ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 84

บทที่ 84 สามีระดับชาติ

“ผมบอกให้คุณเตรียมโต๊ะเก้าอี้ทำไมงั้นเหรอ? ดูข้อความที่อยู่ด้านล่างนั่นสิ” ผู้กองหลงชี้ไปที่คอมพิวเตอร์ด้วยความโกรธ “อีกเดี๋ยว ผมไม่รู้ว่าจะมีคนจำนวนมากสักเท่าไรที่กำลังจะทยอยพากันมาที่นี่ แน่นอนว่าอย่าลืมส่งคนไปปิดกั้นประตูด้วย!”

“เฮ้อ เราไม่ได้เป็นคนทำสักหน่อย ทำไมถึงได้เรียกผมด้วยนะ” เจ้าหน้าที่เสี่ยวฉวนบ่นพร้อมกับก้มหน้า เขาไม่กล้าที่จะพูดออกมาดังมากนัก ตอนนี้หัวหน้าของเขานั้นแผ่รังสีโกรธจัดออกมา

ส่วนผู้กองหลงที่กำลังโกรธจัดอยู่นั้น เดิมทีคดีนี้ก็เป็นประเด็นร้อนและได้รับความสนใจจากประชาชนทั้งประเทศอยู่แล้ว แต่ในเวลานี้กลับมีเรื่องที่ต้องห่วงเพิ่มขึ้นมาอีก

มองไปที่ฉิงเทียนที่อยู่ในห้อง เขายิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกไม่ดีมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ในเวลานี้เองหูของฉิงเทียนที่อยู่ในห้องนั้นก็ได้ขยับขึ้นมา ฉิงเทียนนั้นสามารถได้ยินเสียงที่อยู่ข้างนอกห้อง ดังนั้นทุกคำพูดของผู้กองหลงนั้นเขาได้ยินอย่างชัดเจน

ที่มุมปากของเขานั้นก็ได้ขยับขึ้นมาหน่อยๆ “หึ สำเร็จแล้ว!” ฉิงเทียนพูดในใจ จริงๆแล้วเรื่องที่ตำรวจสาวแอบถ่ายคลิปฉิงเทียนกำลังฝังเข็มนั้น ฉิงเทียนนั้นรู้อยู่แล้วและตั้งใจไม่ห้ามเธอ

เพราะฉิงเทียนเชื่อว่าถ้าคลิปการฝังเข็มของเธอนั้นถูกแชร์ไปในโลกอินเทอร์เน็ตแล้ว มันจะต้องกลายเป็นประเด็นร้อนให้ถกเถียงกันในบรรดาพลเมืองเครือข่ายแน่ และมันก็จะเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาว่าเขานั้นคือพี่ชายของฉิงหยู จากนั้นฉิงหยูก็จะไม่ตกเป็นรองในคดีนี้อีกต่อไป

ถึงแม้ว่าเขาจะมาที่จิงตูนี้ได้แค่วันเดียว แต่ฉิงเทียนก็พบสายลับชาวญี่ปุ่นที่เฉียนจุนจ้างมาเพื่อขโมยของ ดังนั้นตระกูลของเขานั้นจะต้องมีอิทธิพลมากแน่ๆ และตระกูลของเยว่โหย่วเขาก็พอจะเดาได้จากการแต่งตัวของแม่ของเขาว่าจะต้องรวยมากแน่ๆ และไม่สำคัญว่าจะรวยมาจากอะไร แต่ก็เป็นเรื่องง่ายที่จะจัดการเรื่องนี้ มีเพียงฉิงหยูและฉิงเทียนที่ไม่มีทั้งเงินและอำนาจ

แน่นอนว่า ฉิงเทียนนั้นสามารถที่จะหาเงินสิบล้านร้อยล้านมาได้ทันทีก็เถอะ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเอาออกมาได้ ดังนั้นฉิงเทียนจึงเหลือทางเลือกอันเดียวและคิดหาทางทำให้ตัวเองมีชื่อเสียงขึ้นมา เพื่อที่จะกันไม่ให้เสี่ยวหยูต้องกลายเป็นแพะรับบาป

เดิมที ฉิงเทียนนั้นเป็นคนไม่ชอบการเป็นจุดเด่น แต่เพื่อฉิงหยูแล้ว ฉิงเทียนรู้ดีว่าเขานั้นไม่อาจที่จะทำตัวเงียบๆได้อีกต่อไป เขาจึงได้ตั้งใจแสดงฝีมือในการรักษาให้คนอื่นเห็น

หลังจากนั้นไม่นาน กลุ่มคนก็ได้มารวมตัวกันอยู่ข้างนอกสถานีตำรวจจิงตู ซึ่งคนเหล่านี้นั้นล้วนแล้วแต่ยังเป็นคนหนุ่มสาวและส่วนใหญ่เป็นหญิงสาว และยังหน้าตาดีกันอีกด้วย โชคยังดีที่คนเหล่านี้ทำได้แค่ถ่ายรูปด้วยโทรศัพท์มือถืออยู่ด้านนอกสถานีตำรวจ

ในเวลานี้ หลี่ฉิงได้พาเสี่ยวหลี่มาถึงด้านนอกของสถานีตำรวจและพบว่าที่นี่เต็มไปด้วยผู้คนแล้ว

เสี่ยวหลี่จึงอดไม่ได้ที่จะตกใจ “เจ๊หลี่ครับ ทำไมถึงมีคนอยู่ที่นี่มากขนาดนี้ครับเนี่ย?”

“มันไม่สำคัญหรอกว่าคนจะมาที่นี่มากขนาดไหน เราจะต้องหาทางเข้าไปด้านในให้ได้” หลี่ฉิงเองก็ตกใจเช่นกัน เธอเองก็ไม่คิดว่าจะมีคนมาเป็นจำนวนมากเช่นนี้

เธอจึงไม่มีทางเลือกนอกจากรู้สึกช่วยไม่ได้ “ทุกคนคะขอทางหน่อยค่ะ พวกเราเป็นนักข่าว ได้โปรดขอทางให้พวกเราเข้าไปทำข่าวด้วยค่ะ”

เมื่อได้ยินที่หลี่ฉิงตะโกนขึ้นมา ผู้คนต่างก็หันไปมองเสี่ยวหลี่ที่กำลังถือกล้องและหลี่ฉิงที่ถือไมโครโฟนของสถานีโทรทัศน์โม๋ตูอยู่ในมือ ก็รู้ได้ทันทีว่าเธอเป็นนักข่าว พวกเขาจึงได้พากันหลีกทางให้หลี่ฉิงเข้าไป

“อา ทำไมนักข่าวที่มาจากเมืองโม๋ตูถึงได้มาถึงไวกว่านักข่าวของเมืองจิงตูของพวกเรานะ?” ชายคนหนึ่งพูดอย่างสงสัย

“นั่นสินะ….”

หลี่ฉิงและเสี่ยวหลี่แทรกตัวฝ่าเข้าไปในฝูงคนไปจนถึงตรงประตูของสถานีตำรวจจิงตูด้วยเหงื่อที่ออกมาจากหัวของพวกเขาทั้งคู่

“หยุดเดี๋ยวนี้ พวกคุณกำลังทำอะไร?” ตำรวจนายหนึ่งกำลังเฝ้าประตูนั้นอยู่

ถึงแม้พวกเขาจะเคยเจอผู้คนจำนวนมากขนาดนี้ แต่ตำรวจที่เฝ้าหน้าประตูก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึดอัด เพราะว่านี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเจอคนจำนวนมากมาขวางอยู่ที่หน้าประตูสถานีตำรวจของพวกเขาเช่นนี้ แต่เขายังคงแสดงสีหน้าข่มขู่อยู่

“สวัสดีสหาย พวกเราเป็นนักข่าว พวกเรามาที่นี่เพื่อจะขอสัมภาษณ์ค่ะ” หลี่ฉิงและเสี่ยวได้ยื่นบัตรนักข่าวของพวกเขาให้ตำรวจดู

ตำรวจหยิบเอาบัตรนักข่าวขึ้นมาและมองดูซ้ายดูขวาก่อนจะคืนให้หลี่ฉิง

“ขอโทษด้วยนะสหาย พวกเรายังไม่ได้รับการอนุญาตให้เข้าไปสัมภาษณ์ได้จากผู้บังคับบัญชาน่ะ ได้โปรดกลับไปด้วย” เขาพูดด้วยท่าทีขอร้อง

“คุณช่วยกลับไปถามผู้บังคับบัญชาของคุณก่อนได้ไหม?” หลี่ฉิงยังคงขอร้องต่อ

ขณะที่หลี่ฉิงกำลังโต้เถียงกับตำรวจอยู่นั้น นักข่าวจากสถานีโทรทัศน์และหนังสือพิมพ์ในจิงตูก็ได้มาถึงแล้วเช่นกัน

เมื่อพบหลี่ฉิงที่ไม่คิดว่าจะมาถึงก่อนพวกเขานั้น พวกเขาจึงช่วยไม่ได้นอกจากจะต้องเบียดเสียดคนจำนวนมากที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาเข้ามาทีละคนด้วยความเร่งรีบ

“ให้พวกเราเข้าไปด้วย พวกเรามาจากสถานีโทรทัศน์จิงตู!” นักข่าวชายคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน