ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 269

อันหลินกลับมายังที่พัก เริ่มสฤษฏ์กายบำเพ็ญเพียร

ขุมพลังสัตว์ภายในตัวเขาสว่างไสวขึ้นทุกวัน เป็นดั่งดวงตะวันสีทองอร่ามในทะเลปราณ

พลังงานที่แฝงอยู่ในขุมพลังสัตว์หนาแน่นอย่างยิ่ง จวนจะบรรลุขีดจำกัดแล้ว ขอเพียงทลายขีดจำกัดนี้ เขาก็จะทะลวงขั้นได้แล้ว!

เขาสามารถบรรลุระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณขั้นกลางได้ในระยะเวลาสั้นๆ เพียงหนึ่งปี ต้องขอบคุณวรยุทธ์ทั้งสองอย่างวิชาอมฤตนิมิตและปีกอัคคี มันทำการขัดเกลาชะล้างร่างกายอย่างใหญ่หลวง ซ้ำยังทำให้ทะเลปราณกว้างใหญ่มหาศาลกว่าเดิม

รากฐานมั่นคงแล้ว ฝีก้าวที่ย่างไปข้างหน้าก็จะรวดเร็วยิ่งขึ้น

วันต่อมา อันหลินมุ่งหน้าสู่ราชวังดุสิต ใช้บัตรกำนัลยาเซียนของจักรพรรดิจื่อเวย ให้ผู้รู้แจ้งหยินสี่ปรุงยาเซียนปัญจธาตุทลายปราณให้หนึ่งเม็ด มันเป็นยาเซียนขั้นหก สามารถสกัดพลังปัญจธาตุของนักพรตได้

พฤษธาตุอมตะ ปีกแห่งอัคคี วิชาอมฤตนิมิต พลังบงกชพสุธาที่อันหลินฝึก ล้วนเป็นวิชาปัญจธาตุ เขาคิดว่าใช้ยาปัญจธาตุทลายปราณสกัดพลังปัญจธาตุ เป็นโอกาสสำคัญที่ช่วยให้เขาทะลวงขั้นได้

เขาจึงกินยาเซียนเม็ดนี้ต่อหน้าหยินสี่ด้วยประการฉะนี้

นี่เป็นการทดลองของเขา แม้จะอาศัยสิ่งนี้ทะลวงขั้นไม่ได้ แต่สกัดพลังปัญจธาตุไปอีกขั้นก็ไม่เลวไม่ใช่เหรอ

เพียงครู่เดียว เหมือนจะสัมผัสได้ถึงฤทธิ์ของยาเซียน เลือดของเขาเริ่มพลุ่งพล่าน

ของเหลวสีน้ำเงินเคลือบผิวหนัง ดอกบัวที่แฝงพลังฟ้าดินปรากฏกลางหว่างคิ้ว และมีขนเพลิงสีชาดห้อมล้อมรอบกาย วงแหวนสีเขียวก่อตัวเหนือศีรษะอีกครั้ง กระจายพลังชีวิตอันยิ่งใหญ่

พลังทั้งสี่สำแดงเดช!

หยินสี่เบิกตากว้าง หายใจถี่กระชั้น “เอาแล้ว เอาอีกแล้ว นี่เป็นการเปลี่ยนแปลงของยาเซียน!”

ครืน!

จู่ๆ พลังปราณก็โหมซัดกลางท้องฟ้า จากนั้น พลังปราณมหาศาลปานคลื่นใหญ่ท้วมท้นฟ้าก็มาบรรจบกันที่ศีรษะของเขา

กระแสวนสูงร้อยจั้งปกคลุมเกือบค่อนผืนฟ้า มีอานุภาพเกรียงไกรอย่างยิ่ง

สุดท้ายพลังปราณเหล่านี้ก็เป็นเหมือนมังกรศิโรราบ หลั่งไหลเข้าไปในตัวอันหลินอย่างบ้าคลั่ง ช่วยให้เขาแปรสภาพบางอย่างได้สำเร็จ

หยินสี่ตกใจจนล้มก้นจ้ำเบ้า ปากอ้ากว้าง “นี่แหละยอดฝีมือผู้กินยาอย่างแท้จริง กินยาเซียนหนึ่งเม็ดไม่เพียงแต่กระตุ้นการแปรสภาพของกำลังภายใน แต่ยังทำให้ระดับพลังยุทธ์ของตัวเองบรรลุไปอีกขั้นอีกด้วย! มันช่างน่ากลัวน่าสะพรึงเหลือเกิน!”

พายุพลังปราณค่อยๆ สงบลง

อันหลินลุกขึ้นยืน นัยน์ตาสุกใส ซึมซับการก้าวกระโดดของพลังอย่างปลาบปลื้มใจ

นับจากนี้ เขาก็อยู่ในระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณขั้นกลางแล้ว!

“ขอแสดงความยินดีกับสหายอันหลินที่ทะลวงขั้นได้สำเร็จ!”

หยินสี่รุดเข้ามาแสดงความยินดี ตาโตคิ้วดกจ้องอันหลินประหนึ่งมองไอดอล

“เป็นเพราะยาเซียนเม็ดนั้นที่ผู้อาวุโสหยินสี่ปรุงทั้งนั้น” อันหลินก็ยกมือขึ้นคำนับหยินสี่อย่างซาบซึ้งเช่นกัน

“หามิได้ๆ…เป็นเพราะท่วงท่าการกินยาของสหายไร้ผู้ใดเทียบต่างหาก…”

“เอ่อ…ไม่ทราบว่าสหายอันหลินจะช่วยชี้แนะข้าหน่อยได้ไหมว่า ควรจะกินยาเซียนอย่างไร…” หยินสี่เอ่ยปากอย่างเขินอาย

การเป็นฝ่ายถามผู้อื่นว่ากินยาอย่างไรนั้น แท้จริงแล้วเป็นเรื่องที่ละลาบละล้วงมาก โดยเฉพาะการกินยาของอันหลินอาจจะผสานด้วยเคล็ดวิชาลับเฉพาะบางอย่างก็ได้ นี่เป็นความลับของนักพรต ปกติแล้วจะไม่เปิดเผยกับคนนอก

แต่ทักษะการกินยาที่อันหลินแสดงให้เห็นมันน่าตะลึงมากเหลือเกิน หยินสี่กลั้นความหุนหันพลันแล่นไว้ไม่ได้

“เจ้าไม่ต้องห่วง ข้าจะจ่ายค่าตอบแทนให้เจ้าจนพึงพอใจเลย!” ราวกับกลัวอันหลินจะปฏิเสธ หยินสี่จึงพูดต่อทันที

อันหลินเกาหัวด้วยสีหน้าฉงน นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน กินยาก็แค่กลืนลงท้องไป จากนั้นปล่อยให้มันย่อยไม่ใช่เหรอ

เสมือนจู่ๆ มีคนเข้ามาขอให้ชี้แนะว่าควรจะกินข้าวอย่างไร พับผ่าสิ เด็กสามขวบก็กินข้าวเป็นแล้ว ต้องชี้แนะด้วยเหรอ มันปัญญาอ่อนไม่ใช่หรือไง!

หยินสี่เห็นอากัปกิริยาฉงนสนเท่ห์ของอันหลิน และไม่มีท่าทีว่าจะต่อบทสนทนา เขาก็รู้ว่าหมดหวังแล้ว

เคล็ดลับส่วนตัว อันหลินไม่ยอมเปิดเผย มันเป็นเรื่องที่ปกติมาก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน