ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 342

ในห้องชงชา ณ สำนักกระบี่สวรรค์

บุรุษที่สุภาพอ่อนโยนเสมอมาตบโต๊ะอย่างโมโหโดยพลัน “ไม่ได้ เรื่องนี้ไม่เจรจา ข้าไม่อนุญาตให้เจ้าไปเด็ดขาด!”

ใบหน้าของหญิงสาวก็เจือความขุ่นเคืองเช่นกัน “เผ่าพันธุ์จิตวิญญาณเป็นเนื้อร้ายของแผ่นดินอยู่แล้ว เรื่องฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ทำลายชาติ พวกมันทำน้อยเสียเมื่อไร พวกเราไปช่วงชิงแร่ศักดิ์สิทธิ์ในเขาเทวะของมันจะเป็นไรไป”

“เผ่าพันธุ์จิตวิญญาณชั่วช้าไม่มีเว้น แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่สำนักกระบี่สวรรค์อย่างเราจะออกโรง เจ้ารู้จุดจบของการยั่วโมโหมันหรือไม่ ไปแตะต้องสิ่งมีชีวิตพรรค์นั้นเพื่อหลอมกระบี่ให้ฮ่วนฮ่วน ข้าว่าฮ่วนฮ่วนถูกตามใจจนเคยตัวแล้ว!” สีหน้าของชายหนุ่มถมึงทึง น้ำเสียงเด็ดขาดไม่เหลือช่องว่างให้เจรจาเลยสักนิด

หญิงสาวแค่นยิ้ม “ใช่น่ะสิ ข้าไม่ตามใจนางใครจะตามใจนาง เจ้ามีลูกสาวหลายคน แต่ข้ามีนางเป็นลูกสาวเพียงคนเดียว! เหมืองวิญญาณเหมันต์มีความหมายกับฮ่วนฮ่วนอย่างไร ไม่มีทางที่เจ้าจะไม่รู้…เจ้าไม่เห็นด้วยไม่เป็นไร ข้าไปเอง”

พูดจบหญิงสาวก็หันหลังจากไปอย่างเด็ดเดี่ยว

“เจ้า…เจ้าบ้าไปแล้วหรือ” ชายหนุ่มมองแผ่นหลังที่เดินจากไป โมโหจนไม่รู้จะพูดอย่างไร

ภายในเรือเหาะ เด็กหญิงจูงมือหญิงสาว พูดอย่างสงสัยว่า “ท่านแม่ ท่านพ่อไม่ไปกับพวกเราหรือ”

หญิงสาวลูบศีรษะของเด็กหญิงอย่างเบามือ “พ่อยุ่งน่ะ ไม่เป็นไร แม่ไปคนเดียวก็เพียงพอแล้ว”

“ฮิฮิ มันก็จริง ท่านแม่เป็นถึงเซียนกระบี่หญิงอันดับหนึ่งของสำนักกระบี่สวรรค์ ใครจะสู้ท่านแม่ได้!”

“ท่านแม่ ฝึกกระบี่กับข้าหน่อย!”

“อืม ได้สิ…”

…

แดนจิตวิญญาณ ในดินแดนประหลาดที่มีท้องฟ้าเป็นสีเขียวคราม

ทุกสรรพสิ่งในนี้เหมือนจะวนเวียนอยู่ระหว่างโลกมายาและความเป็นจริง สีสันใดก็ตามล้วนมีโอกาสเป็นส่วนหนึ่งของอากาศ บิดเบี้ยว พิลึก ปนเปื้อน แหลกสลาย…

หากคนที่สติไม่มั่นคงอย่างยิ่งย่างกรายมายังพื้นที่นี้ อาจได้รับผลกระทบจากสภาพแวดล้อม สติฟั่นเฟือนถึงขั้นวิปลาสไปเลยทันทีก็ได้

ที่นี่มีเขาเทวะห้าลูก มากด้วยสุดยอดเหมืองแร่อันชวนให้คนนอกรู้สึกอิจฉา

เขาเทวะเหมันต์ หนึ่งในห้าเขาเทวะ สิ่งที่เลื่องชื่อที่สุดก็คือ เหมืองวิญญาณเหมันต์

สามพันปีเมื่อมันก่อตัว มีประโยชน์อย่างยิ่งกับวิญญาณเทวะ

เช่นเดียวกัน มีเพียงบุคคลที่มีระดับความสอดคล้องของจิตสูงอย่างยิ่ง จึงจะได้รับการยอมรับจากมัน

บัดนี้ เขาเทวะแห่งนี้กำลังเผชิญกับความโกลาหลที่น่ากลัวที่สุดในประวัติกาล

“ท่านแม่ๆ…พวกนี้เป็นตัวอะไรกันน่ะ” เด็กหญิงเห็นสัตว์ประหลาดหน้าตาอัปลักษณ์กึ่งโปร่งใสที่พุ่งมาไม่หยุด ก็ตกใจจนขาสั่นระริก

“ไม่ต้องกลัว มีแม่อยู่ ของพวกนี้เป็นเพียงพยัคฆ์กระดาษที่ทำให้เสียขวัญก็เท่านั้น เจ้าดูสิ พวกมันต้านกระบี่ของแม่ไม่ได้เลย” หญิงสาวยิ้มอย่างอ่อนโยน กระบี่แห่งจิตกึ่งโปร่งใสในมือวาดลำแสงที่อหังการไร้เทียมทานกลางอากาศ ฟาดฟันเผ่าจิตวิญญาณที่กระโจนเข้ามาจนสูญสิ้นทั้งวิญญาณและจิต

เผ่าพันธุ์จิตวิญญาณที่พิทักษ์เขาเทวะถูกเทพสังหารที่โผล่มาไม่มีปี่มีขลุ่ยคนนี้ ทำเอาขวัญกระเจิง แม้แต่เทพวิญญาณระดับหวนสู่ความว่างเปล่าผู้สูงส่งของพวกมัน ก็ถูกหญิงคนนี้ใช้เคล็ดวิชาสังหาร จะพิทักษ์อย่างไรอีก!

บนยอดเขาเทวะ หญิงสาวจูงมือเด็กหญิง จดจ้องก้อนหินสีน้ำเงินที่โปร่งแสงแวววาวด้วยนัยน์ตาที่เป็นประกาย

“เหมืองวิญญาณเหมันต์ก่อตัวทุกๆ สามพันปี บัดนี้ยาวนานกว่าพันปีแล้ว เจ้ายังไม่เจอผู้มีวาสนา…” หญิงสาวมองก้อนหินก้อนนั้น เอ่ยเสียงเรียบว่า “ฮ่วนฮ่วน เข้าไปหลั่งเลือด”

เด็กหญิงสาววิ่งเข้าไปอย่างตื่นเต้น มองก้อนหินสีน้ำเงิน มันเหมือนวัสดุที่ระบุไว้ในคู่มืออาวุธเทวะราวกับแกะ!

ดวงตาสุกใสของเด็กหญิงถึงขั้นมองทะลุก้อนหิน เห็นพลังงานที่เริงระบำประดุจภูตภายในก้อนหิน

เลือดหนึ่งหยดกระทบผิวก้อนหินสีน้ำเงิน ก้อนหินที่ไร้การเคลื่อนไหวมาร่วมพันปีเปล่งแสงสีน้ำเงินระยิบระยับ!

“สำเร็จแล้ว! นี่เป็นเค้าลางของการยอมรับจากเมืองวิญญาณเหมันต์!” หญิงสาวตาลุกวาว

เมื่อเหมืองวิญญาณเหมันต์ยอมรับ พลังจะเปี่ยมล้นที่สุด จำต้องหลอมกระบี่ทันที มิเช่นนั้นพลังจะหลั่งไหลไปอย่างรวดเร็ว

“ค่ายกลกระบี่เก้าสวรรค์ เปิด!”

สิ้นเสียงของหญิงสาว กระบี่จิตที่ยิ่งใหญ่เก้าเล่มก็พุ่งออกจากห้วงจิตของนาง ก่อตัวเป็นค่ายกลกระบี่ที่ทรงพลัง

“ฮ่วนฮ่วนอยู่ในค่ายกล อย่าเพ่นพ่าน!”

เวลาของหญิงสาวมีไม่มากแล้ว หลังนางกำชับแล้ว ก็เริ่มหลอมกระบี่บนยอดเขาทันที

เพื่อให้ได้กระบี่เล่มนี้อย่างฉับไว พลังปราณทั่วทั้งขุนเขาเริ่มกระเพื่อมรุนแรง เปลวไฟลุกโชน เริ่มตีกระบี่…

ผืนฟ้าสีเขียวครามค่อยๆ แยกออกเป็นร่องสีดำสนิทช้าๆ

ภายในรอยแยกสีดำเต็มไปด้วยความวุ่นวายและความมืดมน โครงกระดูกกึ่งโปร่งแสงมีดวงแสงสีดำเหนือศีรษะ เบ้าตากลวงโบ๋มีดวงไฟสีชาดแฝงเร้นอยู่ก้าวออกจากรอยแยก จับจ้องเขาเทวะน้ำแข็งที่มีลมพัดกรรโชกไม่ไกล

โครงกระดูกสีดำเอ่ยนิ่งๆ ว่า “ชิวหง ผู้อาวุโสแห่งสำนักกระบี่สวรรค์ ภรรยาของเจ้าสำนักหลิวหมิงเซวียน เซียนกระบี่ระดับหวนสู่ความว่างเปล่า…”

“หึๆ…ขนาดหลิวหมิงเซวียนยังไม่กล้ามาเหยียบเขาเทวะ ผู้หญิงคนนี้กล้าดีอย่างไร” ตัวประหลาดกึ่งโปร่งแสงที่มีสองหัวอีกตนเดินออกมาจากรอยแยกแล้วหัวเราะอย่างเย็นเยือก

“เหอะๆ จะพูดเช่นนี้ก็ไม่ได้ หากพวกเราสองคนไม่อยู่แถวนี้ ไม่แน่ชิวหงอาจทำสำเร็จก็ได้ ถึงตอนนั้นนางซ่อนตัวอยู่ในสำนักกระบี่ พวกเราก็ทำอะไรไม่ได้…” โครงกระดูกสีดำกล่าว ในมือมีหอกยาวที่ก่อตัวจากเถาวัลย์แห้งปรากฏขึ้น

หอกที่แห้งเหี่ยวขยับเบาๆ ปลายหอกพลันปล่อยลำแสงสีแดงฉานดุจเลือดออกมา

หอกแห่งความตาย มันทำจากเถาวัลย์นรกแดนบรรพกาลที่มีไอความตายหนาแน่นที่สุดในเขาเทวะปรโลก หากมันถูกขว้างออกไป ศัตรูหน้าไหนก็ตามที่มีพลังยุทธ์ต่ำกว่าผู้ขว้าง จะตกเป็นเป้า เมื่อเป็นเป้าย่อมตาย!

นี่เป็นหอกแห่งความตายขนานแท้ เป็นสุดยอดอาวุธเซียนที่พัวพันกับกฎแห่งกรรมอันลึกล้ำ

ส่วนโครงกระดูกที่มีดวงแสงสีดำเหนือศีรษะ เป็นเทพวิญญาณระดับหวนสู่ความว่างเปล่า

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน