ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 235

“เอ๊ะ ทุกคนจงระวัง เหมือนจะมีบางอย่างมาจากทางนั้น” เซียนกระบี่หลิงเซียวหยุดการกระทำในมือ หรี่ตาทอดมองออกไปไกลแล้วพูดกับทุกคน

นักพรตนับร้อยเองก็จ้องมองไปทางนั้นอย่างระแวดระวัง

ตรงนั้นมีลูกกลมๆ สีน้ำเงินกำลังพุ่งมาทางมวลชนอย่างรวดเร็ว

ยามลูกกลมๆ สีน้ำเงินเข้าใกล้ ทุกคนถึงได้พบว่ามันมีขนาดใหญ่โตปานใด

ตูม

มันแตกละเอียด ร่างประหนึ่งขุนเขาตกลงมาทันใด ทำให้ผิวดินสั่นสะเทือน

พลังที่มหาศาลและบ้าระห่ำกระจายออกมา บ่งบอกถึงความโกรธเกรี้ยวของมัน

มดยักษ์สิบหกตัวที่มีพลังแก่กล้า เดินเหินได้ด้วยสองขากำลังยืนตระหง่านอยู่เบื้องหน้า

มดยักษ์สีน้ำเงินตัวหนึ่งมองลูกประคำที่แตกละเอียดในมือ ถอนหายใจเบาๆ “ไม่คิดว่าจะได้ใช้ประคำตัดแดนในสถานการณ์แบบนี้”

เสียงสะอื้นดุจสายฟ้าคำรามของนางพญามดดังขึ้น “ลูกสิบกว่าชีวิตที่น่าสงสารของข้า…นักพรตมนุษย์พวกนี้…ต้องตายสถานเดียว!”

สิ้นเสียงตวาดของนางพญามด มดยักษ์ที่มีรูปร่างแตกต่างกันสิบหกตัวก็เริ่มแผ่พลังอันน่ากลัว ไม่พูดพร่ำทำเพลงพุ่งไปหาพวกเซียนกระบี่หลิงเซียวทันที

สงครามที่ดุเดือดอย่างยิ่งปะทุขึ้นทันใดภายใต้เหตุการณ์นี้

มดยักษ์ทั้งสิบหกตัวล้วนมีพลังยุทธ์ระดับแปลงจิต ทุกการเคลื่อนไหว ล้วนทำให้เกิดปรากฏการณ์อันน่ากลัวได้

หนึ่งในนั้นมีมดยักษ์สีน้ำเงินที่ไร้เทียมทาน สองมือของมันเป็นดั่งอาวุธที่ทนทานอย่างมหันต์ อาศัยเพียงพละกำลังก็สามารถฉีกทึ้งไอกระบี่ของอาจารย์คนหนึ่งได้ จากนั้นก็ทำให้อาจารย์คนนั้นบาดเจ็บสาหัส

สุดท้ายมันก็สู้รบโรมรันกับเซียนกระบี่หลิงเซียวซึ่งมีพลังต่อสู้สูงสุดในหมู่คนเหล่านี้ แต่ก็ไม่พลาดท่าเสียทีอยู่ดี

นอกจากอาจารย์ระดับแปลงจิตสิบคนแล้ว นักพรตระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณร้อยชีวิตก็ประมือกับมดยักษ์หลายตัวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

นักพรตหล่อเลี้ยงวิญญาณเหล่านี้ล้วนเป็นหัวกะทิของคุณสมบัติแต่ละด้าน และถนัดการใช้ค่ายกลร่วมโจมตี ด้วยเหตุนี้จึงสามารถรบกับมดยักษ์ซึ่งๆ หน้าได้

นางพญามดไม่สันทัดการต่อสู้ นอกจากให้กำเนิดสุดยอดแล้ว ก็มีเพียงเปลือกที่ค่อนข้างหนาเท่านั้น

ระหว่างรบ มีนักพรตฉวยโอกาสโจมตีมันบ่อยครั้ง แต่เมื่อพลังเซียนที่มีอานุภาพร้ายแรงระเบิดบนร่างของมันแล้ว กลับไม่สามารถทำลายได้แม้แต่เปลือกนอกดำสนิทของมัน

ขณะที่สองฝ่ายกำลังสู้กันสุดชีวิตนั้น จู่ๆ ร่างของนางพญามดก็สั่นอย่างแรง ทำให้พื้นดินพลอยสั่นสะเทือนไปด้วย

เหล่านักพรตหวาดผวา รู้ว่านางพญามดจะออกไข่อีกแล้ว

แม้แต่ในสถานการณ์ที่คับขันเช่นนี้ มันก็ยังไม่ลืมหน้าที่ ช่างมีจิตวิญญาณเคารพในหน้าที่เสียเหลือเกิน

มดยักษ์สีแดงตัวหนึ่งปล่อยมังกรไฟเก้าตัว บีบให้นักพรตหล่อเลี้ยงวิญญาณสิบกว่าคนถอยออกไป

ผมของเซวียนหยวนเฉิงถูกไฟคลอกจนเกรียม หันหน้าตะโกนบอกอันหลินที่ขี่สุนัขว่า “สหายอันหลิน เจ้าช่วยกลอกตาอ่านจุดอ่อนของนางพญามด ทำลายการป้องกันของมันได้ไหม”

อันหลินแน่นหน้าอกทันทีเมื่อได้ยิน “กลอกตาบ้าบออะไร วิชาญาณทิพย์หรือ ขอร้องอย่าใช้คำศัพท์ที่โลวแบบนี้…”

เขาถอยหลังออกมาระยะหนึ่งแล้วใช้วิชาญาณทิพย์กับนางพญามด

แม้จะใช้วิชาญาณทิพย์สำรวจจุดอ่อน แต่ในสายตาเขา นางพญามดก็ยังเป็นเหมือนกำแพงเหล็ก ทนทานทำลายได้ยากอยู่ดี

แต่เมื่อสำรวจทั่วร่างของนางพญามดอย่างถี่ถ้วนแล้ว สีหน้าของอันหลินก็เริ่มพิลึกขึ้นมา

“สหายอันหลิน เป็นอย่างไรบ้าง” เซวียนหยวนเฉิงถามอย่างร้อนใจ

“อืม มีช่องโหว่อยู่…” อันหลินอ้ำๆ อึ้งๆ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจว่า จะใช้กระแสจิตป่าวประกาศช่องโหว่นี้ “ทุกคนจงฟัง จุดอ่อนการป้องกันของนางพญามดคือ รูที่มันใช้ออกไข่!”

เหล่านักพรตแสดงสีหน้าประหลาดใจเมื่อได้ยินกระแสจิตของอันหลิน

นักพรตหญิงอย่างซูเฉี่ยนอวิ๋นกับสวีเสี่ยวหลานใบหน้าแดงเรื่อ แต่ก็จำจุดอ่อนของนางพญามดไว้

อันหลินรู้ว่า สงครามโจมตีก้นนางพญามดจะเปิดฉากแล้ว

ผู้ที่โจมตีก่อนใครคือเซียนกระบี่หลิงเซียว เขาใช้ภาพมายาสลัดมดยักษ์สีน้ำเงินทิ้ง พุ่งไปทางก้นของนางพญามด กระบี่แสงสีขาวยาวร้อยจั้งเล่มหนึ่ง จะแทงรูตรงก้นของนางพญามด

“อย่าคิดจะทำอะไรแม่ข้า!”

มดยักษ์สีน้ำเงินเห็นฉากนี้ก็ตะโกนลั่น เลือดลมพลุ่งพล่านทันที ใช้เคล็ดวิชาระเบิดความเร็ว กลายเป็นแสงสีน้ำเงินกะพริบไปกำบังก้นของนางพญามด ยกกำปั้นแล้วกระแทกใส่กระบี่แสงเล่มนั้น

ตูม! กระบี่แสงถูกหมัดของมดยักษ์สีน้ำเงินกระแทกจนแตกละเอียด แม้แต่เซียนกระบี่หลิงเซียวเองก็ถอยออกไปหลายก้าว

“ก้นของท่านแม่ ข้าจะปกป้องเอง” สีหน้าของมดยักษ์สีน้ำเงินเย็นเยือก ยืนตระหง่านอยู่หน้าเซียนกระบี่หลิงเซียว ขัดขวางฝีก้าวของเขา

ในตอนนั้นเอง มีอาจารย์ระดับแปลงจิตอีกหลายคนพยายามโจมตีนางพญามด แต่ล้วนถูกมดยักษ์ที่เหลือขัดขวางสุดชีวิต

ครืน…

ไข่ยักษ์หลายร้อยใบกลิ้งลงพื้นปานน้ำหลาก นางพญามดออกไข่แล้ว!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน