ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 163

ชายผมเงินก้าวขึ้นยอดเขาทีละก้าว ดวงตาสุกใสเริ่มขุ่นมัวขึ้นทุกที “ถึงจะพูดเช่นนี้ แต่ก็จะ…”

สุดท้ายดวงตาของเขาก็สูญเสียจุดโฟกัส ใบหน้ามีเพียงความซึมกะทือ

“เอ๊ะ ไยข้าต้องเดินขึ้นไปทีละก้าวด้วยล่ะ”

เขาที่มีสีหน้าเซื่องซึมรู้สึกถึงปัญหาที่ร้ายแรงประการนี้แล้ว

เขาเคาะหัวตัวเองเบาๆ จากนั้นก็แบมือ แสงสีฟ้าสว่างวาบขึ้นมา วิหคน้ำแข็งตัวเขื่องเริ่มก่อตัว ปรากฏใต้ฝ่าเท้าของเขา

เท้าของเขาย่ำวิหคน้ำแข็ง เริ่มเหาะเหินขึ้นฟ้า

ด้วยเหตุนี้ ชายผมเงินกับอันหลินที่ขี่ก้อนอิฐเหาะมาก็พบกันโดยบังเอิญอีกครั้ง

อันหลิน “…”

เสร็จกัน จะอธิบายเรื่องที่ไปแล้วหวนกลับกับเขาอย่างไรดี…

เมื่อชายผมเงินเห็นอันหลิน ก็ไม่แสดงปฏิกิริยาใด ใบหน้าเรียบเฉย

อันหลินพบว่าท่าทางชายคนนี้ดูไม่เหมือนเดิม แปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้นเยอะโข

ชายหนุ่มไม่ได้จู่โจมเขาแต่อย่างใด ถึงขั้นว่าไม่สนใจเขา ทำให้เขาโล่งใจไปเปราะหนึ่ง

และเมื่อเพ่งมอง คล้ายว่าชายคนนี้จะดูเหม่อลอย อันหลินจึงมีความคิดบางอย่างผุดวาบขึ้นมาทันที

ชายคนนี้นี่แหละต้นตอของเรื่องราว หรือจะกำจัดเขาที่นี่เสียเลย

กระแสไฟกะพริบตรงปลายนิ้ว กำปั้นระดมพลังรอการปลดปล่อย

หมัดสะเทือนขุนเขา!

ลำแสงสีทองถูกปล่อยออกไปโดยพลัน โจมตีชายผมเงินอย่างไม่ทันตั้งตัว

ตูม!

พลังงานอันยิ่งใหญ่ระเบิดทันใด ทลายวิหคน้ำแข็งของชายผมเงิน ร่างของเขาก็ถูกหมัดกระแทกเข้าเต็มแรง ร่วงหล่นลงจากท้องนภา

คาถาเรียกสายฟ้า!

สายฟ้าสีน้ำเงินพุ่งลงจากเวหา ฟาดชายผมเงินอย่างจัง

สองกระบวนท่าโจมตีอย่างแม่นยำ อันหลินจ้องชายที่ตกลงมาอย่างต่อเนื่องด้วยความตึงเครียด

ชั่ววินาทีต่อมา ฝ่ามือของชายผมเงินก็ส่องแสงสีฟ้าแปลบปลาบ พญาหงส์น้ำแข็งขนาดสิบจั้งตัวหนึ่งก่อตัว รับร่างของเขาไว้

เขาจ้องอันหลิน ส่ายหน้าอย่างเฉื่อยชา เนื้อตัวไร้บาดแผล

อันหลิน “…”

เมื่อเขาเห็นฉากนี้ ก็รู้แล้วว่าตนไม่อาจเอาชนะชายคนนี้ได้ จึงรีบรวบรวมกำลังทั้งหมดขี่ก้อนอิฐลอยขึ้น

ตอนนี้มีเพียงหนทางเดียว นั่นก็คือรีบแจ้งข่าวให้ผู้อาวุโสทั้งหลายในสำนักเซียนหมื่นชีวิตทราบโดยเร็วที่สุด

ชายผมเงินได้สติกลับมา “อ้อ…ที่แท้ก็เป็นศัตรู จะโจมตี…”

เขาขี่หงส์น้ำแข็งพุ่งพรวดขึ้นฟ้า ลำแสงสีน้ำเงินกะพริบในฝ่ามือ หอกน้ำแข็งสีดำด้ามหนึ่งแผ่ไอเย็นแวบวาบ ก่อตัวกลางอากาศ

พลังของหอกน้ำแข็งสีนิลมีมหาศาล แม้แต่มิติก็เริ่มสั่นสะเทือนขึ้นมา ปลายหอกดำทะมึนลึกล้ำ ราวกับว่าสามารถดูดกลืนและทะลวงทุกสรรพสิ่งได้

เขามองอันหลินที่อยู่บนฟ้าไกลแล้วขว้างหอกสีนิลออกไปทันที

หอกนิลทิ้งรอยแยกดำทมิฬเป็นทางยาวบนเวหา ดุจดั่งเส้นอัสนี พุ่งมาประชิดตัวในพริบตา จะแทงอันหลินด้วยอานุภาพอันไร้ที่สิ้นสุด!

ทุกอย่างรวดเร็วเหลือเกิน ความสามารถอย่างอันหลินตอบโต้อะไรไม่ได้เลยสักนิด ทำได้เพียงมองหอกนิลตรงดิ่งมาอย่างตกตะลึง จากนั้นพุ่งปักก้อนอัลลอยแรกกำเนิดของเขา…

ใช่แล้ว จากมุมของชายผมเงิน หอกนิลที่ขว้างออกมาทิ่มแทงได้เพียงก้อนอิฐยักษ์สีดำเท่านั้น

ตูม!

พลังงานที่น่ากลัวประหนึ่งผลักภูเขาพลิกทะเลกระจายตัวรอบๆ ก้อนอิฐ

การระเบิดของพลังก่อให้เกิดริ้วคลื่นเป็นวงกว้าง สะเทือนขุนเขาจนแตกร้าว พายุหมุนม้วนตัวไปทั่ว

อันหลินเหยียบก้อนอิฐ สัมผัสได้ว่าพลังมหาศาลอันน่ากลัวกระจายมา ดันเขากับก้อนอิฐขึ้นสูงอย่างต่อเนื่องปานนั่งจรวด ต่อให้มีระดับความแข็งแกร่งดุจเขา ก็เหมือนกับร่างกายแหลกสลายไปแล้ว

หนึ่งวินาทีต่อมา อันหลินที่นั่ง ‘จรวด’ ก็มาถึงจุดสูงสุดของยอดเขาแสงสวรรค์ได้สำเร็จ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน