ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 302
อันหลินเติมลมปราณใส่ยันต์ส่งสารของซูเฉี่ยนอวิ๋น และให้หวงซานซานช่วยทำบัตรประชาชนให้สองใบ
ใบหนึ่งชื่อซูเฉี่ยนอวิ๋น อีกใบชื่อไป๋ต้าฉุน
จากนั้นเขาก็ซื้อมือถือ ลงทะเบียนซิมการ์ดให้ทั้งคู่
หลังเสร็จธุระแล้ว ทั้งสามคนก็งงเป็นไก่ตาแตก
อันหลินพบปัญหาที่ร้ายแรงมากประการหนึ่ง ต้าไป๋กับซูเฉี่ยนอวิ๋นไม่เข้าใจภาษาจีนทั้งคู่เลยนี่นา! ต้าไป๋ไม่เคยเรียน ซูเฉี่ยนอวิ๋นเรียนไม่รู้เรื่อง ทึ่มทั้งคู่ เอามือถือไปทำพระแสงอะไร!
แต่สวีเสี่ยวหลานกลับสอนซูเฉี่ยนอวิ๋นใช้มือถืออย่างใจดี อย่างน้อยต้องสอนให้นางรู้ว่าโทรออกและรับสายอย่างไร ต้าไป๋ก็เรียนรู้จากอันหลินอย่างกระตือรือร้นเช่นกัน อุ้งมือใหญ่ไถมือถืออย่างระมัดระวัง อากัปกิริยาทั้งตื่นเต้นและดีใจ ท่าทางเหมือนจะออกรบชัดๆ
วีแชท
ติ้ง
วีแชทของหวงซานซานมีข้อความฉบับหนึ่ง
มีคนส่งคำขอร่วมเป็นเพื่อนมา แนบข้อความว่า ‘ฉันคือไป๋ต้าฉุน’
ยอมรับ
ไป๋ต้าฉุน ‘สวัสดีพี่ซานซาน ข้าเองไป๋ต้าฉุน!’
หวงซานซาน ‘อืม นายคือสัตว์เลี้ยงคู่กายอันหลินตัวนั้นสินะ’
ไป๋ต้าฉุน ‘ใช่แล้ว เจ้าจำข้าได้ด้วย’
ต้าไป๋ตื่นเต้นมาก จากนั้นก็ส่งรูปเซลฟี่เปลือยให้หวงซานซาน
ไป๋ต้าฉุน ‘หล่อไหม’
หวงซานซาน ‘…’
ไป๋ต้าฉุน ‘เจ้าชอบท่าไหนอีก ข้าจะถ่ายให้’
จากนั้นมันก็ส่งรูปเซลฟี่เปลือยที่เซ็กซี่ยั่วยวนมาให้หวงซานซาน
หวงซานซาน ‘…’
ไป๋ต้าฉุน ‘เจ้าส่งจุดจุดจุดมาหมายความว่าอย่างไร’
แต่ทว่าข้อความของต้าไป๋ส่งไม่ได้
ระบบแจ้งเตือนว่า ‘คุณกับหวงซานซานไม่ได้เป็นเพื่อนกัน ส่งคำขอเป็นเพื่อนเพื่อสนทนา’
ต้าไป๋สะดุ้งโหยงเมื่อได้ฟังคำแปลจากอันหลิน “ฮะ พี่ซานซานลบข้าทิ้งหรือ ทำไมเป็นแบบนี้ ข้าทำอะไรผิดไปหรือ ไม่สิ พี่อันหลอกข้าแน่ๆ! โฮ่ง!”
พิมพ์ข้อความกับแปลล้วนเป็นความรับผิดชอบของอันหลิน ต้าไป๋คิดว่าตัวเองโดนหลอก
อันหลินเบือนหน้าหนีอย่างเย็นชา ไม่อยากสนใจต้าไป๋
ต้าไป๋ยื่นมือถือให้สวีเสี่ยวหลาน อ้อนวอนอย่างน่าสงสารว่า “เซียนหญิงหลานหลาน เจ้าช่วยดูหน้าต่างสนทนาหน่อย เป็นอย่างที่พี่อันว่าจริงไหม”
สวีเสี่ยวหลาน “…”
นางดูแวบหนึ่ง คิดในใจว่าสมกับเป็นต้าไป๋ จึงคืนมือถือให้ต้าไป๋เงียบๆ คร้านจะอธิบาย
ต้าไป๋เห็นสีหน้าที่เหยียดหยามของสวีเสี่ยวหลานกับอันหลิน สุดท้ายก็ตระหนักได้ถึงความผิดปกติของเหตุการณ์
มันพึมพำกับตัวเองว่า “หรือวิธีจีบสาวของข้าไม่ถูก แต่สาวสวยแบบนี้ ควรจะจีบแบบนี้ไม่ใช่หรือ”
มุมปากอันหลินกระตุกยิกๆ เขาอยากใช้โอกาสนี้ให้ต้าไป๋สำนึกรู้ถึงปัญหาของตัวเอง ไม่คิดว่ามันกลับไม่รู้ตัวเลยสักนิด หมดทางเยียวยาแล้ว!
ในตอนนั้นเอง จู่ๆ มือถือเขาก็ดังขึ้น
เมื่อล้วงออกมาดู เป็นสายเรียกเข้าจากหวงซานซาน
ไม่หรอกมั้ง หรือเพราะต้าไป๋พูดจาแทะโลมเลยมาเล่นงาน
อันหลินกระวนกระวายใจ แต่ก็รับสายอยู่ดี
“ฮัลโหลพี่ซานซาน มีธุระอะไรเหรอ”
“อันหลิน!” เสียงกร้าวของหวงซานซานดังมาจากปลายสาย “เหยาหมิงซีกับหูก้วนเป็นสมาชิกในความดูแลของนายใช่ไหม!”
“เอ่อ…ใช่แล้ว” อันหลินงงไปหมดแล้ว ลางสังหรณ์ร้ายๆ ผุดขึ้นในใจ
“รีบมารับตัวไป สองคนนั้นถูกจับข้อหาแสดงกายกรรมที่งานวัด!” หวงซานซานตวาด
อันหลินงงยิ่งกว่าเดิมเมื่อได้ฟัง “อะไรนะ แสดงกายกรรมทำไมต้องจับด้วยล่ะ”
หวงซานซานพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “นายเคยเห็นการแสดงอกทุบหินที่ใช้หน้าอกทับก้อนหินจนแตกจริงๆ ไหม นายเคยเห็นการแสดงกลืนกระบี่ที่เคี้ยวกระบี่แล้วกลืนลงท้องจริงๆ หรือเปล่า นายเคยเห็นการแสดงพ่นไฟที่ไม่ได้ดื่มน้ำมันหรือแอลกอฮอล์ แต่พ่นออกจากปากเลยบ้างหรือเปล่า หา!”
อันหลินปาดเหงื่อตอบว่า “ไม่เคยเห็น…”
หวงซานซานยิ้มแสยะ “คนที่มาร่วมงานวัดได้เห็นกันหมดแล้ว”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม