ภายในประตูเมือง ศีรษะของอาชานรกถูกกระบองเงินของราชาวานรเนตรทองฟาดจนแตกละเอียด
เนื้อตัวของราชาวานรเนตรทองมีแผลไฟไหม้เล็กน้อย อ่อนกำลังลงไม่น้อย
แต่หลังมันสังหารอาชานรกแล้ว ยังคงยืนหยัดเฝ้าช่องโหว่ตรงประตูเมืองกับทหารมนุษย์
เหนือกำแพงเมือง พญาอินทรีอัคคีอินทนิลถูกกงจักรแสงจันทร์ของซูเฉี่ยนอวิ๋นฟันจนร่วงหล่นลงมา
เสียดายที่หลังอินทรีอัคคีอินทนิลตาย ร่างกายของมันก็เริ่มลุกไหม้ มิเช่นนั้นนางจะเข้าไปตรวจสอบดูว่ามีขุมพลังสัตว์หลงเหลือหรือไม่
เจ้าเมืองเจิ้งเชียนชิวที่อยู่บนกำแพงเมืองก็เป็นผู้แข็งแกร่งระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณขั้นปลายเช่นกัน
เขากับเซวียนหยวนเฉิง ซูเฉี่ยนอวิ๋นและลู่จ้านเฝ้ากำแพงเมืองในตำแหน่งที่ต่างกันออกไป รับมือกับการบุกรุกของสัตว์ประหลาดบนอากาศ คอยอารักขาจอมขมังเวทย์ที่ร่ายมนตร์บนกำแพงสุดความสามารถ
สัตว์ประหลาดบนพื้นตายไปมากกว่าครึ่งภายใต้การโจมตีอย่างไม่หยุดยั้งของจอมขมังเวทย์และนักเรียนห้องหนึ่ง กองกำลังถูกทำลาย หมดสิ้นความทรงพลังในยามแรกเริ่มของกองทัพสัตว์ไปแล้ว
แนวโน้มเริ่มมั่นคงขึ้นเรื่อยๆ ลำดับต่อไปเป็นช่วงเวลาแห่งการเก็บกวาดสัตว์ประหลาดที่หลงเหลือแล้ว
ในสมรภูมิรบ อันหลินชำแหละท้องของหมียักษ์แล้วค้นหาทุกซอกทุกมุม สุดท้ายก็เจอขุมพลังสัตว์สีขาวที่แผ่ไอเย็นในช่องท้อง
“หึๆ คราวนี้รวบรวมขุมพลังสัตว์ได้สามเม็ดแล้ว…” อันหลินหัวเราะอย่างเริงร่า
ขุมพลังสัตว์สามเม็ดครบแล้ว ต่อไปก็ได้เวลาเรียกมังกรเทพแล้ว
เขานำสัตว์ภูตสองตัวที่กลายเป็นรูปสลักน้ำแข็งออกจากแหวนมิติ
ในเมื่อได้ขุมพลังสัตว์ครบแล้ว ซากศพนี่ก็ไม่มีประโยชน์แล้ว
สิ่งที่เขาไม่สังเกตคือ บางส่วนบนร่างกายสัตว์ภูตเหล่านี้ค่อยๆ หม่นหมองลง ดุจดวงดาวที่สูญสลาย
ทันใดนั้นก็มีเสียงแผดร้องของช้างดังมาจากม่านหมอกขาวโพลน
เสาอัคคีพุ่งขึ้นฟ้า คลื่นพลังสะเทือนม่านหมอกจนสลายตัว
สวีเสี่ยวหลานเหงื่อโซมกาย ปาดเม็ดเหงื่อบนหน้าผากขาวผ่องแล้วเดินตรงไปหาอันหลิน
ร่างของช้างที่อยู่ข้างหลังนางถูกย่างจนกรอบนอกนุ่มใน ล้มลงพื้นโดยพลัน
“ทำอะไรน่ะ ดีใจขนาดนั้นเชียวหรือ”
สวีเสี่ยวหลานเห็นอันหลินคุกเข่ากับพื้นอย่างเบิกบานใจ ในมือถือเม็ดหลากสีสามเม็ด จึงอดถามไม่ได้
อันหลินตื่นจากภวังค์ เก็บขุมพลังสัตว์ใส่แหวนมิติ พูดอย่างมีเลศนัยว่า “ความลับ! รอศึกนี้จบแล้วค่อยบอกเจ้า”
สวีเสี่ยวหลานเดาะลิ้น ไม่ค่อยพอใจกับท่าทางลับๆ ล่อๆ ของอันหลิน
นางส่ายหน้าเล็กน้อย มือหิ้วกระบี่เดินไปสังหารสัตว์ประหลาดรอบตัวต่อ
ไม่นานแมลงสาบยักษ์สีดำตัวหนึ่งก็กระโดดเข้าใส่อันหลิน
สองแขนดุจเคียวของมันโบกไปมา บีบคั้นให้อันหลินต้องเข้าร่วมสมรภูมิรบอีกครั้ง
ในบริเวณหนึ่งซึ่งห่างจากสนามรบสามลี้ เซียนกระบี่หลิงเซียวปลิดชีพชายที่สวมชุดเกราะสีดำ เนื้อตัวปกคลุมไปด้วยเกล็ด
พสุธาทุกหัวระแหงถูกทำลายให้ราบเป็นหน้ากลอง ทิ้งไว้เพียงรอยแยกที่ตัดสลับกันไปมา
ชายที่สวมชุดเกราะสีดำคนนี้ เป็นคนที่ขว้างหอกดำทะมึนคนนั้นนั่นเอง มีพลังยุทธ์ระดับแปลงจิตขั้นกลาง
เซียนกระบี่หลิงเซียวสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของสัตว์ปราณจากตัวเขา เห็นได้ชัดว่าเป็นสัตว์ประหลาดเผ่าพันธุ์อื่น
ชั่วขณะที่ชายคนนี้ล้มลง ลำแสงเลือนรางเส้นหนึ่งบนตัวเขาค่อยๆ เลือนรางลงไป
“เอ๊ะ…นี่มันอะไรกันน่ะ”
เซียนกระบี่หลิงเซียวขมวดคิ้วน้อยๆ เมื่อลำแสงกระบี่กะพริบ ร่างของชายคนนี้ก็ถูกเขาชำแหละ
เขามองตำแหน่งที่แสงสลัวลง แต่กลับไม่พบอะไรเป็นพิเศษ
เซียนกระบี่หลิงเซียวกวาดสายตามองรอบกาย ภายในใจว้าวุ่นไม่สงบ ความคิดบางอย่างผุดวาบขึ้นมา
ช่างเถอะ กลับไปกวาดล้างสัตว์ประหลาดที่เหลือก่อนแล้วกัน
เขาขี่กระบี่ลอยขึ้นฟ้า เหาะไปยังสมรภูมิรบที่อยู่ไม่ไกลอีกครั้ง
เพราะมีเซียนกระบี่หลิงเซียวร่วมรบ การกวาดล้างสัตว์ประหลาดจึงรวดเร็วยิ่งขึ้น
ไม่นาน สัตว์ประหลาดในกองทัพสัตว์ก็ถูกสังหารจนเหี้ยน
อาทิตย์อัสดงบนท้องนภาแดงระเรื่อ พสุธานองเลือด กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ
ซากศพของสัตว์ประหลาดสองพันกว่าตัวกองเกลื่อนเต็มนอกเมือง รอบกายเงียบสงัด
นักเรียนหลายสิบคนอาบเลือด บาดเจ็บไม่น้อย โชคดีที่ไม่มีใครตาย
ตกกลางคืน
เจิ้งเซียนชิวจัดงานเลี้ยงอีกครา ปูนบำเหน็จรางวัลแก่เหล่าขุนศึก รวมถึงพลทหารป้องกันเมืองทั้งหมด
ศึกต่อต้านกองทัพสัตว์ในครั้งนี้ ผลการรบอุดมสมบูรณ์อย่างยิ่ง แถมพลทหารก็ตายน้อย ล้วนเป็นเพราะการเข้าร่วมของนักเรียนยอดฝีมือกลุ่มใหญ่ พวกเขาเข่นฆ่าอย่างหาญกล้า ทำให้แรงกดดันของทหารเฝ้ายามลดลงเป็นอย่างมาก
เมื่อผ่านกองทัพสัตว์ครั้งนี้ไป จำนวนสัตว์ประหลาดก็ลดฮวบ เหล่าทหารเฝ้ายามสามารถผ่อนคลายได้อีกพักใหญ่เลย
เหล่าทหารจึงดื่มอย่างสบายอุรา แม้แต่เหล่านักเรียนห้องหนึ่งก็ฮึกเหิม พากันยกจอกขึ้นร่วมเฉลิมฉลอง
ศึกใหญ่ในครั้งนี้ สังหารสัตว์ประหลาดไปทั้งสิ้นสองพันสามร้อยกว่าตัว
แต่เมื่อรวมผล เซียนกระบี่หลิงเซียวนับแต้มสัตว์ประหลาดให้นักเรียนเพียงหนึ่งพันตัว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม