ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 385
ต้าไป๋เห็นฉากนี้ เริ่มยืดอกเชิดหน้าเดินเข้ามา
“เจ้ากระต่าย ถ้ามาอยู่ที่นี่ ต้องปฏิบัติตามกฎมาก่อนเป็นพี่มาทีหลังเป็นน้อง เจ้าเป็นได้แค่ที่ห้า ข้าเป็นที่สอง ปกติเจ้าต้องเรียกข้าว่าพี่ไป๋ เข้าใจไหม โฮ่ง!” ต้าไป๋มองกระต่ายจันทราแล้วแสยะยิ้ม
ดวงตาดุจลูกแก้วสีทองของกระต่ายจันทราฉายแววเย็นเยียบ สากหยกตำสมุนไพรปรากฏในมือ แบกขึ้นบ่าแล้วขำเบาๆ “เหอะๆ อย่างเจ้ามีสิทธิ์จะอยู่หน้าข้าด้วยหรือ”
“เจ้ากระต่ายมาใหม่ ที่นี่ไม่มีฉางเอ๋อคุ้มกะลาหัวเจ้า ท่าทางจะใช้ไม้อ่อนไม่ได้ ตอนนี้ข้าจะให้เจ้าได้เห็นอิทธิฤทธิ์ของพี่ไป๋! โฮ่ง!” ต้าไป๋ไม่ยอมอ่อนข้อ สวมกรงเล็บปราณทลายสวรรค์ ตวัดกลางอากาศใส่กระต่ายจันทรา ลำแสงเย็นเยือกแหวกอากาศมาพร้อมกับเสียงหวีดหวิว
“เจ้าสุดยอดหรือ ข้าจะฟาดเจ้าให้เป็นหมาง่อยเลย!” กระต่ายจันทรากวัดแกว่งสากหยก กระโดดใส่ต้าไป๋
“เจ้ากระต่ายอย่าโอหัง ข้าจะสอนให้เจ้าเป็นกระต่ายที่ดี โฮ่ง!” ต้าไป๋ตะโกนกร้าว กระโจนใส่กระต่ายจันทราเช่นเดียวกัน
อันหลินยืนดูอยู่ข้างๆ เรื่องนี้เขาคร้านจะยุ่งเกี่ยว
ด้วยเหตุนี้ศึกนี้จึงเริ่มขึ้น
ปึกๆ ๆ…ปักๆ ๆ…ตึกๆ ๆ…ผลัวะๆ ๆ…
…
สงครามปิดฉาก
ต้าไป๋นอนแผ่หลาบนพื้นด้วยใบหน้าที่ปูดบวม กระต่ายจันทรานั่งบนหน้าท้องของต้าไป๋อย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง พลางควงสากหยก หัวเราะร่วน “หมาง่อย อย่างเจ้ายังคิดจะพูดจาสามหาวต่อหน้าข้าหรือ ไม่เจียมตัว!”
ต้าไป๋ไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งจะถูกกระต่ายนั่งทับ จึงรู้สึกอดสูอย่างอดไม่ได้ แต่เมื่อเห็นสากหยกที่ทรงพลังนั่น ก็หงอลงทันที “เอาละ พี่กระต่าย ข้ายอมรับว่าเจ้าอยู่หน้าข้าได้ เป็นสัตว์เลี้ยงหมายเลขหนึ่งของพี่อัน พอใจแล้วหรือยัง…”
“นับว่าเจ้ารู้ตัว” กระต่ายจันทราพยักหน้าอย่างพอใจ ปล่อยต้าไป๋ไป
แต่หลายวินาทีต่อมา หูขนปุกปุยของกระต่ายจันทรากลับตั้งขึ้น ดวงตาเบิกกว้าง “ไม่สิ! ข้าไปเป็นสัตว์เลี้ยงของเจ้าทึ่มอันตั้งแต่เมื่อใด คุณพระ ข้าดีใจไปทำไมกัน!”
“เหอะๆ ได้เป็นสัตว์เลี้ยงของข้าเป็นโชคดีของเจ้า” อันหลินคว้าหูของกระต่ายจันทราหมับแล้วหิ้วมันขึ้น
จากนั้นเขาก็พบว่ากระต่ายจันทราตัวหนักจริงๆ ถึงว่าฉางเอ๋อรังเกียจ ไม่อยากอุ้มเลยด้วยซ้ำ
“บังอาจเสียมารยาทกับข้าหรือ!” กระต่ายจันทราโมโหจนร้องโหวกเหวก
มันจะใช้สากหยกทุบศีรษะอันหลิน ยามนี้กลับเห็นอันหลินถือจดหมายของฉางเอ๋อโบกไปโบกมาตรงหน้ามัน คลื่นลี้ลับแผ่กระจาย ทำให้มันเซื่องซึมลงทันตา
อันหลินวางกระต่ายจันทราลงอย่างยิ้มแย้ม เอ่ยปากว่า “ตอนนี้ข้าเป็นคนดูแลเจ้า เจ้าต้องฟังข้า เจ้ามาทีหลังเสี่ยวหง ต้าไป๋กับเจ้าอัปลักษณ์ ฉะนั้นจะเป็นที่ห้า อีกอย่างเมื่ออยู่ที่นี่ เจ้าต้องรู้จักสงบเสงี่ยม มีมารยาท ปฏิบัติตามกฎ ห้ามรังแกต้าไป๋เข้าใจไหม!”
หูยาวของกระต่ายจันทราลู่ลง พูดอย่างหมดอาลัยตายอยาก “เข้าใจแล้ว…”
มันไม่เชื่อฟังใครก็ได้ แต่จำต้องฟังคำฉางเอ๋อ ไม่อย่างนั้นถ้าอยากกินของอร่อยในตำหนักดวงจันทร์ก็ฝันไปเถอะ!
“น้องห้า ไม่ต้องเศร้าไป พี่ไป๋จะดูแลเจ้าให้ดี โฮ่ง!” ต้าไป๋เห็นสถานการณ์กลับตาลปัตร ก็เริงร่าขึ้นมาทันที พูดขึ้นมาอย่างเคร่งขรึม
กระต่ายจันทราชูสากหยกในมือขึ้นอีกรั้ง ต้าไป๋ก็เงื่องหงอยทันที
“เอาละๆ เรามาคุยธุระก่อน เสี่ยวเยว่ตอนนี้น้ำหนักของเจ้าอยู่ที่เท่าใด” อันหลินเอ่ยถาม
กระต่ายจันทราเบะปาก ฮึดฮัดในลำคอ “เจ้าไม่รู้หรือว่าถามน้ำหนักของสตรีเป็นเรื่องที่เสียมารยาทมาก”
ปากของอันหลินกระตุก “แต่เจ้าเป็นกระต่าย แถมข้ายังต้องคุมเจ้าลดน้ำหนักด้วย!”
กระต่ายจันทราเก็บสากหยกของตัวเองใส่แหวนมิติ จากนั้นหยิบวัตถุคล้ายจานสีขาวออกมา วางลงบนพื้นแล้วกระโดดขึ้นไป
จานส่องแสงสว่างวาบ ด้านบนแสดงค่าตัวเลข ’54.758’
“หนึ่งเดือนต้องลดสี่ชั่งกว่า ใช้คาถาดูดไขมันได้ไหม”
จู่ๆ อันหลินก็รู้สึกว่าหนทางยากลำบาก จึงลองถามหยั่งเชิง
กระต่ายจันทราหัวเราะหึๆ ใบหน้าฉายความเหยียดหยาม “ข้าเป็นสัตว์เทพแห่งดวงจันทร์ ดูดไขมันหรือ เจ้าดูดได้หรือ เรื่องนี้แม้แต่นายหญิงยังทำไม่ได้เลย!”
อันหลินก็ไม่แยแส ย้อนถามว่า “แล้วเจ้ามีแผนการอะไรไหม”
“ไม่มีแผนการ นี่เป็นปัญหาใหญ่หลวง…ตอนนี้ข้ามีแต่รอให้นายหญิงเปลี่ยนใจ ไม่รังเกียจน้ำหนักของข้า ให้ข้ากลับสู่อ้อมอกของนางอีกครั้ง” จู่ๆ ใบหน้าของกระต่ายจันทราก็ทุกข์ระทมขึ้นมา ทอดมองท้องฟ้าที่มืดสลัวลงเรื่อยๆ ด้วยความเศร้าโศก
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม