ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 341

อันหลินรอการมาเยือนของลูกทีมอยู่ในห้องหิน

สวีเสี่ยวหลาน เซวียนหยวนเฉิง เหมาหมิงซี หูก้วน และซูเฉี่ยนอวิ๋นที่มาสาย ลูกทีมแต่ละคนก้าวออกจากเส้นทาง ปรากฏตัวในห้องหิน

นอกจากหูก้วนที่ดูสะบักสะบอมแล้ว คนอื่นดูแล้วเป็นปกติดีมาก

แม้หูก้วนจะมีบาดแผลภายนอก แต่สภาพจิตใจกลับยอดเยี่ยมทีเดียว

จากสถานการณ์ตอนนี้ ทีมของพวกเขาปกติสุขดีทุกอย่าง

“อืม ตอนนี้พวกเรายังขาดอีกสองคนคือ ถังซีเหมินกับหลิวเชียนฮ่วน…” อันหลินลูบคาง ในใจก็ยังกังวลอยู่ดี

สองคนนี้ คนหนึ่งดูไว้ใจได้มาก อีกคนดูไว้ใจไม่ได้เลย แต่แท้จริงแล้วไว้ใจได้ทั้งคู่ หากว่าเกิดเรื่องพิลึกอะไรขึ้นจริง ก็ไม่ใช่เรื่องน่าตกใจเท่าใดนัก

“พี่หลิวระดับกึ่งแปลงจิตไม่ใช่เหรอ เธอน่าจะรับมือกับโหมดยากได้สบายๆ ไม่ใช่เหรอ ทำไมนานป่านนี้แล้วยังไม่ออกมาอีกล่ะ” เถียนหลิงหลิงพูดอย่างฉงนใจ

อันหลินหวนคิดถึงเมื่อก่อน จึงพูดอย่างไม่ค่อยแน่ใจว่า “คงไม่ได้ไปเล่นเกมกับสิ่งมีชีวิตข้างในหรอกนะ”

ทุกคนได้ฟังต่างก็หายใจเข้าดังเฮือก พวกเขานึกถึงเหตุการณ์ตอนศึกชิงจอกศักดิ์สิทธิ์ จะว่าไปมันก็เป็นไปได้จริงๆ นะ!

บนภูเขาสีนิลที่เต็มไปด้วยกระดูกเกลื่อนกลาด

ถังซีเหมินกวัดแกว่งกระบี่ในมือ กำลังต่อสู้กับมังกรสีดำตัวเขื่องอยู่

มันเป็นมังกรโกโมโกที่มีปีกขนาดใหญ่บนแผ่นหลัง เจ้าเล่ห์ผิดธรรมดา หลังรู้ว่าสู้ถังซีเหมินไม่ได้ ก็เริ่มทำสงครามแบบกองโจร หนีไปสู้ไป

ใช่แล้ว มังกรดำตัวนี้วิ่งไม่หยุดเลย!

มันพ่นไฟอันร้อนระอุออกมาอีกครั้ง ย้อมท้องฟ้าให้แดงฉาน

ถังซีเหมินตวัดกระบี่แหวกเปลวไฟ กลับพบว่ามังกรดำหนีไปไกลอีกแล้ว

“แน่จริงเจ้าอย่าหนีสิ! ไม่มีแม้แต่ความกล้าจะสู้กันซึ่งๆ หน้าด้วยซ้ำ เจ้าเป็นมังกรประสาอะไร!”

เขาตวาดลั่นแล้วไล่กวาดต่อไป

“เจ้ามีกระบี่ ข้าไม่มีกระบี่ มันไม่ยุติธรรม!” มังกรดำคำราม

มุมปากของถังซีเหมินกระตุกยิกๆ “งั้นข้าจะให้กระบี่เจ้าเอง!”

มังกรดำเหลียวหลังมาฮึดฮัด “ข้าใช้กระบี่ไม่เป็น”

“งั้นเจ้าจะให้ทำอย่างไร” ถังซีเหมินกัดฟันกรอด

“เจ้าเลิกใช้กระบี่ สู้กันมือเปล่า” มังกรดำกล่าว

ถังซีเหมิน “…”

สิ่งที่เขาตอบมังกรดำมีเพียงสายตาที่สาปแช่ง

มังกรดำตอบเขาด้วยการพ่นไฟที่ร้อนระอุอย่างยิ่ง

…

ภายในดินแดนที่เป็นสีบิดเบี้ยว พิลึกพิลั่น

ภายใต้โหมดที่ยากระดับนรก ทั่วทั้งผืนฟ้าเริ่มประหลาดเกินหยั่งแล้ว

สีสันที่ลวงตาและเหนียวหนืดรวมตัวกันช้าๆ สุดท้ายก่อตัวเป็นโครงกระดูกที่ถูกหนังสีเขียวกึ่งโปรงแสงห่อหุ้ม

คลื่นพลังที่ยิ่งใหญ่และน่ากลัวเริ่มกระจายไปรอบทิศทาง เบ้าตากลวงโบ๋ของโครงกระดูกลุกเป็นไฟ มือกำเคียวสีชาดแน่น แผ่กลิ่นอายคาวเลือดออกมาราวกับเกลียวคลื่น

ภายในมิติมืดมน หลังชายหัวโล้นเห็นโครงกระดูกตัวนี้ ในใจก็พลันตื่นเต้นขึ้นมา

เส้นทางเผ่าพันธุ์จิตวิญญาณที่มีความยากระดับนรก สิ่งที่ก่อตัวเป็นราชาวิญญาณที่มีวิญญาณ

มันสามารถหลบเหลี่ยงวัตถุทั้งปวง รวมถึงการโจมตีของพลังปราณได้ สิ่งที่โจมตีมันได้มีเพียงพลังจิตเท่านั้น อยู่ในสภาวะกึ่งไร้เทียมทาน

ราชาวิญญาณที่อยู่ในสภาวะนี้ ต่อให้เป็นนักพรตระดับแปลงจิตยังเอาชนะได้ยากยิ่ง นับประสาอะไรกับเจ้าเด็กที่อยู่ในระดับกึ่งแปลงจิต

หึ การทดสอบง่ายงั้นหรือ การทดสอบง่ายดายเหมือนสวนสนุกหรือ

อย่างน้อย…อย่างน้อยก็ไม่ใช่การกับทดสอบนี้!

ชายหัวโล้นจ้องหน้าจออย่างลุ้นระทึก อย่างน้อยสงครามนี้ก็ช่วยกู้หน้ากลับมาให้เขาได้

หลิวเชียนฮ่วนมองโครงกระดูกกึ่งโปร่งแสงสีเขียวตรงหน้า หลับตาพริ้มแล้วสูดลมหายใจเข้าลึก

“ช่างเป็นกลิ่นที่คุ้นเคยเหลือเกิน กลิ่นนี้นี่แหละ หวังว่าจะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง…”

นางลืมตาขึ้น ความขี้เล่นและซุกซนที่เคยมีหายไปจนสิ้น มีแต่เพียงความเย็นเยือกจับขั้วหัวใจ

แหวนมิติสว่างวาบ กระบี่สีน้ำเงินอ่อนปรากฏในมือของนาง

นางในตอนนี้มีสมาธิแน่วแน่ เย็นชาเย่อหยิ่ง มาดของเซียนกระบี่หญิงสะเทือนปฐพีเป็นไปโดยธรรมชาติ

นางไม่ใช้กระบี่เลย นอกจากการประชันในการชุมนุมแลกเปลี่ยนมรรคเทศนาสี่ทิศครั้งก่อน ใช้หนหนึ่งเพื่อไม่เป็นตัวถ่วงเพื่อนรวมทีมแล้ว ก็ไม่เคยมีใครเคยเห็นนางใช้กระบี่อีกเลย

ไม่มีใครรู้ว่าทำไมนางถึงต่อต้านการใช้กระบี่ถึงขนาดนี้ ทั้งๆ ที่พลังต่อสู้ของนางเพิ่มทวียามใช้กระบี่ แต่กลับไม่ใช้มัน มีเพียงนางที่รู้ดีแก่ใจว่า การใช้กระบี่จะรู้สึกผิดบาปอย่างรุนแรง…

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน