บทที่ 93 โฆษณา
“แม่เจ้าโว้ย ทำไมถึงได้มีคนเยอะขนาดนี้เนี่ย?” ฉิงเทียนที่อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา เมื่อเห็นทะเลผู้คนอยู่ที่ด้านนอกสถานีตำรวจ ซึ่งในบรรดาเสียงที่อึกทึกอยู่นี้มีทั้งเสียงไอและเสียงครวญครางอีกด้วย
“สถานีตำรวจกลายเป็นโรงพยาบาลไปตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย?” ฉิงเทียนพูดกับตัวเอง
“เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอครับ สหายตำรวจ!” ฉิงเทียนเดินไปที่ประตูหน้าและพูดกับตำรวจที่พบ
ตำรวจคนนั้นเมื่อเห็นฉิงเทียนก็รู้สึกเหมือนพระมาโปรด เขารีบพาฉิงเทียนเข้ามาข้างในราวกับเป็นราชา
ซึ่งเรื่องนี้ทำให้ฉิงเทียนรู้สึกสับสนและถามอีกครั้ง “มีอะไรอย่างนั้นเหรอครับสหายตำรวจ?”
“เข้าไปข้างในเดี๋ยวก็จะรู้เองครับ” เจ้าหน้าที่ตำรวจพาฉิงเทียนมาที่ห้องโถงแล้วตะโกน “เอ้า มาแล้วหมอที่พวกคุณอยากจะพบน่ะ”
แต่แล้วฉิงเทียนก็มองดูด้วยสายตาที่ตกใจ ผู้คนที่อยู่ในห้องโถงนี้ที่กำลังคุยกันเรื่องของตัวเองกันอยู่นั้นก็พากันหันมาหาฉิงเทียนทันทีหลังจากที่ได้ยินเสียงของคุณตำรวจ
ด้วยความเร็วปานนักวิ่ง 100 เมตรได้พากันวิ่งมาหาฉิงเทียน และในเวลาไม่ถึงนาทีก็พากันมาล้อมรอบฉิงเทียนแล้ว ตอนนี้ฉิงเทียนถูกล้อมรอบไปด้วยผู้คน
“หมอครับช่วยผมด้วย”
“หมอเทวดาครับ หัวใจผมอาการไม่ค่อยดีเลยครับ ช่วยผมด้วยครับ”
“หมอเทวดาคะ หน้าอกของหนูเล็กมากเลย ช่วยทำให้มันใหญ่ทีได้ไหมคะ?”
………………….
…………………
ฉิงเทียนรู้สึกอ่อนเปลี้ยเพลียแรงขึ้นมาทันที เมื่อรู้แล้วว่าคนเหล่านี้มาเพื่อตามหาเขา
“ด้วยคนจำนวนเยอะขนาดนี้ ต่อให้รักษาคนไข้หนึ่งคนใช้เวลานาทีเดียวก็ตาม ต่อให้ไม่หลับไม่นอนหนึ่งอาทิตย์จะรักษาได้หมดรึเปล่ายังไม่รู้เลย ยิ่งไปกว่านั้นมะเร็งน่ะ มาหาเราไปก็เปล่าประโยชน์!” ฉิงเทียนตะโกนในใจของเขา
ฉิงเทียนมองเห็นผู้กองหลงที่ยืนยิ้มอย่างชั่วร้ายอยู่ไกลๆ ทำให้หัวของฉิงเทียนรู้สึกเหมือนหัวของเขากำลังทำงานอย่างเต็มกำลัง
ส่วนผู้กองหลงนั้นยืนมองดูอยู่ห่างๆและดูฉิงเทียนถูกเหล่าคนไข้รุมล้อม ไม่เพียงแต่ยืนยิ้มอยู่ห่างๆ แต่ไม่ยอมเข้ามายุ่งด้วย และกำลังรู้สึกโล่งอกขึ้นมา
“ช่วยเงียบด้วย ทุกคน!” ฉิงเทียนที่ไม่รู้ว่ากระโดดขึ้นไปบนโต๊ะเมื่อไรได้ตะโกนออกมา
แต่ทว่า ผู้คนที่อยู่ด้านล่างกลับยังพูดความต้องการของตัวเองอยู่ และไม่สนใจคำพูดของฉิงเทียนเลย
“เงียบ…” ทันใดนั้นก็รู้สึกแรงกดดันที่ท่วมท้นแผ่ออกมา แล้วทันใดนั้นทุกคนก็เงียบ
ฉิงเทียนจึงได้พูดขึ้น “ทุกคนมาที่นี่เพื่อมาพบกับผมในฐานะหมอสินะ?”
“ใช่ครับหมอเทวดา พวกเราทั้งหมดมาที่นี่หลังจากที่พวกเราได้ดูในข่าว”
“ใช่แล้ว!”
…………
แล้วเหล่าคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อธิบายกันอย่างเร่งรีบ แต่กว่าฉิงเทียนจะเข้าใจได้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็นานมาก
ปรากฏว่าในตอนที่คลิปของเขานั้นเผยแพร่ในเวยป๋อนั้น มีบางคนที่ยังไม่เชื่อเรื่องนี้ และคนป่วยส่วนใหญ่ก็ไม่ใช่คนหนุ่มสาวที่ชอบเล่นเวยป๋อ แต่พอได้ออกข่าวทางทีวี หนังสือพิมพ์และสื่อต่างๆแล้ว โดยเฉพาะเรื่องของการสัมภาษณ์ที่สถานีตำรวจ ทำให้พวกเขาเชื่อเรื่องนี้ขึ้นมา
“บ้าจริง นี่มันขุดหลุมฝังตัวเองชัดๆ เดิมทีเราแค่ต้องการทำให้ทุกคนหันมาสนใจเสี่ยวหยูและทำให้ปฏิบัติกับเขาดีขึ้นเท่านั้น แต่ตอนนี้เรื่องของเสี่ยวหยูก็กำลังจะคลี่คลาย แต่กลายเป็นเราที่ตกไปอยู่ในปัญหาแทน!” ฉิงเทียนพูดบ่นกับตัวเอง “กะแล้ว เราไม่ควรที่จะทำอะไรเตะตาเกินไปจริงๆ”
แต่อย่างที่เขาว่าไม่มียาแก้เสียดายให้ทานในโลกนี้ ผูกเองก็ต้องแก้เอง!

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย