ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 183

ตอนที่เหยาซิ่วมาหาอันหลิน จูเก๋อเลี่ยงของอันหลินโดนระเบิดของลูแบนหมายเลขเจ็ดตายพอดี คลื่นกระแทกของพลังงานสะเทือนคริสตัลของฐานให้พังทลายไปพร้อมกัน

อันหลินเล่นเกมแพ้อีกตาแล้ว

ขณะที่ทั้งคู่กำลังว่างเว้น เหยาซิ่วก็บอกเล่าข้อมูลความสามารถของตัวแทนทั้งสามแห่งเมืองพุทธที่นางทราบ

“ยังดีที่ฝั่งของเมืองพุทธไม่มีคนวิปริตระดับแปลงจิต รู้สึกแรงกดดันลดลงนิดหน่อย” อันหลินโล่งใจ มองเหยาซิ่วด้วยสายตาซาบซึ้ง “ศิษย์น้องเหยาซิ่ง ครั้งนี้เจ้าทำได้ดีจริงๆ!”

ได้รับคำชมจากอันหลินสมดังใจหวัง เหยาซิ่วหน้าแดงก่ำขึ้นมาโดยพลัน ลิงโลดจนแทบจะหยุดหายใจ

คุณพระ! เทพอันชมเราแล้ว ชมเราแล้ว!

เหยาซิ่วเคลิบเคลิ้มอยู่ในความสุข แต่หลิวเชียนฮ่วนกลับเบะปากพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ไม่ว่าศัตรูจะเป็นระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณหรือแปลงจิต ขอเพียงเขาแข่งลีคออฟคิงกับข้า ข้าต้องชนะแน่นอน!”

อันหลินได้ยินมุมปากก็กระตุก รำพันในใจว่า ‘ศิษย์พี่เพ้อฝันอยู่สินะ’

ดัดแปลงตัวละครของตัวเองให้เป็นบัคมังกรผงาดฟ้าทุกครั้งอย่างนาง หากหาตัวแทนจากกลุ่มอิทธิพลอื่นมาแข่งเล่นเกมกับนางได้จริง อันหลินจะแพร่ภาพสดกินอุนจิเลย

เมื่ออันหลินรำพึงรำพันเสร็จแล้ว ก็เริ่มเล่นเกมลีคออฟคิงในเวอร์ชั่นที่ผสมผสานกันระหว่างลีกออฟเลเจ็นดส์กับลีคออฟคิงอีกครั้ง

ทำไมเขาถึงต้องเล่นเกมกับศิษย์พี่หลิวน่ะเหรอ

เรื่องมันยาว

เขาไม่ใช่มาโซคิสม์ แต่เขาพบว่าการเล่นเกมช่วยฝึกปรือสมองได้จริงๆ!

คุณลองคิดดูสิ อีกฝ่ายเป็นศัตรูที่มีพรสวรรค์เลิศล้ำเป็นพิเศษ คุณควรจะปล่อยการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดในยามที่ขาดแคลนกระบวนท่าอย่างไรให้ได้ผลลัพธ์ที่พลิกผัน นี่แหละการฝึกปรือสมองจากการต่อสู้ข้ามขั้น

การต่อสู้ภายในเกม คุณต้องใช้การวิเคราะห์ของสมองและความคล่องแคล่วของสองมือ สั่งสมประสบการณ์การต่อสู้ และฝึกปรือความคิดของการต่อสู้ข้ามขั้นอย่างต่อเนื่อง

ประสบการณ์และแนวคิดอันเลอค่าที่ได้จากการเล่นเกมเหล่านี้ สามารถนำมาใช้ได้ในชีวิตจริง ให้ตัวเองต่อสู้ข้ามขั้นกับศัตรูในวงการบำเพ็ญเซียนได้เช่นกัน!

ยิ่งไปกว่านั้นยังเล่นเกมไปพร้อมกับการบำเพ็ญเพียรได้อีกด้วย ฝึกความสามารถใช้สมาธิกับสองสิ่ง นี่ก็เป็นประโยชน์อันใหญ่หลวงเช่นกัน!

“อา หนึ่งชั่วยามแล้ว นี่หินวิญญาณของเจ้า!”

หลิวเชียนฮ่วนพบว่าเลยเวลาแล้ว จึงหยิบหนึ่งพันหินวิญญาณออกจากแหวนมิติยื่นให้อันหลิน

อันหลินรับหินวิญญาณมาด้วยความแช่มชื่น

อืม…หินวิญญาณก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลเช่นกัน เป็นเพื่อนเล่นต้องเก็บค่าตอบแทนสิ…

เศรษฐีอันหลินคิดว่าการใช้หินวิญญาณสุรุ่ยสุร่ายแบบนี้ สักวันหินวิญญาณต้องถูกเขาใช้จนเกลี้ยงแน่ เขาจึงพยายามหาช่องทางสร้างรายได้

อีกสองวันการชุมนุมแลกเปลี่ยนมรรคเทศนาสี่ทิศก็จะเริ่มขึ้นแล้ว

สำนักความร่วมมือบำเพ็ญเซียนในฐานะของเจ้าภาพจึงเริ่มประกาศหยุดเรียนทั้งสำนัก

อันหลินคำนวณดูแล้ว หากเล่นเกมกับศิษย์พี่หลิวตลอดทั้งสองวันนี้ พักผ่อนน้อยๆ หน่อย จะมีรายได้ราวๆ สองหมื่นหินวิญญาณ

แม้ค่าตอบแทนจะถือว่าเป็นเงินก้อนใหญ่สำหรับนักพรตบำเพ็ญเซียนบางส่วน แต่ศิษย์พี่หลิวกลับล้วงออกมาโดยไม่ทันได้กะพริบตาด้วยซ้ำ

อันหลินเริ่มสงสัยแล้วว่าครอบครัวนางถลุงแร่ มิเช่นนั้นจะเอาเงินมากมายก่ายกองมาให้นางถลุงได้อย่างไร

ด้วยเรื่องนี้เอง อันหลินเคยเจาะจงถามศิษย์พี่แล้ว

แต่ศิษย์พี่กลับไม่ได้ตอบโดยตรง เพียงแค่พูดว่าเพราะสาเหตุบางประการ ความสัมพันธ์ของนางกับครอบครัวไม่ได้ดีมากนัก ‘นอกจากมีเงินมากแล้ว มันว่างเปล่ามากจริงๆ ฉะนั้นศิษย์น้องอันหลินจำต้องเล่นเกมกับข้าบ่อยๆ นะ’

แน่นอนว่าอันหลินไม่มีทางเชื่อคำพูดเหลวไหลพวกนี้ แต่เขาก็ขี้เกียจจะซักไซ้ให้มากความ ถูกอุปการะอย่างดีก็พอแล้ว

ขณะที่กำลังเล่นเกมอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงดังสนั่นแว่วมาไกลๆ

“เอ๊ะ มีคนกำลังสู้กันอยู่หรือ ห้ามก่อเหตุทะเลาะวิวาทในรั้วสำนักไม่ใช่หรือ” อันหลินมองไปทางต้นเสียงอย่างฉงนสนเท่ห์ จากนั้นก็เห็นแสงกระบี่สีดำเส้นหนึ่งพุ่งขึ้นสูง

“โอ๊ย มีอะไรน่าดูกัน เรื่องทะเลาะเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น เรามาเล่นเกมต่อเถอะ!” ดวงตาคู่งามของหลิวเชียนฮ่วนเป็นประกาย ฉวยโอกาสตอนที่อันหลินวอกแวก ฆ่าตัวละคนของเขาอีกครั้ง

อันหลินยังคงจดจ้องทิศทางที่ต่อสู้ไม่วางตา ในใจเกิดความรู้สึกคุ้นเคย “ศิษย์พี่หลิว ข้าขอเสียมารยาทสักเดี๋ยว เหมือนว่าจะมีคนรู้จักอยู่ทางนั้น!”

พูดจบเขาก็ขี่ก้อนอิฐขึ้นแล้วพุ่งไปทางที่ต่อสู้กันทันที

“นี่ๆ! ตานี้ยังไม่จบเลยนะ!”

หลิวเชียนฮ่วนกระทืบเท้าด้วยความโมโห ขี่คทาขนนกตามหลังอันหลินพร้อมกันตะโกนเรียกเสียงดัง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน