ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 77

บทที่ 77 สืบสวน

ในเมฆขาวราวกับท้องปลาที่ลอยอยู่ในท้องฟ้า รถที่แน่นขนัดและผู้คนบนถนนที่เริ่มเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ และเหล่าพนักงานออฟฟิศที่กำลังเริ่มวันที่แสนวุ่นวาย เมืองนี้ได้เข้าสู่วันที่แสนวุ่นวายอีกครั้ง

เขานั้นคิดที่จะไปที่มหาวิทยาลัยจิงตูเพื่อตรวจสอบคดี! เขานั้นจะฝากความหวังทั้งหมดไว้กับตำรวจไม่ได้ ฉิงเทียนคิดแบบนั้นในใจ แล้วก้าวเท้ามุ่งหน้ามายังมหาวิทยาลัยจิงตู

ณ มหาวิทยาลัยจิงตู

มหาวิทยาลัยจิงตูนั้นเป็นมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในประเทศจีน ซึ่งได้ทำการผลิตคนมีความสามารถมามากมายให้ประเทศจีนมายาวนานกว่า 100 ปี และในทุกๆปีก็จะมีผู้มีความสามารถทั่วทุกหนแห่งในประเทศถูกรวบรวมมาให้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้

ด้วยการพัฒนาอย่างต่อเนื่องของประเทศจีน ได้ทำให้มหาวิทยาลัยจิงตูนั้นได้กลายเป็นสถานที่ที่มีชื่อเสียงมากขึ้นเรื่อยๆในโลก และด้วยเหตุนี้ทำให้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในมหาวิทยาลัยจิงตูนี้ ไม่ใช่เป็นแค่เรื่องภายในมหาวิทยาลัยอีกต่อไป แต่เรียกได้ว่าเป็นเรื่องของการศึกษาในระดับชาติเลยทีเดียว บุคลากรตั้งแต่อธิการบดีจนถึงรปภ.ล้วนถูกจับตาดูอย่างเข้มงวด ถึงแม้ว่าข่าวจะยังไม่ถูกเผยแพร่ออกไป แต่ก็คงจะอีกไม่เร็วก็ช้าแน่นอน

และเมื่อถึงตอนนั้น จะต้องมีนักข่าวจากทั่วทุกสารทิศมาที่นี่อย่างแน่นอน ดังนั้นทางมหาวิทยาลัยจิงตูจึงได้มีเอกสารแจ้งมายังบุคลากรทุกคนให้หลีกเลี่ยงการสัมภาษณ์ข่าวเป็นการส่วนตัว

เหล่านักศึกษาต่างก็เดินมาและเข้าไปยังหน้าประตูของมหาวิทยาลัยจิงตูพร้อมกับถือกระเป๋านักเรียน หรือไม่ก็ถือหนังสือไว้ในมือ และพากันหัวเราะและพูดคุยกัน บางคนก็เดินออกมาบางคนก็เข้าไป สถานที่แห่งนี้เป็นสถานศึกษาที่เต็มไปด้วยบรรยากาศวัยเยาว์จริงๆ มองดูป้ายตัวหนังสือ 4 ตัว京都大学ที่หน้าประตูมหาวิทยาลัยจิงตูและเหล่านักศึกษาเหล่านี้แล้ว ฉิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะระลึกความหลังขึ้นมา เพราะเขาเองก็จบจากมหาวิทยาลัยจิงตูเช่นกัน เขานั้นไม่ได้กลับมาที่นี่ 5-6 ปีแล้ว เขาไม่คิดว่าจะได้กลับมาที่นี่อีกครั้งในเวลาแบบนี้ แต่เพื่อเสี่ยวหยูแล้วเขาได้สลัดความรู้สึกเมื่อครู่ทิ้งไปให้หมด แล้วฉิงเทียนก็ก้าวเท้าเดินเข้าไปที่ประตูมหาวิทยาลัย

เมื่อฉิงเทียนเดินมาจนถึงหน้าประตูของมหาวิทยาลัยจิงตู แล้วรปภ.ก็มองเห็นเขาและพบว่าเขานั้นไม่มีบัตรประจำตัวนักศึกษาของมหาวิทยาลัยจิงตูหรือบัตรเข้าทำงานติดอยู่ที่ตามตัวของเขา ขณะที่ฉิงเทียนกำลังจะเข้าไปเขาถูกหยุดโดยรปภ.อ้วนกำลังตะโกนเสียงดัง “คุณเป็นใครครับ?”

เมื่อถูกหยุดโดยรปภ. ฉิงเทียนก็ได้ตกใจ มหาวิทยาลัยจิงตูนั้นขึ้นชื่อมากในเรื่องเข้าออกได้อย่างอิสระ ในสมัยที่เขายังเรียนอยู่นั้น มีผู้คนเข้าออกมหาวิทยาลัยจิงตูทุกวัน เมื่อฉิงเทียนลองคิดดูเขาก็เข้าใจได้ว่าจะต้องเป็นเพราะเรื่องของหอพักของเสี่ยวหยูแน่ๆ ที่ทำให้คนระดับสูงในมหาวิทยาลัยมีคำสั่งไม่ให้บุคคลภายนอกเข้า

เมื่อมองไปที่รปภ.อ้วนที่กำลังจ้องมองมาที่เขาเหมือนกำลังจะจับโจร ฉิงเทียนก็ได้เดินเข้าไปหารปภ.อ้วนด้วยรอยยิ้ม “คุณลุงครับ ผมเคยจบมาจากมหาลัยจิงตูน่ะครับ ผมเพิ่งกลับมาที่จิงตูในวันนี้ ผมเลยอยากที่จะกลับมาเยี่ยมชมมหาลัยเก่าของผมสักหน่อยน่ะครับ!”

“หรือว่าตอนนี้เข้าไม่อนุญาตให้บุคคลภายนอกเข้าแล้วหรือครับ? ผมจำได้ว่าตอนที่ผมเคยเรียนอยู่ที่นี่ บุคคลภายนอกสามารถเข้าออกมหาลัยได้อย่างอิสระนี่ครับ” ฉิงเทียนแกล้งทำเป็นถาม

เมื่อได้ยินว่าฉิงเทียนนั้นเคยเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยจิงตู รปภ.อ้วนก็ได้แสดงสีหน้าผ่อนคลายออกมา “ที่แท้ก็เป็นนักศึกษาเก่าของมหาลัยจิงตูนี่เอง คุณคงไม่ได้กลับมาที่นี่นานแล้วสิ”

“ครับ ก็น่าจะราวๆ 5-6 ปีได้แล้วล่ะครับ”

“งั้นก็ไม่น่าแปลกเพราะมหาลัยจิงตูได้ห้ามไม่ให้บุคคลภายนอกเข้าเมื่อสองปีก่อนนี่เอง เขาเกรงว่าจะไปรบกวนนักศึกษาและอาจารย์กำลังทำการเรียนการสอนน่ะ” รปภ.อ้วนกล่าว

“เป็นแบบนี้นี่เอง” ฉิงเทียนที่เหมือนจะเข้าใจก็ผงกหัว แต่เขากลับไม่คิดแบบนั้น เขารู้ดีว่ามหาวิทยาลัยจิงตูนั้นได้ห้ามนักท่องเที่ยวเข้ามาเยี่ยมชมอยู่แล้ว แต่กลับมาเข้มงวดในเวลานี้ แต่เขาก็ทำเป็นตีสีหน้าเขินอาย “นานๆทีผมจะได้กลับมาที่จิงตูสักที ผมก็อยากที่จะกลับไปที่มหาลัยเก่าของผมบ้าง แต่กลับไม่ได้เข้าไปแบบนี้ช่างน่าเสียดายจริงๆ”

เมื่อเห็นท่าทีหดหู่ของฉิงเทียน รปภ.อ้วนก็ได้ปลอบเขาและพูดขึ้น “ไม่มีทางเลือกจริงๆ ทางเบื้องบนกำชับมาให้พวกเราไม่สามารถละเมิดกฎได้”

“ครับ” ฉิงเทียนตอบอย่างผิดหวัง

“แล้วไม่มีทางอื่นที่จะเข้าไปได้เลยเหรอครับ?” ฉิงเทียนถามอย่างคาดหวัง

“ดูเหมือนน่าจะมีกฎบางอย่างอยู่นะ คุณรอแป๊บนึงก่อน เดี๋ยวผมจะลองหาวิธีดูให้” หลังจากที่พูดจบ เขาก็มองดูที่โทรศัพท์ในมือของเขา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน