ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 210

“หวังเสวียนจ้าน!” หวงส่านตะโกนลั่น นัยน์ตาจ้องบุรุษที่โผล่มากะทันหันเขม็ง

จู่ๆ ก็มีคนโผล่มาอยากช่วงชิงผลประโยชน์ในขณะที่จวนจะสำเร็จ ไม่ว่าใครก็ต้องโมโหเลือดพล่านเป็นธรรมดา

ขณะนั้นเอง หอกยาวฉายภาพของมังกรเขียว หมายทิ่มแทงช่องท้องของหวงส่าน

หวังเสวียนจ้านแทงอย่างว่องไว ทำให้หวงส่านร่นถอยไปนับร้อยจั้ง

“อันหลิน! เร็วเข้า!” หวังเสวียนจ้านตะโกนเสียงดังลั่น

“ไม่มีปัญหา!” อันหลินขี่ก้อนอิฐทะยานลงมา นัยน์ตาแปรเปลี่ยนเป็นขาวโพลน

วิชาญาณทิพย์!

เพียงชั่วพริบตา ลวดลายและช่องโหว่รอบๆ จอกศักดิ์สิทธิ์เงินก็เข้าสู่คลองจักษุของเขาอย่างหมดสิ้น

“คิดจะชิงจอกศักดิ์สิทธิ์หรือ ฝันไปเถอะ!” เสียงตะโกนดุจสายฟ้าคำรามดังขึ้นอีกครั้ง

ไม่ใช่หวงส่าน แต่เป็นมนุษย์สายฟ้าที่หลุดพ้นจากชิงซินและตงเยี่ยน

“กระบี่นิลพันอัสนี!” ชั่ววินาทีที่ร่างของมนุษย์สายฟ้ากะพริบ พยับเมฆบนท้องนภาก็เคลื่อนไหวอย่างบ้าระห่ำ

ทันใดนั้น กระบี่คมที่ก่อตัวจากกระแสไฟนับพันเส้น ก็พุ่งไปจะทิ่มแทงอันหลินด้วยอานุภาพอันน่าพรั่นพรึง

เปรี้ยง…

กระบี่ดุจสายฝนมืดฟ้ามัวดินถาโถมเข้ามา หากนักพรตระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณทั่วไปได้เห็นฉากที่มีอานุภาพยิ่งใหญ่ อาจจะแข้งขาสั่นระริกก็เป็นได้ แต่อันหลินกลับไม่สะทกสะท้าน

เขาชูนิ้วขึ้นแล้วชี้อากาศ

กระบี่นิลพันอัสนีชะงักทันใด แม้แต่เสียงสายฟ้าก็เบาลงตามไปด้วย

ปฐพีเงียบสงัดลงทันตา

คาถาเรียกสายฟ้า!

“เอาคืนไป!”

อันหลินวาดนิ้ว กระบี่อัสนีทั้งหมดสั่นระริก จากนั้นก็หลุดจากการควบคุมของมนุษย์สายฟ้า ปรับเปลี่ยนทิศทาง กลายเป็นลำแสงสายฟ้านับพันนับหมื่นพุ่งไปหามัน

“อะไรกัน!” นี่เป็นครั้งแรกที่มนุษย์สายฟ้าพบว่าสายฟ้าของตนหลุดจากการควบคุม กลับจู่โจมตัวเอง ทำให้มันตะลึงพรึงเพริด

แต่มนุษย์สายฟ้าก็ตอบสนองโดยไว กางโล่อัสนีทรงกลมขวางการโจมตีของกระบี่อัสนีทันที

กระบี่อัสนีพุ่งไปหามันอย่างต่อเนื่อง เรือนร่างก็พลันถูกทะเลสายฟ้าท่วมท้นขึ้นมา

ในตอนนั้นเอง มนุษย์ลมทลายพันธนาการของชิงจือและหงโต้ว ไม่แยแสการไล่ล่าของทั้งสอง แต่เท้าย่ำสายลมพุ่งไปหาอันหลินอย่างรวดเร็ว มันรู้ว่าตอนนี้เป้าหมายที่ต้องจัดการก่อนเป็นอันดับแรกก็คือ อันหลิน!

ดวงแสงทะยานลงมาจากฟ้า พันธนาการมนุษย์ลมที่กระโจนเข้ามา เสาพลังงานสีขาวจู่โจมหน้าอกของมนุษย์ลมแทบจะในเวลาเดียวกัน

ตูม! มนุษย์ลมที่ไม่ทันตั้งตัวถูกเสาแสงทะลวง พลังงานยิ่งใหญ่ระเบิดโดยพลัน กระแทกจนเขากระอักเลือดและล่าถอย

“อันหลิน เร็วเข้า!”

หลิวเชียนฮ่วนตวาด ขี่คทาขนนกเหาะไปหามนุษย์ลมที่ล่าถอยไป

อันหลินรู้ว่ามีเวลาไม่มาก จึงใช้วิชาญาณทิพย์ค้นหาช่องโหว่ค่ายกลของจอกศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง

“อยู่ตรงนี้” เขาดีดนิ้ว แรงดันจู่โจมบริเวณหนึ่งที่อยู่เหนือจอกศักดิ์สิทธิ์

แกรก…ม่านวายุแตกระแหงราวกับเป็นใยแมงมุม แม้แต่สายฟ้าแห่งการคุ้มกันที่อยู่ภายในก็ค่อยๆ มลายหายไป

อันหลินยิ้มบางๆ เมื่อเห็นดังนั้น “จอกศักดิ์สิทธิ์ใบนี้ ข้าขอรับไปละนะ…”

ขณะที่เขายื่นมือไปจะคว้าจอกศักดิ์สิทธิ์กลางอากาศ อินสีทองที่ทรงอานุภาพก็ถาโถมเข้ามา

“อย่าหวังว่าจะชิงจอกศักดิ์สิทธิ์ไปจากพวกเราได้!” นักบวชหน้าตาคมสันรูปหนึ่งตะโกนลั่นแล้วพุ่งไปหาอันหลินอย่างไม่ลังเล

ผู้ที่ลงมือคือชิงจือ ตัวแทนคนสำคัญจากเมืองพุทธ การโจมตีของเขาจะเพิกเฉยได้อย่างไร อินสีทองจู่โจมอย่างรวดเร็วฉับไว อันหลินไม่ทันตั้งรับเลยอย่างสิ้นเชิง ทำได้เพียงปล่อยหมัดสะเทือนขุนเขาออกไปเท่านั้น

ตูม! อินสีทองที่แฝงด้วยพุทธานุภาพมวลมหาศาลปะทะกับหมัดสะเทือนขุนเขา

อินสีทองที่มีพระธรรมวิเศษแฝงเร้นอยู่ ถูกสำแดงพร้อมกับพลังยุทธ์ระดับกึ่งแปลงจิตของชิงจือ อานุภาพน่าสะพรึงอย่างยิ่ง หมัดแสงทองของอันหลินต้านทานได้เพียงไม่นาน ก็ถูกอินสีทองทลาย

อินสีทองมุ่งไปไม่ลดละ โจมตีหน้าอกของอันหลิน พลังมหาศาลที่ยิ่งใหญ่สะเทือนจะเขากระเด็นขึ้นสูงนับร้อยเมตร เหมือนร่างจะแหลกสลายอย่างไรอย่างนั้น

ชิงจือฉวยโอกาสปลีกตัวออกจากมนุษย์ลม หลิวเซียนฮ่วนทั้งโกรธและตกใจ เมื่อเธอเห็นอันหลินเพลี้ยงพล้ำ ถูกชิงจือโจมตีจนล่าถอย ก็ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม พุ่งออกไปหาจอกศักดิ์สิทธิ์ เลิกใยดีมนุษย์ลม

มนุษย์ลมเห็นดังนั้นก็ละทิ้งการรบรากับหลิวเชียนฮ่วน หน้าที่ของเขาคือปกป้องจอกศักดิ์สิทธิ์ สิ่งที่ต้องทำก่อนสิ่งอื่นใดในตอนนี้ก็คือ กำจัดชิงจือ!

ส่วนมนุษย์สายฟ้าที่หลุดจากกระบี่อัสนีพันเล่ม เนื้อตัวเต็มไปด้วยสายฟ้ากระจายอยู่ทั่ว กลายเป็นแสงอัสนีพุ่งไปหาชิงจือในพริบตา

ชิงจือเห็นแฝดวายุสายฟ้ากับหลิวเชียนฮ่วนกำลังมุ่งหน้ามาทางตนอย่างดุดัน ก็ชาวาบไปทั้งตัว หากไม่ชิงตอนนี้ จะไม่มีโอกาสแล้ว! เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง ยื่นมือออกไปคว้าจอกศักดิ์สิทธิ์แล้วพุ่งไปทางหวงส่าน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน