์ฉิงเทียนของจ้าวเมิ่งเหยานั้นมีแต่จะแย่ลงเรื่อยๆ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน