ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 203

อันหลินกับหลิวเชียนฮ่วนเจอกับหวังเสวียนจ้านอีกครั้ง

มือของหวังเสวียนจ้านถือจอกศักดิ์สิทธิ์โลหะ ใบหน้าแสดงความลังเลใจ

“ศิษย์พี่หวัง ท่านสุดยอดจริงๆ!” หลิวเชียนฮ่วนยิ้มกริ่มพูดยอตามมารยาทก่อน

หวังเสวียนจ้านยิ้มบางๆ แล้วกล่าวว่า “พอข้าได้จอกศักดิ์สิทธิ์ รองผู้อำนวยการอวี้หัวตัดสินแล้วว่าพวกเราได้หนึ่งคะแนน กล่าวตามหลักแล้ว จอกศักดิ์สิทธิ์โลหะใบนี้ไม่มีมูลค่าอะไรแล้ว แต่ข้ากลับสังหรณ์ใจ คิดว่าจอกศักดิ์สิทธิ์ใบนี้น่าจะมีความลับให้พวกเราขุดค้น”

“มีความลับให้ขุดค้นด้วยหรือ” หลิวเชียนฮ่วนรับจอกศักดิ์สิทธิ์มา มือเรียวสวยลูบไล้ผิวของมัน แสงสีขาวเบาบางสว่างวาบ

“อืม…ลวดลายด้านบนนี้น่าสนใจไม่น้อยเลย มันไหลลื่น เปี่ยมด้วยความเรียบลื่น แต่กลับขาดเมื่อถึงจุดที่สำคัญที่สุด ชวนให้รู้สึกอึดอัดใจ” ยิ่งนางวิเคราะห์มากเท่าใด ก็รู้สึกสนใจมากขึ้นเท่านั้น

หวังเสวียนจ้านมองอะไรไม่ออก

อันหลินใช้วิชาญาณทิพย์กับจอกศักดิ์สิทธิ์ วินิจฉัยได้ว่า ‘จอกศักดิ์สิทธิ์ผิวโลหะ ไม่อร่อย’ มันทำให้เขาสงสัยว่าวิชาญาณทิพย์ของตัวเองเป็นของปลอมหรือเปล่า

ทั้งคู่ต่างก็อับจนหนทาง จึงยกจอกศักดิ์สิทธิ์ให้หลิวเชียนฮ่วนศึกษาด้วยประการละฉะนี้

ทั้งสามคนมุ่งหน้าสู่หอคอยสีขาวต่อ

จากนั้นพวกเขาก็เห็นลำธารใสสะอาดไหลคดเคี้ยวผ่านไป

เมื่อหลิวเชียนฮ่วนเห็นลำธารเส้นนั้น ก็โยนจอกศักดิ์สิทธิ์ลงไป

ต๋อม!

ละอองน้ำกระเซ็นขึ้นสูง

อันหลิน “…”

หวังเสวียนจ้าน “…”

สองคนนี้จ้องหลิวเชียนฮ่วนอย่างงุนงง แต่หลิวเชียนฮ่วนกลับมองลำธารสายนั้นด้วยความคาดหวัง

“เอ๊ะ…บทไม่ถูกนี่นา เวลาแบบนี้ ควรจะมีเทพแห่งสายน้ำกระโดดออกมาถามข้าสิ”

“แม่สาวน้อยนักเวท ที่เจ้าทำตกเป็นจอกศักดิ์สิทธิ์ทองคำหรือจอกศักดิ์สิทธิ์เงิน”

หลิวเชียนฮ่วนลูบคางขาวหยวก พูดด้วยสีหน้าฉงนใจ

อันหลินเข้าใจทันที มองหลิวเชียนฮ่วนอย่างตะลึง นับถือมันสมองของนางจริงๆ

หวังเสวียนจ้านนวดหว่างคิ้ว ทอดถอนหายใจ ไม่อยากพูดจา

ผ่านไปหนึ่งนาที ลำธารใสสะอาดยังคงไหลเอื่อยๆ เช่นเคย ไม่มีการเคลื่อนไหวเลยสักนิด

ไม่มีเทพแห่งสายน้ำ

ไม่มีขวานทองหรือขวานเงิน

ยิ่งไม่มีทางมีจอกศักดิ์สิทธิ์ทองคำหรือจอกศักดิ์สิทธิ์เงิน

หลิวเชียนฮ่วนล้วงจอกศักดิ์สิทธิ์โลหะขึ้นมาอย่างผิดหวัง วิเคราะห์มันต่อด้วยความกลัดกลุ้ม

ทั้งสามมุ่งหน้าไปทางหอคอยสีขาว ขณะเดียวกันก็สังเกตสถานการณ์รอบตัวด้วย

แต่เมื่อเดินหน้าไปเรื่อยๆ นอกจากสัตว์ที่น่ารักไม่กี่ตัวแล้ว ไม่พบความผิดปกติอะไรเลย

ไม่นานพวกเขาก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าหอคอยสีขาว

“หอคอยไข่มุก ไยชื่อนี้ถึงได้ละมุนปานนี้เล่า”

อันหลินมองป้ายที่แขวนอยู่บนประตูหอคอย พูดพลางขมวดคิ้วมุ่น

หอคอยที่โผล่มาในสถานที่แบบนี้ ควรจะเรียกว่าหอเซียน หอปีศาจ หอมารอะไรเทือกนั้นถึงจะถูก จากนั้นพวกเขาก็เข้าไปปราบมารกำจัดปีศาจในหอคอย ฝ่าฟันอุปสรรคนานา เพื่อให้ได้จอกศักดิ์สิทธิ์ทองคำมา

อืม…การเดินเรื่องแบบนี้สิจึงจะถูกจริต!

เมื่อเปิดประตูหอไข่มุก สิ่งที่ปรากฏสู่สายตาทั้งสามเป็นม่านลายน้ำที่บดบังทัศนวิสัย

ดวงตาของหวังเสวียนจ้านกระจายคลื่นสีทอง ทะลวงม่านลายน้ำ…

“อืม ยังไม่รู้สึกถึงอันตรายจากชั้นด้านใน แต่ชั้นบนของหอคอยอาจมีสิ่งมีชีวิตหรือกลไกอย่างอื่น” หวังเสวียนจ้านพูดขึ้นหลังจากที่สัมผัสอยู่ครู่หนึ่ง

อันหลินกับหลิวเชียนฮ่วนได้ยินแล้วพยักหน้า ขอเพียงไม่ใช่กับดัก เช่นนั้นก็ควรค่าจะเข้าไปสำรวจ

ด้วยเหตุนี้ ทั้งสามจึงทะลุผ่านม่านลายน้ำ เข้าสู่หอไข่มุกอย่างเป็นทางการ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน