ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 382
“มา อันฉีหลิน ให้พ่อเจ้าอุ้มหน่อย” สวีเสี่ยวหลานยื่นทารกในมือให้อันหลิน
อันหลินรับทารกสีทองมาด้วยสองมือที่สั่นเทา พูดอะไรไม่ออกขึ้นมาชั่วขณะ
ผิวของเด็กทารกสีทองเรียบเนียนมาก ยามสัมผัสให้ความรู้สึกชาวาบเป็นระลอกๆ น่าจะมีสาเหตุมาจากสายฟ้าสีทองที่ห้อมล้อมทั้งตัวเขา
ทารกสีทองร้องไห้อยู่พักหนึ่ง ท่าทางคงจะเหนื่อยแล้ว จึงหยุดลง จากนั้นเขาก็ใช้ดวงตาที่มีน้ำตาคลอจ้องอันหลินพลางกะพริบปริบๆ ใบหน้ามีแต่ความสงสัย น่ารักยิ่ง
“เจ้าหนู เจ้าเป็นใครกันแน่ ออกมาจากท้องของข้าได้อย่างไร” อันหลินแตะใบหน้าของทารกสีทองแล้วเอ่ยถาม
เหมือนทารกสีทองจะไม่เข้าใจคำพูดของอันหลิน จู่ๆ ก็โพล่งออกมาว่า “ป๊ะป๋า!”
“ข้าไม่ใช่พ่อเจ้า!” อันหลินพูดอย่างขึงขัง
ทารกสีทองกะพริบตาด้วยความไร้เดียงสา หันมองสวีเสี่ยวหลานที่อยู่ข้างๆ เสียงกังวานดังขึ้น “หม่าม้า!”
เมื่อสวีเสี่ยวหลานได้ยินคำนี้ ใบหน้าขาวผ่องก็แดงก่ำขึ้นมาทันที อุทานเบาๆ ว่า “ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นจริงๆ อันฉีหลินคนนี้ก้อร่อก้อติกแต่เด็กเลยหรือ!”
อันหลินหน้ามืดทันทีที่ได้ฟัง ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นบ้าบออะไรกัน เขาไม่อยากเป็นพ่อคน!
ไม่คิดเลยว่าเหล่าจีนมุงรอบกายจะกรูกันเข้ามายกใหญ่
ซูเฉี่ยนอวิ๋นเม้มปาก พูดอย่างตกใจว่า “อันหลินกับกิเลนอสนีทองอนัตตาไม่ได้จูบกันเสียหน่อย ทำไมเขาถึงตั้งท้องคลอดลูกได้ล่ะ คลอดลูกต้องเป็นสตรีที่คลอดไม่ใช่หรือ ทำไมผู้ชายก็คลอดได้ด้วยล่ะ เอ๊ะ ไม่สิ กิเลนอสนีทองอนัตตาเป็นตัวผู้หรือตัวเมีย”
เมื่อเจอกับทำไมนับไม่ถ้วนของซูเฉี่ยนอวิ๋น ผู้คนรอบข้างต่างก็ทำเป็นไม่ได้ยิน ใครจะรู้ว่าโลกของหญิงคนนี้บิดเบี้ยวไปมากปานใดแล้ว พวกเขาไม่กล้าล่วงเกินฉางเอ๋อหรอกนะ…
แฟนคลับตัวยงอย่างหูก้วนและเหยาหมิงซีกลับคุกเข่าทันใด พูดอย่างตื่นเต้นว่า “สมกับเป็นพี่อัน สมกับเป็นตำนานอันดับหนึ่งแห่งสำนัก! แม้แต่สายฟ้าสวรรค์ก็ไม่เว้น แถมยังมีลูกด้วย!”
“สวรรค์ต้านฝีก้าวของพี่อันหลินไม่ได้แล้ว โฮ่ง!” ต้าไป๋ร่วมตะโกนด้วย
“ได้ยินว่าระยะนี้มีคนโฉดที่ชื่ออ้าวหลงเทียนปรากฏกายในแดนจิ่วโจว ลั่นวาจาว่าจะพลิกสวรรค์ ดูจากตอนนี้แล้ว หลงอ้าวเทียนจะสู้อันหลินไม่ได้เลยสักนิด เพราะอันหลินผ่านการข้ามอสนีบาตแล้ว ให้กำเนิดอันฉีหลิน!” ถังซีเหมินพร่ำรำพันและอุทาน
คนที่ได้รับอิทธิพลจากเหตุผลนิยมอย่างหลิวต้าเป่ากับจ้าวหวายหยิน ตอนนี้พูดอะไรไม่ออกเลยสักคำ เพียงมองเหตุการณ์ที่เหลวไหลตรงหน้าอึ้งๆ รู้สึกว่าโลกนี้เป็นบ้ากันไปหมดแล้ว
เซียนพสุธามิ่งหยวนที่รีบรุดมาจากตีนเขา บัดนี้กุมหน้าอก ดวงตาฉายประกายเจิดจ้า
“ฮ่าๆ ๆ…อันหลิน ขอบคุณเจ้าที่ช่วยให้ข้าบรรลุ ข้าจะกลับไปเก็บตัวบำเพ็ญเพียรเดี๋ยวนี้เลย หากย่างสู่ระดับหวนสู่ความว่างเปล่า จะนำของขวัญมาพบเจ้าเป็นแน่!”
เซียนพสุธามิ่งหยวนหัวเราะร่วน จากนั้นมองรองผู้อำนวยการอวี้หัวที่อยู่ข้างเคียง “ผู้อำนวยการ ข้าขอลาต่อหน้าท่านเลย! ประตูของข้าเปิดแล้ว!”
รองผู้อำนวยการอวี้หัวสูดหายใจเข้าลึก พยายามยับยั้งอารมณ์ตกใจของตัวเองสุดฤทธิ์ โบกมือปัดๆ “รีบไปเถอะ เจ้าบรรลุเป็นเซียนสวรรค์หวนสู่อนัตตาได้ เป็นเกียรติแก่สำนัก เป็นศรีแก่สรวงสวรรค์!”
เซียนพสุธามิ่งหยวนคำนับอันหลิน เสร็จแล้วก็ขี่พายุจากไป ทิ้งนักเรียนและอาจารย์ที่ตะลึงพรึงเพริดไว้
“อะไรกัน อันหลินข้ามอสนีบาต ช่วยอาจารย์ทะลวงระดับหวนสู่ความว่างเปล่าได้ด้วยหรือ”
“ข้ารู้สึกว่าหัวใจกำลังกระตุก การข้ามอสนีบาตของอันหลินกลายเป็นอสนีทองอนัตตาไม่พอ อสนีทองอนัตตาแปลงร่างได้ยังพอทำใจยอมรับได้ แม้แต่เรื่องที่อสนีทองอนัตตาถูกเขาควบคุม ข้าก็ยอมรับทั้งน้ำตาแล้ว…แต่พอข้ามอสนีบาตเสร็จ ให้กำเนิดทารกคนหนึ่งมันเรื่องอะไรกัน! ไม่เพียงเท่านี้ ยังช่วยอาจารย์มิ่งหยวนให้บรรลุเป็นเซียนสวรรค์ได้ด้วยงั้นหรือ เซียนสวรรค์เชียวนะ ระดับที่เป็นสุดยอดพลังต่อสู้แห่งสรวงสวรรค์!”
รองผู้อำนวยการอวี้หัวคิดว่าหากเป็นเช่นนี้ต่อไป ต้องควบคุมเหตุการณ์ไม่ได้เป็นแน่
เขาตัดสินใจโยกย้ายอาจารย์และนักเรียนส่วนใหญ่ทันที พาพวกอันหลินย้ายมายังที่ที่ไร้ผู้คน ถึงได้เริ่มวิเคราะห์กันว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
ในศาลาริมทะเลสาบหลังหนึ่ง ที่นี่มีอันหลิน เซวียนหยวนเฉิง และพวกสวีเสี่ยวหลานรวมตัวกัน รองผู้อำนวยการอวี้หัวเป็นคนใช้คาถามิติพาทุกคนเคลื่อนย้ายมาที่นี่
เซียนสวรรค์อวี้หัวมองทารกสีทองในมืออันหลิน ลองใช้นิ้วแตะหน้าท้องของทารกน้อย
ทารกสีทองแยกเขี้ยว จ้องอวี้หัวตาขุ่นตาเขียว
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม