บทที่ 94 แถลงข่าว
ในขณะที่ฉิงเทียนกำลังคิดถึงเรื่องนี้อยู่นั้น ทางด้านของคลินิกในจิงตูนั้นกำลังวุ่นวายอย่างมาก
ร้านขายยาจีนแห่งนี้เป็นคลินิกแผนจีนโบราณที่เปิดโดยตระกูลของซูเสวี่ยในเมืองจิงตู จริงๆแล้วร้านขายยาจีนของตระกูลของซูเสวี่ยนั้นมีสาขาอยู่ทั่วประเทศ คลินิกที่ผู้เฒ่าซูเปิดขึ้นมาเองนั้นในตอนแรกยังมีเพียงแค่ในโม๋ตูเท่านั้น แต่ทว่าหลังจากที่มาถึงรุ่นของซูกังพ่อของซูเสวี่ยนั้นร้านขายยาจีนนี้ก็ได้มีสาขามากกว่า 10 สาขาทั่วประเทศ
สำหรับธุรกิจร้านขายยาจีนในจิงตูนั้นอยู่ในระดับกลางๆ ในตอนแรกด้วยความที่เป็นเมืองหลวงของประเทศจีน ร้านขายยาจีนแห่งนี้มีสถานภาพดีมาก แต่ต่อมาในจิงตูนั้นไม่ได้มีผู้ใช้วิชาแพทย์แผนจีนแค่ตระกูลซูเท่านั้น
เมื่อคู่แข่งมีมากขึ้น อีกทั้งสำนักงานใหญ่ของตระกูลของซูเสวี่ยนั้นก็อยู่ที่โม๋ตู ดังนั้นร้านขายยาจีนแห่งนี้จึงเริ่มสูญเสียกำไรมากขึ้นเรื่อยๆ
โดยปกติ จะมีเพียงแค่ไม่กี่คนที่จะมายังคลินิกแห่งนี้ แต่ในเช้าวันนี้ที่คลินิกกลับเนืองแน่นไปด้วยผู้คน พนักงานในร้านที่ตื่นมาเปิดร้านแต่เช้าก็ต้องตกตะลึงที่พบเห็นผู้คนอยู่เต็มหน้าร้านขนาดนี้ จนต้องปิดประตูร้านทันที
“อ๊า อาจารย์หยางครับ อาจารย์หยาง!” พนักงานในร้านคนนั้นตะโกนร้องขึ้นมา
“เสี่ยวฉาง เอะอะอะไรกัน ฉันบอกแล้วไม่ใช่รึไงว่าการจะเป็นแพทย์แผนจีนได้นั้นไม่เพียงแต่ต้องหมั่นศึกษาวิชาการแพทย์แล้ว ยังต้องหมั่นฝึกพลังฉีด้วยน่ะ” ชายวัยกลางคนที่สวมเสื้อนอกยาวโบราณพูดขึ้นมาขณะที่ถือแก้วชาเอาไว้ในมือ
“ไม่ใช่เรื่องนั้นครับอาจารย์หยาง ตอนนี้มีคนมากมายแห่กันมาที่นี่ครับ” เสี่ยวฉางตอบ
“ไม่ดีรึยังไงที่มีคนมาที่ร้านของเราเยอะๆน่ะเสี่ยวฉาง แล้วทำไมนายถึงไม่รีบไปเปิดประตูอีก?” อาจารย์หยางมองไปที่ประตูที่ยังปิดอยู่
เมื่อเห็นอาจารย์หยางทำสีหน้าไม่ดี เสี่ยวฉางรีบกลับไปเปิดประตูหน้าร้าน
ทันทีที่ประตูหน้าร้านเปิด ก็มีเสียงเอะอะดังมาจากข้างนอกทันที
“ผมขอลงเวลานัดพบหมอ!”
“ฉันเองก็ขอลงเวลานัดพบหมอค่ะ”
“ผมมาถึงที่นี่ก่อน เขียนชื่อผมลงในเวลานัดก่อนสิครับ”
…………………..
เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่อยู่ด้านนอกร้าน อาจารย์หยางที่เพิ่งดุเสี่ยวฉางไป ก็ได้จ้องมองไปที่ผู้คนที่อยู่ด้านนอก
“อาจารย์หยางครับ ผมจะทำยังไงดีครับ?” เสี่ยงฉางที่ยืนอยู่ใกล้ๆเขาก็เตือนสติเขา
เมื่อถูกทำให้ได้สติโดยเสี่ยวฉาง เขาก็รีบพูดขึ้นทันที “งานมาแล้ว จะไม่รีบทำงานได้อย่างไร เร็วเข้ารีบไปลงชื่อให้หมดเร็ว”
“ได้ครับ ได้ครับ” เสี่ยวฉางจึงรีบวิ่งไปที่หน้าร้านเพื่อทำการลงชื่อ แล้วอาจารย์หยางก็ได้โทรไปหาซูเสวี่ย
ซูเสวี่ยที่ได้ทราบการรายงานมาจากอาจารย์หยาง เธอก็นึกถึงที่ฉิงเทียนพูดขึ้นมาทันใดนั้นเธอจึงได้เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
พออาจารย์หยางได้ยินที่ซูเสวี่ยอธิบาย เขาก็ได้วางสายโทรศัพท์ด้วยความตื่นเต้น
“ฉันไม่คิดเลยว่าชายคนนั้นจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับบริษัทของเรา!” อาจารย์หยางคิดอย่างตื่นเต้น
อาจารย์หยางเองก็ได้ดูคลิปวิดีโอนั้นในอินเทอร์เน็ตเช่นกัน ในแวดวงของแพทย์แผนจีนโบราณในเมืองจิงตูนั้น ทุกคนล้วนแล้วแต่ยกย่องเขา
ในห้องสอบปากคำ ฉิงเทียนก็ได้พูดขึ้นมาและยิ้มอย่างชั่วร้าย “เสี่ยวหยู ใครคือหยูชูซิน?”
ฉิงหยูหน้าแดงขึ้นมาเมื่อเขาได้ยินเรื่องนี้ แล้วเขาก็พูดขึ้นมาอย่างตะกุกตะกัก “พะพี่ครับ…เธอคือ….แฟนของผมครับ”
เมื่อเห็นท่าทีของฉิงหยู ฉิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาแล้วพูดขึ้น “เยี่ยม เสี่ยวหยูน้องสามารถหาแฟนได้สวยมาก!” เขาพูดขึ้นมาและยกนิ้วโป้งให้
หลังจากที่เขาแหย่ฉิงหยูได้สักพัก
ฉิงเทียนจึงได้ถาม “เสี่ยวหยู นายตกหลุมรักสาวทั้งทีทำไมไม่บอกพี่บ้างล่ะ? ขนาดพี่ยังบอกน้องเลยนะ”
“พี่ครับ ตอนแรกผมก็คิดจะบอกพี่ตอนปิดเทอมฤดูหนาวนี้แหละครับ แต่ผมไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องนี้ขึ้นซะก่อน” เขาพูดอย่างหดหู่


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย