ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 211

“ค่ายกลทำลายล้างวายุสายฟ้า ไป!”

สิ้นเสียงตะโกนของแฝดวายุสายฟ้า จู่ๆ พสุธาในรัศมีพันจั้งก็มีตาข่ายสายฟ้าถี่ยิบปานฝาชีทรงกลมผุดขึ้นมา แผ่ปกคลุมทุกคน

ภายในค่ายกล สายลมและอัสนีที่แหลมคมดุจดาบหนาแน่นกว่าเมื่อครู่หลายสิบเท่า ทั่วฟ้าดินเต็มไปด้วยเสียงคำรามของวายุและสายฟ้า ชวนให้พรั่นพรึง

หงโต้วยังคงตัวใหญ่ยักษ์ ขนาดมหึมา จึงถูกกระแสไฟนับสิบกว่าเส้นและใบมีดลมโจมตีเข้าอย่างจังในพริบตา โหยหวนไม่ขาดสาย พลันหดร่างกายให้เล็กลงอยู่ในสภาพปกติ

“หลอมรวม!”

จู่ๆ แฝดวายุสายฟ้าหนึ่งขาวหนึ่งดำก็ตัวติดแนบชิดกัน จากนั้นระเบิดลำแสงเจิดจ้าจนไม่อาจมองได้

ทุกคนต่างก็ถูกแสงส่องจนทำให้หรี่ตาลง เมื่อแสงสว่างสลายไป คลื่นที่น่ากลัวอย่างยิ่งก็เริ่มแผ่กระจายไปทั่ว ทำให้อดสั่นสะท้านไม่ได้

อันหลินเงยหน้าขึ้น เห็นบุรุษที่มีผิวหนังดุจปลาขาวดำพันเกี่ยวกันปรากฏตัวกลางอากาศ กวาดสายตามองทุกคนที่อยู่เบื้องล่างด้วยความเย้ยหยัน

เท้าของเขาย่ำเมฆวายุ เนื้อตัวอาบกระแสไฟ แววตาดุดัน ชั่ววินาทีที่หายใจออก สายฟ้าก็กระเพื่อมขึ้นมา เห็นได้ชัดว่าคล่องแคล่วเป็นอย่างยิ่ง

“จอกศักดิ์สิทธิ์ถูกชิง ได้เวลาปล่อยพลังงานที่ค่ายกลสั่งสมมาหลายปีให้หมดสิ้นแล้ว”

“วายุและสายฟ้าในปฐพีถูกควบคุมโดยข้า แม้จะเป็นนักพรตระดับแปลงจิต ก็ไม่อาจทลายค่ายกลทำลายล้างวายุสายฟ้าของผืนแผ่นดินนี้ได้!”

บุรุษขาวดำยืนตระหง่านไม่สะทกสะท้าน เสียงดังสนั่น เจือความทรงพลังน่าครั่นคร้าม

ตูม!

แรงดันพุ่งใส่บริเวณหนึ่งของอากาศ ค่ายกลวายุสายฟ้าภายในตาข่ายก็สั่นไหวขึ้นมาอย่างแรงทันที จากนั้นก็เริ่มปริแตกจนเกิดช่องโหว่

อันหลิน หวังเสวียนจ้านกับหลิวเชียนฮ่วนเหาะไปทางช่องว่างนั่นทันใดราวกับคาดการณ์ไว้แล้ว

“ไม่ไว้หน้ากันขนาดนี้เชียวหรือ” ใบหน้าของชายขาวดำกระตุกเล็กน้อย แต่ทว่าร่างกายเคลื่อนไหวเร็วยิ่งกว่าพูด

ชั่วขณะที่สายฟ้าสีน้ำเงินกระโดดโลดเต้น ชายขาวดำก็เป็นเหมือนสายฟ้าฟาด เพียงไม่กี่อึดใจ ก็มาโผล่ตรงหน้าอันหลิน เล็งเขาแล้วจะกระทืบเขาทันที!

ชายขาวดำรู้ว่าอันหลินมีพลังประหลาดที่สามารถควบคุมสายฟ้าและทลายค่ายกลได้ จึงเริ่มลงมือจากเขาก่อน และเลือกวิธีต่อสู้แบบถึงเนื้อถึงตัวด้วย

สายฟ้าคำราม เท้าที่ปกคลุมด้วยกระแสไฟเจิดจ้าโผล่มาฉับไว อันหลินทันแค่เพียงยกกระบี่ขึ้นขวาง กระแสไฟฟ้าที่ทรงพลังอย่างยิ่งจึงกระแทกลงบนกระบี่

พลังเหนือคำบรรยายแผ่จากกระบี่มายังตัวเขา ฉีกทึ้งอากาศรอบกาย คลื่นกระแทกม้วนตัวขึ้นสูงร้อยจั้ง

“พรืด…”

อันหลินกระอักเลือดออกมา ร่างตกลงบนพื้นทันใด กระแทกจนเกิดหลุมใหญ่

“อันหลิน!” หวังเสวียนจ้านย้อนกลับมาทันทีที่เห็นดังนั้น พุ่งกลับมาหาชายขาวดำที่คิดจะลงมืออีก

หลิวเชียนฮ่วนเหาะไปยังบริเวณที่อันหลินตกลงไป พร้อมกับเปิดม่านแสงกำลังใบมีดลมและสายฟ้าที่หลั่งไหลลงมาตามธรรมชาติให้กับเขา

อันหลินตะเกียกตะกายปีนขึ้นมาจากหลุม เลือดลมพลุ่งพล่าน ยังคงกระอักเลือดอยู่

“อันหลิน! เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง!” หลิวเชียนฮ่วนรีบรุดตามมา

อันหลินส่ายหน้าพลางยิ้มเฝื่อน “ยังขยับได้ แต่สู้ไม่ได้แล้ว…”

พูดจบ เขาก็เงยหน้ามองชายขาวดำด้วยความพรั่นพรึง เท้าที่กระทืบลงมาเมื่อครู่ เหมือนจะเอาชีวิตเขาจริงๆ เขาคิดว่ายันต์ประเมินผลการแพ้รบจะถูกกระตุ้นแล้วด้วยซ้ำ

จากนั้นเขาก็มองช่องโหว่ของค่ายกลที่เพิ่งถูกทลาย บัดนี้มันสมานตัวกันแล้ว

วิชาญาณทิพย์!

ดวงตาของเขากลายเป็นสีขาวอีกครั้ง ค้นหาช่องโหว่ของค่ายกลต่อ จะให้ค่ายกลพังถล่มทั้งหมดมันค่อนข้างยาก แต่พยายามหาช่องโหว่นั้นยังพอทำได้

ขณะที่เขากำลังสำรวจค่ายกลอยู่นั้น ก็มีเสียงร้องโหยหวนของหวังเสวียนจ้านดังมาจากท้องนภา

สายฟ้าฟาดอีกระลอกหนึ่ง ชายขาวดำมาโผล่ตรงหน้าเขาอีกครั้ง ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มชั่วร้าย “ก็บอกแล้ว…พวกเจ้าหนีไปพ้นหรอก!”

ชายขาวดำยังคงยกเท้าจะกระทืบหน้าอกของอันหลินเช่นเดิม เป็นฝ่าเท้าอันคุ้นเคย ไม่ต้องใช้ลูกไม้อะไรเลย อาศัยเพียงความเร็วและกำลังก็เหนือกว่าอันหลินอย่างสิ้นเชิงแล้ว

แต่อันหลินในตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว เขากำลังใช้วิชาญาณทิพย์ ช่องโหว่ของอีกฝ่ายเริ่มปรากฏสู่สายตา

ไม่ไหว…ถึงจะมองออก แต่ก็สู้ความเร็วไม่ได้…

กระบวนท่าที่หนึ่ง กระบี่วายุ!

อันหลินใช้กระบี่วายุในหกกระบี่เทพสงคราม พลังภายในร่างกายระเบิดความเร็วสูงสุดในระยะเวลาอันสั้น จากนั้นก็ยักย้ายร่างกายแล้วพลิกตัว!

เท้าสายฟ้าของชายขาวดำเฉียดร่างกายไป กระบี่พิชิตมารของอันหลินถูกลำแสงสีขาวโอบล้อม สร้างร่องรอยเส้นโค้งที่อันตรายถึงชีวิตลงบนลำคอของชายขาวดำ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน