ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 76

บทที่ 76 จิงตู

“อ๊ะ จริงด้วยของฉันนี่นา” จ้าวเมิ่งเหยาพูดอย่างตกใจ แล้วจากนั้นก็รีบหยิบเอาเครื่องประดับในมือของฉิงเทียนกลับไป ในขณะที่รีบเอามือที่ถือโทรศัพท์อยู่เก็บไปข้างหลังอย่างรวดเร็ว!

มองดูท่าทีตกใจของเธอ เขามองไปที่จ้าวเมิ่งเหยาด้วยสายตาแปลกๆก่อนที่จะกลับไปนั่งที่นั่งของตัวเอง

เมื่อเห็นว่าฉิงเทียนกลับมาที่นั่งของตัวเองแล้ว จ้าวเมิ่งเหยาก็ได้ดึงผ้าม่านลงมา แล้วจากนั้นเธอก็จับหน้าอกของตัวเองด้วยท่าทีที่กระวนกระวาย แล้วพูดขึ้นเบาๆ “โชคยังดีที่เขายังไม่เห็นเข้า ไม่อย่างนั้นฉันคงได้อายจนตายแน่!”

เธอหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาจากหลัง ความจริงแล้วจ้าวเมิ่งเหยานั้นได้ใช้โทรศัพท์มือถือของเธอถ่ายรูปฉิงเทียนตอนที่กำลังรักษาชายชราคนนั้นเอาไว้อยู่

มองดูฉิงเทียนที่กำลังรักษาชายชราในวิดีโอนั้น จ้าวเมิ่งเหยานั้นไม่เพียงแต่จะประหลาดใจแต่ยังเอ่ยปากชม “ถึงแม้ว่าชายคนนี้จะใจจืดใจดำก็ตามที แต่พูดได้เลยว่าเทคนิคการฝังเข็มของเขานั้นสุดยอดมากจริงๆ! หลังจากที่ลงจากเครื่องบินแล้ว เราเอาคลิปนี้ไปอัปลงใน*เวยป๋อให้แฟนๆของเราได้ดูดีกว่า!” (*https://weibo.com/ เว็บSocialmediaของจีนคล้ายๆ Facebook)

“พบหมออัจฉริยะชาวจีนเข้าโดยบังเอิญบนเครื่องบิน ต้องแชร์ให้ทุกคนดู!” จากนั้นก็อัปคลิปขึ้นเวยป๋อ แน่นอนว่าเรื่องที่สุดยอดนี้ถูกอัปโดยจ้าวเมิ่งเหยา ผู้ที่เป็นดั่งนางฟ้าในหัวใจของผู้ชายในจีนและมีแฟนๆในเวยป๋อร่วมๆ 100 ล้านคน ถึงแม้ว่าจ้าวเมิ่งเหยานั้นจะได้ใส่ภาพโมเสกเบลอหน้าของฉิงเทียนเอาไว้ก่อนที่อัปโหลดวิดีโอขึ้นไปก็ตามที แต่ด้วยความที่นางฟ้าคนนี้เป็นคนอัปขึ้นเวยป๋อและบอกด้วยว่าเป็นหมออัจฉริยะชาวจีน ทำให้มีการแชร์คลิปนี้ออกไปอย่างบ้าคลั่ง และทำให้ฉิงเทียนนั้นกลายเป็นคนที่ทุกคนตามหาโดยทันที! แน่นอนว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเหล่านี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนี้ ตอนนี้ฉิงเทียนเพิ่งจะเดินออกมาจากเครื่องบิน

“ถึงจิงตูเสียที” เขายืนอยู่ที่สนามบิน ฉิงเทียนอดไม่ได้ที่จะพูดเช่นนี้

เมื่อฉิงเทียนพูดจบ เขาก็รู้สึกได้ว่ามีคนที่เรียกเขาอยู่ข้างหลัง เมื่อหันหน้าไปก็พบว่าเป็นชายชราที่มีสีหน้าที่จริงจังยืนอยู่ข้างหลังเขา ฉิงเทียนจึงได้รีบเดินเข้าไปพบแล้วพูดขึ้น “ท่านผู้อาวุโสครับ ไม่ทราบว่าท่านมีอะไรต้องการให้ผมช่วยเหรอครับ?”

ชายชราก็ยิมแล้วพูดขึ้น “พ่อหนุ่ม เจ้ากำลังจะไปที่ไหนงั้นเหรอ? เดี๋ยวอีกสักครู่จะมีคนมารับข้า เจ้าอยากที่ให้ข้าไปส่งเจ้าไหม? มันไม่ง่ายนักหรอกที่จะหาแท็กซี่ได้ที่นี่ โดยเฉพาะในเวลาเช้ามืดเช่นนี้ด้วย!”

ท้องฟ้ายังคงมืดอยู่และมีรถที่ผ่านไปมาเพียงไม่กี่คัน ฉิงเทียนจึงได้พูดขอบคุณเขา “ถ้าเช่นนั้นผมคงต้องรบกวนท่านผู้อาวุโสแล้ว ผมกำลังจะเดินทางไปที่สถานีตำรวจจิงตูครับ”

“ได้เดี๋ยวจะไปส่งที่สถานีตำรวจจิงตูให้ รออยู่ที่นี่สักพักแล้วเดี๋ยวพวกเราไปด้วยกัน ให้ข้าได้ไปส่งผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตข้าหน่อยเถอะ” ชายชราพูดพร้อมรอยยิ้ม

ฉิงเทียนก็ได้พูดอย่างถ่อมตัว “ท่านผู้อาวุโสครับผมไม่ใช่ผู้มีพระคุณ​หรอกครับ ได้โปรดเรียกผมแค่ว่าเสี่ยวฉิงเถอะ!”

ขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกันอยู่ รถคันหนึ่งก็มาจอดตรงฉิงเทียนและชายชรา

“รถข้ามาถึงแล้ว เสี่ยวฉิง ขึ้นรถกันเถอะ”

“ได้ครับ” ฉิงเทียนตอบแล้วขึ้นไปนั่งบนรถโดยไม่มีพิธีรีตอง

แล้วทั้งสามคนก็ขึ้นนั่งบนรถ และฉิงเทียนก็รู้สึกเป็นกังวลมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อเขาเข้าใกล้สถานีตำรวจจิงตูมากขึ้นเรื่อยๆ เขานั้นคิ้วขมวดแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ชายชราที่นั่งอยู่ข้างๆเขาก็มองดูฉิงเทียนที่คิ้วขมวดมาตลอดทางจึงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา “เสี่ยวฉิง เจ้ามีปัญหาอะไรอย่างนั้นเหรอ?” ทำไมเจ้าถึงได้คิ้วขมวดตลอดทางเช่นนั้น มันไม่ดีสำหรับคนหนุ่มอย่างเจ้าหรอกนะ ดูอย่างข้าสิถึงจะแก่แต่ก็ไม่เคยคิ้วขมวดเลยนะ!”

“ท่านผู้อาวุโส เป็นคนที่อารมณ์ดีตลอดเลยนะครับ ผมคงไม่สามารถทำอย่างท่านได้แน่ๆ” ฉิงเทียนจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยิ้ม

รถคันนั้นยังคงวิ่งต่อไป แต่ว่าความเร็วนั้นช้ามาก ถึงแม้ว่าการจราจรที่จิงตูนั้นจะพัฒนาเยอะมากแล้วก็ตาม แต่ก็มีทั้งผู้คนและรถอยู่เต็มไปหมด ดังนั้นในหนึ่งชั่วโมงรถจึงไม่สามารถเดินทางไปได้ไกลมากนัก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน