ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 333

เมื่อเพลิงจันทร์ภฤษฏ์ถูกกิน มังกรเพลิงที่เหลือก็พากันแตกสลาย

อันหลินกลับมาพร้อมกับความสำเร็จ จักรพรรดิจื่อหยางตามหลัง ในใจยังคงตะลึงไม่หาย

ประการแรกตกใจกับทักษะการแสดงอันน่าตะลึงของอันหลิน ประการที่สองตกใจกับความน่ากลัวของเคล็ดวิชาเผาไหม้ ไม่คิดเลยว่าเพลิงเทวะที่ขับกล่อมได้ยากอย่างเพลิงจันทร์ภฤษฏ์จะถูกจัดการในคำเดียว ประการที่สามคือตกใจกับความเร็วของอันหลิน เขาไม่เคยพบเคยเจอบุรุษที่รวดเร็วเช่นนี้มาก่อน!

“จื่อหยาง เดี๋ยวเจ้าช่วยแบกข้ากลับที ข้าขอย่อยก่อน แน่นท้องไปหน่อย” อันหลินโพล่งขึ้นมา

มุมปากของจักรพรรดิจื่อหยางกระตุกเมื่อได้ฟัง เพลิงเทวะทำให้อิ่มท้องได้จริงหรือ

แต่เขาก็ไม่ถามให้มากความ เพียงแค่แบกอันหลินมุ่งหน้ากลับจักรวรรดิทีฆชาติเงียบๆ

แน่นอนว่าอันหลินไม่ได้แน่นท้อง แต่ผลข้างเคียงจากการใช้พลังปราณอนธการกำเริบอีกแล้ว

แม้จะใช้เพียงระยะเวลาอันสั้น ซ้ำยังกินยาบำรุงเลือดลมแล้วด้วย แต่ผลข้างเคียงยังคงรุนแรงมากอยู่ดี อย่างไรเสียอันหลินก็คร้านจะขยับตัว ให้จื่อหยางขยับเอง

ณ บ่อสรรพสิ่ง ราชวังจักรวรรดิทีฆชาติ

เถียนหลิงหลิงกับหลิวเชียนฮ่วนใช้มือถือที่ผ่านการดัดแปลงด้วยเวทมนตร์ ต่อสู้กันอย่างดุเดือดในโลกของลีคออฟคิง

อุณหภูมิของบ่อกำลังดี พวกนางช่อบ่อน้ำร้อนพร้อมกับเล่นมือถือไปด้วย ช่างเป็นการเสพสุขที่งดงามยิ่งนัก

จักรพรรดินีปี้ฉงกลายร่างเป็นมนุษย์ ชั่วขณะที่หมอกขาวโพลนลอยล่อง สามารถมองเห็นเรือนร่างที่งดงามไร้ที่ติของนางได้

นางเขยิบเข้าใกล้ทั้งสอง บนใบหน้าที่ดูน่ายำเกรงเต็มไปด้วยความสงสัย

“ไยมนุษย์ที่เจ้าควบคุมกับมนุษย์ที่นางควบคุมเหมือนกัน แต่ความสามารถกลับแตกต่างกันปานนี้เล่า” นางเพิ่งเคยเห็นทั้งสองคนประมือกันครั้งแรก จึงอดถามหลิวเชียนฮ่วนไม่ได้

“เพราะตัวละครของข้าเป็นระดับแปลงจิต ของนางแค่กายแห่งมรรค ระดับไม่ถึง จึงแตกต่างกันมาก!” หลิวเชียนฮ่วนพูดอย่างจริงจัง

เถียนหลิงหลิง “…”

อีกด้านหนึ่ง ในเขตบ่อน้ำร้อนชายที่ถูกหยกมรกตขวางกั้น

เซวียนหยวนเฉิงกับเหยาหมิงซีกำลังวิเคราะห์อาวุธเทวะในมืออย่างตื่นเต้น หูก้วนกับถังซีเหมินทำได้เพียงเหม่อมองเท่านั้น เกิดความรู้สึกอึดอัดใจอย่างเลี่ยงไม่ได้

จักรพรรดิจื่อหยางพาอันหลินกลับมาถึงวังแล้ว

อันหลินก็กระโดดลงบ่อสรรพสิ่งดังจ๋อมเช่นกัน เพื่อฟื้นฟูพลังที่เขาสูญเสียไป

“ภารกิจเพลิงเทวะสำเร็จไปสามส่วนสี่แล้ว ลำดับต่อไปขอแค่ได้เพลิงอนัตตา เราก็จะได้พลัง เป็นใหญ่ในหล้า!” อันหลินพูดอย่างฮึกเหิม สะเทือนใจหูก้วนกับถังซีเหมินอีกครั้ง

คนอื่นทั้งเก็บเกี่ยวอาวุธเทวะ ทั้งรวบรวมเพลิงเทวะ พวกเขามาที่นี่ทำไม ท่องเที่ยวหรือ

ไม่ได้การ จำต้องสร้างวีรกรรมอะไรสักอย่าง!

หูก้วนกับถังซีเหมินแอบตั้งปณิธานในใจ

จักรพรรดิจื่อหยางไม่ได้ไปที่บ่อสรรพสิ่ง แต่นั่งจิบชาภายในห้องสงบใจ

ผ่านไปไม่นาน หญิงสวมชุดจักรพรรดิสีมรกตก็เยื้องย่างมา ผมยาวดำขลับถูกเกล้าขึ้น มันยังเปียกชื้น นางงดงามโฉมฉาย ยามปรายตามองมีความน่ายำเกรงอันเป็นธรรมชาติเจือปนอยู่

“จักรพรรดินีปี้ฉง ข้าอยากคุยกับเจ้าเป็นการส่วนตัวนานแล้ว” เมื่อเห็นผู้มาเยือน ใบหน้าของจื่อหยางก็ฉายรอยยิ้ม รินชาเพิ่มอีกถ้วยวางลงบนโต๊ะทันที

ปี้ฉงยิ้มบางๆ จิบชาคำหนึ่งแล้วเข้าประเด็นโดยตรง “เจ้าตัดสินใจจะไปจากแผ่นดินนี้แล้วสินะ”

“ใช่แล้ว ข้าไม่เห็นทางออกในโลกใบนี้ ได้เวลาไปพัฒนาในโลกใบใหม่แล้ว” จักรพรรดิจื่อหยางพูดพลางยิ้มอย่างห่อเหี่ยว จากนั้นก็เสมองปี้ฉง “เจ้าก็จะไปจากที่นี่เหมือนกันใช่ไหม”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน