ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 236

ในบรรดานักพรตทั้งหลาย พวกเขาสามคนอยู่ใกล้ตำแหน่งระเบิดมากที่สุด แต่โชคดีที่มีบาเรียคุ้มกันของต๋าอีกับต๋าเอ้อร์ พวกเขาจึงรอดพ้นจากระเบิดครั้งนี้มาได้อย่างหวุดหวิด

นางพญามดเป็นศูนย์กลางของการระเบิด มิหนำซ้ำระเบิดนิวเคลียร์ยังปะทุภายในร่างกายของมันด้วย หากเช่นนี้ยังไม่ตายเท่ากับสวรรค์ไม่ยุติธรรมแล้ว

มดยักษ์ที่แข็งแกร่งสิบหกตัวเองก็พลอยโดนคลื่นลูกหลงไปด้วยไม่มากก็น้อย

เมื่อพวกมันเห็นนางพญามดถูกระเบิด ต่างก็บันดาลโทสะ พุ่งใส่นักพรตนับร้อยสุดชีวิต เริ่มรบราฆ่าฟันอย่างบ้าคลั่ง

อันหลิน สวีเสี่ยวหลานกับเซวียนหยวนเฉินกลายเป็นเป้าหมาย โดยเฉพาะเซวียนหยวนเฉิงที่วางระเบิดนิวเคลียร์ แม้มดยักษ์มากมายต้องเสี่ยงอันตรายอาจถูกนักพรตคนอื่นโจมตี ก็จะจัดการเซวียนหยวนเฉิงให้ได้

“ทุกคนอดทนไว้ ลมหายใจของนางพญามดขาดหายแล้ว มดยักษ์ที่บาดเจ็บสิบหกตัวสู้พวกเราไม่ได้ ยืดหยัดให้ได้ค่อยๆ จัดการ พวกเราชนะศึกนี้ได้ง่ายดายแน่นอน!” เซียนกระบี่หลิงเซียวส่งกระแสจิตบอกทุกคน

พวกอันหลินช่างน่าสงสาร หลังระเบิดนิวเคลียร์ทำงาน พวกเขาไม่เคยหยุดวิ่งเลย หากไม่มีต๋าอีกับต๋าเอ้อร์คอยคุ้มครอง เซวียนหยวนเฉิงอาจถูกมดยักษ์ที่โกรธแค้นฉีกเป็นชิ้นๆ ไปแล้ว

สถานการณ์เริ่มชุลมุนวุ่นวาย เหล่านักพรตโอบล้อมทิศทางที่เซวียนหยวนเฉิงหนี ทำสงครามอย่างกองโจร ส่วนเผ่าพันธุ์มดก็พุ่งใส่เซวียนหยวนเฉิงอย่างไม่คิดชีวิต

มดยักษ์ตัวหนึ่งไม่สนแม้ว่าแขนข้างหนึ่งของมันจะถูกเซียนกระบี่มิ่งหยวนตัด ถึงอย่างไรก็ต้องบีบหัวนักพรตหล่อเลี้ยงวิญญาณตรงหน้าจนเละให้ได้ เพียงเพราะเขาขวางเส้นทางที่เซวียนหยวนเฉิงใช้หลบหนี

เผ่าพันธุ์มดที่มีน้ำโหทำให้การต่อสู้ดุเดือดกว่าเดิม จำนวนนักพรตที่บาดเจ็บล้มตายก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

ในตอนที่อันหลินกำลังขี่สุนัขหลบหนีอยู่นั้น จู่ๆ หน้าจอก็ฉายวาบในสมอง

นี่มันอะไรกัน!

หน้าจอที่โผล่มากะทันหันทำให้เขาสะดุ้งโหยง เกือบจะตกลงจากหลังสุนัข

พอเขาสงบสติอารมณ์แล้ว ก็เริ่มตั้งสติ หรือนี่จะเป็น…ระบบ!

จริงสิ เราเป็นผู้ชายที่มีระบบนี่นา!

อันหลินตาลุกวาว ระบบไร้การตอบสนองมาเป็นปี แม้แต่ระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณขั้นกลางก็มีเพียงประโยคอย่าง ‘ตั้งใจบำเพ็ญเพียร ก้าวหน้าขึ้นทุกวัน’ ทำให้เขาเกือบจะลืมการมีอยู่ของเจ้านี่ไปแล้ว

เขาเปิดหน้าจอระบบอย่างตื่นเต้น เห็นแถบภารกิจพิเศษกำลังกะพริบแปลบปลาบ

‘ตรวจสอบพบว่าโฮสต์กำลังถูกเผ่าพันธุ์มดตามล่า มอบหมายภารกิจล่าหัวพิเศษ’

‘สังหารเผ่าพันธุ์มดระดับแปลงจิตสามตัว’

‘ระยะเวลา หนึ่งชั่วยาม’

‘ภารกิจสำเร็จ เลื่อนขั้นจิตวิญญาณแห่งสายลมเป็นขั้นสอง (ปีกวายุ)’

‘ภารกิจล้มเหลว หักยี่สิบหินปราณ’

เมื่ออันหลินเห็นภารกิจนี้ มุมปากก็กระตุก อยากจะซัดระบบสักที

พับผ่าสิ! ให้เขาฆ่าเผ่าพันธุ์มดระดับแปลงจิตสามตัวเหรอ ไม่เห็นเหรอว่าเขากำลังถูกเผ่าพันธุ์มดไม่กลัวตายไล่กวดอยู่น่ะ เวลาแบบนี้แล้วยังจะบอกให้เขาหันหลังกลับไปเอาคืนเผ่าพันธุ์มดอีกเหรอ ไม่กลัวตายหรือไง!

“ตายเสียเถอะ!”

จู่ๆ เสียงตะโกนเกรี้ยวกราดก็ดังขึ้นข้างหลังอันหลิน

เขาเหลียวมอง เห็นมดยักษ์ที่มีหมอกดำปกคลุม มือถือคทาไม้สีนิล พุ่งเข้ามาใกล้พวกเขาในรัศมีสิบจั้งแล้ว

จู่ๆ ก็มีกะโหลกสีดำหลายสิบชิ้นพรั่งพรูออกจากคทาไม้สีนิล พร้อมกับเสียงแผดร้องโหยหวน หมอกดำทะมึนทึนทึบม้วนตัวไปหาทั้งสามคนดุจเกลียวคลื่น

“ต๋าอี ต๋าเอ้อร์ ขวางมัน!”

เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีที่มีอานุภาพร้ายแรงปานนี้ อันหลินก็เรียกกันดั้มของตัวเองอีกครั้ง

หุ่นยนต์สีเงินแวววับสองตัวกำบังด้านหลังไว้ ตัวหนึ่งปล่อยบาเรียไอออนขวางการโจมตีจากหมอกดำ อีกตัวปล่อยสนมแรงโน้มถ่วง ทำให้มดยักษ์ที่ปล่อยหมอกดำตกลงจากเวหา กระแทกกับพสุธา

เมื่ออันหลินเห็นมดยักษ์ตัวนั้นถูกต๋าอีกับต๋าเอ้อร์กำราบ ยังไม่ทันได้โล่งอก มดยักษ์อีกตัวก็พุ่งเข้ามา

มดยักษ์ตัวนี้มีสีเหลืองทอง ระเบิดความเร็วเข้าใกล้ทั้งสามคนไม่หยุด

“บังอาจสังหารแม่ข้า ต่อให้ข้าตาย ข้าก็ต้องสังหารพวกเจ้าให้ได้!”

มดยักษ์ตัวนี้คำรามลั่น เลือดสีทองทั้งร่างพลุ่งพล่าน มือข้างหนึ่งและขาทั้งสองข้างของมันขาดแล้ว แต่มืออีกข้างกลับชี้หน้าเซวียนหยวนเฉิง ร่างดุจกระบี่สีทองกระโจนออกไป

เซวียนหยวนเฉิงรู้ว่าตัวเองหลบไม่พ้นแล้ว จึงหันกลับมา กระตุ้นพลังธาตุแท้แห่งสรรพสิ่ง

ม่านแสงทรงกลมปรากฏขึ้น ปกคลุมเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า ร่างมายาของปลาคู่หยินหยางก็เริ่มก่อตัว

“พี่เฉิง!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน