ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 132

ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม ตอนที่ 132 กลุ่มคนที่ได้ประโยชน์กลับมาเต็มลำ
ตอนที่ 132 กลุ่มคนที่ได้ประโยชน์กลับม…

หลินจวิ้นจวิ้นร้องไห้ นางคิดว่าอันหลินต้องถูกเบื้องบนส่งมาทดสอบจิตใจของนางแน่นอน

แม้ว่า…นี่เป็นครั้งที่สองที่นางรู้สึกเช่นนี้

นางทำหน้าที่รวบรวมข้อมูลของโบราณสถานแห่งนี้ วัตถุล้ำค่าที่จ่ายไปสามารถแจ้งเบิกที่หอสมบัติของสรวงสวรรค์ได้

ด้วยเหตุนี้การจ่ายด้วยวัตถุล้ำค่า ไม่สร้างความเสียหายแก่นางกับเจียงอันหลาน

ทว่า…เรื่องพวกนี้ไม่ใช่ประเด็นสำคัญเลย

สิ่งสำคัญคือนางอึดอัดใจเหลือเกิน อึดอัดจนไม่มีที่ให้ระบาย

ทั้งๆ ที่ที่นี่เป็นถิ่นของนาง นางควรจะประทานรางวัลแก่ทุกคนอย่างเย่อหยิ่งแท้ๆ

ทว่าตอนนี้…นางกลับกลายเป็นคนยากไร้ที่ไม่มีแม้แต่ปัญญาจ่ายเงิน!

นางยังจะมีหน้าเขียนเช็ค แลกกับข้อมูลอีกหรือ

คงถูกอันหลินเหยียดหยามกระมัง…

ไม่ ถูกเหยียดหยามไปแล้วแน่ๆ!

ต่อหน้าชายคนที่เคยหัวเราะเยาะนาง นางแพ้พ่ายอีกแล้ว แพ้อย่างไม่มีชิ้นดี…

บอกตามตรง เจียงอันหลานและพวกอันหลินถูกหลินจวิ้นจวิ้นที่จู่ๆ ก็ปล่อยโฮออกมา ทำเอาตกใจจนทำอะไรไม่ถูก

หลินจวิ้นจวิ้นเช็ดน้ำตาตรงหางตา โยนบัตรสีขาวใบหนึ่งให้อันหลินแล้วพูดว่า “เจ้าเก็บนี่ไว้ ต่อไปข้าค่อยมาขอข้อมูลกับเจ้าภายหลัง”

“เจียงอันหลาน เจ้าพาพวกเขาไปเอาวัตถุล้ำค่าในคลังสมบัติก่อน”

พูดจบ นางก็เดินกลับกระท่อมเล็กๆ ของตนอย่างหมดอาลัยตายอยาก ไม่มีแม้แต่กะจิตกะใจจะส่งแขกแล้ว

เจียงอันหลานได้ยินก็พยักหน้าจริงจัง

อันที่จริง เขาเพียงแค่พาพวกเขามาถึงหน้าประตูคลังสมบัติ จากนั้นยื่นกุญแจให้พวกเขาก็พอ

อย่างไรเสีย ของในคลังสมบัติก็เป็นของพวกเขาทั้งหมด…

ด้วยเหตุนี้ พวกอันหลินต่างก็ออกจากยอดเขาเมฆาด้วยอารมณ์ที่ดีมากทีเดียว

พวกเขานั่งอยู่บนหลังมังกรตัวเขื่องยาวสิบจั้ง พุ่งทะยานลงจากท้องฟ้า จากนั้นก็ทะลุผืนทะเลสาบ เข้าสู่ถ้ำแห่งหนึ่ง

ภายในถ้ำมีแสงไฟสีขาวนวล และมีกุ้งยักษ์ถือหอกสองมือยืนเฝ้าอยู่รอบทิศ

อันหลินมองอย่างประหลาดใจ เขาเพิ่งเคยเห็นกุ้งยักษ์แบบนี้เป็นครั้งแรก ภายใต้เปลือกแข็ง มีเนื้อสีขาวสลับสีแดง แลดูน่ากินมากทีเดียว

กุ้งยักษ์ถูกสายตาแฝงเจตนาไม่ดีจ้องมองจนรู้สึกอึดอัด เผลอยกฝีเท้าถอยห่างจากเจ้าตะกละคนนั้นอย่างไม่รู้ตัว

เจียงอันหลานหยุดตรงหน้าประตูทองแดงบานหนึ่งแล้วเปิดมัน

สิ่งที่ปรากฏแก่สายตาคือหินวิญญาณกองเป็นภูเขา ยาวิเศษที่ส่องแสงระยิบระยับ วัตถุล้ำค่านานาชนิด วัสดุหลอมศาสตรา รวมถึงอาวุธวิญญาณที่กระจายพลังอันยิ่งใหญ่

เจียงอันหลานมองสมบัติเหล่านี้อย่างเหม่อลอย นานกว่าจะตื่นจากภวังค์

เขามองอีกครั้งหนึ่งด้วยความอาลัย ราวกับรำลึกถึงเป็นครั้งสุดท้าย จากนั้นก็พูดว่า “ของข้างในนี้ เป็นของพวกเจ้าทั้งหมด”

พูดจบเขาก็ออกไปทันที เพราะมองคนอื่นหยิบฉวยเอาวัตถุล้ำค่าของเขาไปชิ้นแล้วชิ้นเล่าตาละห้อยไม่ได้ หัวใจของเขารับไม่ไหว

เหล่าสมาชิกมองสมบัติเต็มห้องด้วยใจที่หวั่นไหว

ในตอนนั้นเอง อันหลินกลับยิ้มน้อยๆ “พวกเจ้าเลือกก่อน เลือกเสร็จแล้วข้าค่อยหยิบ”

ทุกคนได้ฟังก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที เริ่มเลือกสรรภายในคลังสมบัติ

พวกเขาไม่ลืมว่าตัวเองควรหยิบวัตถุล้ำค่าขั้นไหนชิ้นไหน โดยปกติแล้วของเหล่านี้ล้วนมีป้ายกำกับ ช่วยให้พวกเขาแยกแยะได้