ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 336

มาแล้วๆ…

หูก้วนกับถังซีเหมินดวงตาเป็นประกาย ในใจคาดหวังเหลือเกิน

จวบจนตอนนี้ ชายฉกรรจ์ทั้งสองมีโอกาสได้อาวุธเทวะมาครองแล้ว จะไม่ให้ตื่นเต้นได้อย่างไร

กระบี่สมุทรลอยขึ้น ลอยผ่านอันหลินที่เบิกตากว้าง เลยผ่านหูก้วนกับถังซีเหมิน สุดท้ายหยุดลงตรงหน้าเลือดหยดหนึ่งแล้วแผดเสียงอย่างสุขใจ

ทุกคนต่างก็จับจ้องไปที่ผู้โชคดีคนนั้น กลับเห็นผู้โชคดีทำหน้าเหนื่อยหน่าย

“เฮ้อ…ไยเป็นข้าเล่า ข้าเป็นสาวน้อยนักเวทนะ จะเอากระบี่เหล็กไปทำไม”

ดวงตาสีม่วงของหลิวเชียนฮ่วนจ้องกระบี่ที่เริงร่า ใบหน้าปราศจากความดีใจ

“เฮ้อ ช่างเถอะ อย่างไรเสียก็มีกระบี่มหาเหมันต์แล้ว มีกระบี่สมุทรเพิ่มมาอีกเล่ม ต่อไปมีโอกาสลองเล่นกระบี่หน่อยดีกว่า…” สุดท้ายนางก็ยอมรับกระบี่เล่มนี้ ส่ายศีรษะแล้วเก็บมันใส่แหวนมิติ

หูก้วนกับถังซีเหมิงจวนจะกระอักเลือดแล้ว คำรามในใจว่า ‘ศิษย์พี่ไม่ชอบก็ยกมันให้พวกเรา! ทำท่าทางรังเกียจมันอะไรกัน แบบนี้จะทำให้เจ็บปวดซ้ำสองได้นะเข้าใจไหม!’

แม้แต่จักรพรรดิจื่อหยางเองก็นิ่งอึ้ง เพราะกระบี่นั่นหาใช่สิ่งที่ไม่มีมูลค่า มันเป็นอาวุธเทวะที่มีมูลค่ายิ่งกว่ากางเกงในของเขาเสียอีก! สาวน้อยคนนี้รังเกียจมันงั้นหรือ เปิดประสบการณ์ใหม่จริงๆ!

กระบี่สมุทรมีเจ้าของแล้ว ทุกคนสงบสติอารมณ์แล้วออกเดินทางต่อ

วงในของแดนโบราณรกร้างมักจะมีอันตรายแอบแฝงในความสงบ พวกอันหลินไม่กล้าเดินไวมากนัก หนึ่งเพื่อความปลอดภัย สองเพื่อการค้นหาให้ละเอียด เกิดภูเขาหิมะที่พวกเขาเหาะผ่านเป็นสุสานของเซียนสวรรค์โส่วหยางล่ะ เรื่องนี้พวกเขาจะประมาทไม่ได้แม้แต่นิด

ผ่านไปอีกสองวันโดยไม่รู้ตัว

ทุกคนเจอกับภัยอันตรายจากมิติ อันตรายจากอากาศ ล้วนคลี่คลายได้อย่างหวุดหวิด

เหล่าสมาชิกที่ตั้งใจจะค้นหาที่นี่ครึ่งค่อนปีในคราแรก บัดนี้ต่างก็มีสีหน้าเคร่งขรึม เพียงแค่สองวัน พวกเขาก็พบเจอกับภัยอันตรายไม่ขาดสาย หากใช้เวลาอยู่ในนี้นานนับปีจริง ปางตายแน่ๆ!

อากัปกิริยาของอันหลินขึงขังยิ่งกว่าใคร หากเขายังหาเพลิงอนัตตาไม่พบ บทลงโทษที่ถูกเผาสามวันติดต่อกันจะมาเยือนเขาแล้ว

“เอ๊ะ มิติทางตะวันออกเฉียงเหนือดูแปลกๆ นะ” ใบหน้าของจักรพรรดิจื่อหยางเฉยชา ดวงตาจดจ้องริ้วคลื่นมิติที่อยู่ไกลไม่วางตา ริ้วคลื่นนั่นโปร่งใส เป็นเหมือนกระจกใสที่กระเพื่อม จากนั้นทัศนียภาพด้านหลังก็เริ่มบิดเบี้ยว

“คล้ายว่าปรากฏการณ์นี้จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับมิตินะ” เสี่ยวชิงหรี่ตาลงเล็กน้อย จ้องทัศนียภาพที่บิดเบี้ยวทางตะวันออกเฉียงเหนือด้วยใบหน้าที่เจือความฉงนเช่นกัน

ข้อสันนิษฐานบางอย่างผุดขึ้นในใจอันหลินทันทีที่ได้ยินประโยคนี้ พูดอย่างตื่นเต้นว่า “พวกเจ้าว่า มันจะใช่เพลิงอนัตตาหรือไม่ เพราะอุณหภูมิของมันสูงยิ่งนัก จึงทำให้เห็นภาพบิดเบี้ยว”

ทุกคนตกใจเมื่อได้ยินดังนั้น ไร้รูปร่างไร้สี ลอยอยู่กลางอากาศ อาจเป็นไปได้

จักรพรรดินีปี้ฉงอ้าปากพ่นบางอย่าง งูสีเขียวตัวหนึ่งก็กางปีกแล้วพุ่งไปทางริ้วคลื่นที่อยู่ไกลโพ้นทันที

ทันทีที่งูสีเขียวสัมผัสริ้วคลื่นที่บิดเบี้ยวนั่น มันก็ไหม้เกรียมอย่างรวดเร็ว สุดท้ายกลายเป็นเถ้าธุลีสลายไปในอากาศ

“หึ เป็นลูกไฟจริงๆ ด้วย”

จักรพรรดินีปี้ฉงไม่ปฏิเสธ หันมองอันหลินด้วยแววตาที่เจือความคาดหวัง

จักรพรรดิจื่อหยางก็ตบไหล่อันหลินพลางหัวเราะร่า พูดอย่างชอบใจว่า “ยินดีด้วยสหายอันหลิน ต่อไปก็ขึ้นอยู่กับการแสดงของเจ้าแล้ว!”

อันหลินมองอากาศที่อยู่ไกลออกไป ยังไม่รู้ว่าควรเริ่มจากตรงไหน เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่กินอากาศ

เขายังไม่ทันได้แสดงปฏิกิริยา คล้ายว่าลูกไฟรูปร่างบิดเบี้ยวโปร่งใสที่อยู่ห่างไกลจะสัมผัสได้ จึงกลายเป็นกระแสน้ำเป็นฝ่ายจู่โจมทุกคน

พวกมันพิลึกอย่างยิ่ง ไร้ซึ่งความรุนแรงอย่างที่ลูกไฟพึงมี หลั่งไหลเงียบเชียบ ปลิดชีพอย่างไร้ร่องรอย

“มันมาแล้ว ทุกคนระวัง!”

จักรพรรดิจื่อหยางตะโกนลั่น ทุกคนรีบหลบหลังอันหลินทันทีอย่างรู้ใจกัน

“อา…” อันหลินกระตุ้นพลังปีกแห่งอัคคีแล้วอ้าปากกว้าง

“อึกๆ ๆ…”

ทันใดนั้น วัตถุที่ไร้รสชาติก็ไหลหลั่งลงท้องอย่างต่อเนื่อง

อันหลินรู้สึกเหมือนตนกำลังกินอากาศที่ไม่มีรสชาติแต่สัมผัสได้ รสสัมผัสเลวร้ายยิ่งนัก

ลูกไฟตกใจ หยุดชะงักโดยพลัน เปลี่ยนเป้าหมายโจมตีทันที

“มันเลี้ยวแล้ว ทุกคนระวัง!” จักรพรรดิจื่อหยางตะเบ็งเสียงดัง

จู่ๆ กระแสเพลิงไร้สีก็หักเลี้ยว พุ่งไปหาเหล่าลูกทีมด้านหลังอันหลิน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน