ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 328
อันหลินก้มหน้าลง มองกางเกงในสีน้ำเงินตรงหว่างขาของจักรพรรดิจื่อหยางอย่างเฉลียวใจ
อืม วัสดุน่าจะพิเศษมาก เพราะต้านทานแรงระเบิดของระเบิดไฮโดรเจนสิบล้านตันได้ อาจเป็นอาวุธเทวะก็ได้
แต่เขาก็ส่ายหน้าอย่างเห็นอกเห็นใจ พูดเสียงจริงจังว่า “ผู้อาวุโสจื่อหยาง เป็นมนุษย์ต้องรู้จักบันยะบันยัง ข้าก็พอรู้อยู่บ้าง กางเกงในตัวนี้เจ้าเก็บไว้เถอะ”
ปากของจักรพรรดิจื่อหยางกระตุกยิกๆ ในใจคำรามลั่นว่า
‘เป็นมนุษย์ต้องรู้จักบันยะบันยังงั้นหรือ’
‘ระยำเอ๊ย เจ้ายังมีหน้ามาพูดเรื่องบันยะบันยังกับข้าอีกหรือ’
‘เซียนกระบี่อันหลิน หนังหน้าเจ้าทำมาจากเหล็กหรืออย่างไร!’
“ถ้าอย่างนั้นเซียนกระบี่อันหลิน ข้าไปได้แล้วใช่ไหม”
จักรพรรดิจื่อหยางฉีกยิ้มแหยๆ พร้อมกับพูดด้วยรอยยิ้ม
อันหลินกะพริบตาปริบๆ “ข้าแค่บอกว่าให้ส่งของดีออกมา จะไว้ชีวิตเจ้า ไม่ได้บอกว่าจะปล่อยเจ้าไปเสียหน่อย”
“บัดซบ!” จักรพรรดิจื่อหยางถลึงตาจนกลมกว้าง เขาประเมินความหน้าด้านของอันหลินต่ำไป
“ไม่ต้องห่วง ข้าเพียงแค่อยากสอบถามอะไรสักหน่อย” อันหลินส่งยิ้มให้จักรพรรดิจื่อหยาง จากนั้นก็สั่งต๋าอีกับต๋าเอ้อร์ว่า “มา สวมตรวนสอบสวนแม่เหล็กไฟฟ้าให้จักรพรรดิจื่อหยาง!”
ต๋าอีกับต๋าเอ้อร์ได้รับคำสั่งก็พุ่งไปหยุดอยู่ข้างจักรพรรดิจื่อหยาง ห่วงแม่เหล็กไฟฟ้าเจิดจ้าถูกสวมเข้าที่ลำคอ ข้อมือ เอวและข้อเท้าของจื่อหยาง
“เจ้า…เจ้าจะถามอะไร” จักรพรรดิจื่อหยางเห็นเหตุการณ์นี้ ความอัปยศแผ่ซ่านไปทั่วทั้งใจ
อันหลินเรียกพวกเซวียนหยวนเฉิงมาล้อมรอบเขา ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มชั่วร้าย
อันหลินชิงพูดขึ้นมาก่อนว่า “คำถามแรก เจ้ารู้เบาะแสของเพลิงเทวะกับอาวุธเทวะอื่นๆ หรือไม่”
จักรพรรดิจื่อหยางส่ายหน้า “ไม่รู้ แต่ได้ยินมาว่าพวกมันอยู่ในแดนโบราณรกร้าง”
เพิ่งสิ้นคำพูดของเขา จู่ๆ ห่วงแม่เหล็กไฟฟ้าที่กระจายตามตัวก็ปล่อยกระแสไฟที่น่ากลัวออกมาโดยพลัน
จิ๊ดๆ ๆ…
กระแสไฟล้นหลามไหลไปทั่วร่างกายของเขา จู่โจมจุดเส้นลมปราณแต่ละตำแหน่งของเขา
จักรพรรดิจื่อหยางตาเหลือก ควันลอยโขมงออกจากปาก
อันหลินขำเบาๆ “ตรวนสอบสวนแม่เหล็กไฟฟ้าวิเคราะห์ว่าเจ้าโกหกหรือไม่จากค่าดัชนีต่างๆ ของร่างกาย เหอะๆ คนที่ไม่ซื่อสัตย์อย่างเจ้า ควรจะถูกกระแสไฟเล่นงานสักหน่อย…”
จักรพรรดิจื่อหยางหวาดผวาชอบกล นี่น่ะหรือเวทมนตร์เทคโนโลยี ช่างน่ากลัวเสียนี่กระไร!
“ขอถามเจ้าอีกครั้ง บอกเบาะแสของเพลิงเทวะกับอาวุธเทวะมา” อันหลินถามอีกครั้ง
จักรพรรดิจื่อหยางเข็ดกับการถูกไฟช็อตแล้ว ครั้งนี้จึงไม่กล้าปิดบัง พูดออกมาว่า “เพลิงจันทร์ภฤษฏ์อยู่ในใต้ทะเลลึกละแวกเกาะเต่ายักษ์สมุทรคราม ผสานเป็นหนึ่งกับน้ำทะเลเป็นครั้งคราว บางคราก็หลอมทะเลเป็นเพลิง คิดจะปราบพยศมันยากปานไต่ขึ้นสวรรค์ ส่วนเพลิงอนัตตา ข้ารู้แค่ว่าอยู่ทางตอนเหนือของแดนโบราณรกร้าง ไม่เคยพบเห็น ประคำแพรวพรายอยู่ในมือจักรพรรดินีปี้ฉง ส่วนกระบี่สมุทรกับป้ายอาญาสิทธิ์อัสนีมีเพียงในตำนานเท่านั้น”
อันหลินมองห่วงแม่เหล็กไฟฟ้า พบว่าไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง เมื่อรู้ว่าจักรพรรดิจื่อหยางไม่ได้โป้ปด จึงพยักหน้าอย่างพอใจ
จักรพรรดิจื่อหยางนั่งแอ้งแม้งกับพื้นอย่างอ่อนแรง เขาเจ็บหนักเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จิตใจก็ได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนัก แถมตอนนี้ยังถูกกระแสไฟเล่นงานอีก ทนได้ที่ไหนกัน แน่นอนว่าตอนนี้มีอะไรก็พูดหมดเปลือก ทุกอย่างรอรอดไปได้แล้วค่อยว่ากัน
“คำถามข้อที่สอง ข้อมูลเกี่ยวกับเซียนสวรรค์โสว่หยาง เจ้ารู้มากแค่ไหน” อันหลินถามต่อ
จักรพรรดิจื่อหยางดูจะไม่แปลกใจเลยที่อันหลินถามคำถามนี้ เขาตอบเสียงเรียบว่า “เซียนสวรรค์โสว่หยางเคยปรากฏตัวที่โลกใบนี้เมื่อพันปีก่อนจริง หรือจะเรียกว่าแค่สัญจรผ่านมาก็ได้
เหอะๆ ตอนนั้นข้าเพิ่งเลื่อนระดับเป็นจักรพรรดิสงคราม เร่าร้อนฮึกเหิม คิดไม่ถึงว่าจะพ่ายให้เขาในกระบวนท่าเดียว ตอนนั้นข้าถึงได้รู้ว่า พลังยุทธ์ของข้ากับเขามันคนละชั้นกัน เขาเป็นเหมือนพวกเจ้า ไม่ได้ใช้ปราณสงคราม แต่เป็นพลังงานชนิดอื่น เขาปรากฏกายในแผ่นดินปราณสงครามเพียงชั่วค่ำคืน จากนั้นก็หายสาบสูญ ได้ยินว่าครั้งสุดท้ายที่เห็นเขาอยู่ทางเหนือของแดนโบราณรกร้าง”
เมื่อได้ยินข้อมูลนี้ อันหลินและพวกเซวียนหยวนเฉิงต่างก็โล่งอก
เซียนสวรรค์โสว่หยางเคยปรากฏตัว นั่นหมายความทิศทางโดยรวมของพวกเขาถูกต้องแล้ว ต่อไปเพียงแค่เสาะหาตามเบาะแสก็หมดปัญหาแล้ว
เซวียนหยวนเฉิงหยุดคิดครู่หนึ่งแล้วเอ่ยถามว่า “แล้วนอกจากพวกเรากับเซียนสวรรค์โสว่หยางแล้ว พวกเจ้าเคยเห็นชาวต่างแดนอื่นๆ อีกไหม”
จื่อหยางส่ายหน้า “ไม่เคย”
อันหลินมองคนที่เหลือ “พวกเจ้ามีคำถามอะไรอยากถามอีกไหม รีบถามตอนที่เขายังอ่อนแรงอยู่”
จื่อหยาง “…”
หูก้วนถามด้วยความแคลงใจว่า “กางเกงในของเจ้าทำมาจากอะไร”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม