ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 205
ในจัตุรัสฟ้าคราม อารมณ์ของเหล่านักเรียนพุ่งสูงขึ้นอีกครั้งหลังดิ่งไปคราหนึ่ง
พวกเขากำลังชมการสตรีมสดเกมลีคออฟคิง
ระหว่างหลิวเชียนฮ่วนกับเชอรีล!
“โอ้โฮ ครั้งนี้ศิษย์พี่หลิวยอมนางสิบตายังชนะนางได้เลย”
“เชอรีลถูกรังแกจนย่ำแย่ จวนจะร้องไห้แล้ว จู่ๆ ก็รู้สึกเห็นใจนางขึ้นมา”
“เวลาศิษย์พี่หลิวเล่นเกมก็สวยมากเหมือนกัน!”
“เชอรีลเองก็ไม่เลว ผิวขาวรูปงามหน้าอกใหญ่ แถมยังเปล่งแสงได้ด้วย”
“นี่ จุดสนใจของพวกเจ้าอยู่ที่ไหนกันน่ะ จะว่าไปพวกเรากำลังชมการประลองชิงจอกศักดิ์สิทธิ์จริงหรือ”
“นี่น่ะหรือเกมของแดนมนุษย์ ท่าทางดูสนุก ถ้าข้าได้ไปแดนมนุษย์ต้องลองเล่นแน่นอน…”
…
เหล่านักเรียนพูดคุยกันอื้ออึง ผู้ติดตามของเผ่าพันธุ์ปีกปัณฑูรร่วมพันชีวิตกลับปั้นหน้าไม่ไหวแล้ว
แม้เชอรีลมักจะปลดปล่อยตัวเอง ทำเรื่องเหนือความคาดหมายไปบ้างเป็นครั้งคราว
แต่ถูกรังแกอย่างต่อเนื่องต่อหน้าสาธารณชนอย่างเช่นตอนนี้…
แม้จะเป็นแค่เกม ก็เป็นเรื่องที่น่าอับอายมากไหมเล่า!
“เชอรีลน่าสงสารจัง ข้าทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว…”
“เห็นทนโท่ว่าเกมนี้ไม่ยุติธรรม แต่นางยังจะเล่นอยู่อีก ข้าไม่เข้าใจจริงๆ”
“เชอรีลอยากเอาชนะเกินไป หากนางเอาชนะไม่ได้ อาจจะเล่นต่อไปไม่หยุดก็ได้”
“ไม่ยอมแพ้หรือ เมื่อคิดๆ ดูแล้ว ก็รู้สึกน่านับถือมากเหมือนกันนะ!”
“เฮ้อ ได้แต่ปลอบใจตัวเองเช่นนี้ จะว่าไป ตัวแทนของฝ่ายเราคงจะไม่ถูกกักขังจนจบการแข่งขันหรอกนะ…”
นี่ไม่ใช่แค่ความกังวลของพวกเขาชาวปีกปัณฑูร ขณะเดียวกันก็เป็นความกังวลของนักเรียนหลายหมื่นชีวิตด้วย
แม้ดูศิษย์พี่หลิวรังแกคนแบบนี้จะสะใจทีเดียว แต่หากอาศัยการเล่นเกมฆ่าเวลาตลอดการประลอง จากนั้นทนมองเจ้าพวกโง่หอสร้างโลกชิงจอกศักดิ์สิทธิ์โดยที่ทำอะไรไม่ได้ ไม่ว่าจะคิดอย่างไรก็อึดอัดยิ่งนัก!
…
ในเทือกเขาจงหลง ตอนนี้มีเพียงตัวแทนของเมืองพุทธและหอสร้างโลกเท่านั้นที่ยังเคลื่อนไหวอย่างอิสระ
ตัวแทนจากเมืองพุทธดูธรรมดาไปถนัดตา หลังกินยารักษาอาการบาดเจ็บไปแล้ว ก็หาถ้ำลับตาคนเพื่อรักษาตัว
พวกเขาไม่รีบร้อน อย่างไรเสียจนบัดนี้ยังไม่มีประกาศว่า อิทธิพลอื่นได้จอกศักดิ์สิทธิ์
ด้วยเหตุนี้สำหรับพวกเขา การฟื้นฟูร่างกายของตนให้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุดแล้วค่อยออกโรง เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด
ส่วนตัวแทนของหอสร้างโลกก็ตามหาร่องรอยของจอกศักดิ์สิทธิ์ไปทั่วทุกสารทิศ พยายามเอาคะแนนที่รั้งท้ายคืนกลับมาให้ได้
ภายในหอไข่มุก นอกจากเสียงของลีคออฟคิงแล้ว ทุกคนต่างก็เงียบสนิท
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ออกัสกำมือแน่น ตัดสินใจอะไรบางอย่าง
เขาเดินไปหาอันหลิน พูดอย่างจริงจังว่า “สหายอันหลิน เป็นเช่นนี้ต่อไปก็ไม่ใช่ทางออก เจ้าใช้หมัดปรมาณูอัสนีสักตั้งดูเถอะ!”
เมื่อเขาพูดประโยคนี้ออกมา ทุกคนต่างก็แสดงสีหน้าหวาดผวา
“ออกัส อย่าดูถูกตัวเองสิ เราคิดหาวิธีอื่นกันอีกที!” เชอรีลพูดห้ามปราม
อานุภาพของหมัดปรมาณูอัสนี ทุกคนในที่นี้ต่างก็รู้ดี หากใช้ท่านี้ในพื้นที่ปิด เกรงว่าจะถูกระเบิดตายกันหมด
แต่ออกัสกลับส่ายหน้าอย่างหนักแน่นเมื่อได้ฟัง “ข้ารู้ว่าพวกเจ้ากลัวอะไร แต่ข้ามีวิชาต้องห้ามอยู่ สามารถลดการกระทบกระเทือนให้ต่ำที่สุดได้”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม