ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 387

387 /506

อันหลินเคาะประตูห้องพี่เฉิง เมื่อเปิดออกก็เห็นพี่เฉิงที่หล่อเหลางามสง่า

“โอ้โฮ พี่เฉิง! เจ้าทำอะไรอยู่เนี่ย!”

เมื่ออันหลินเห็นเซวียนหยวนเฉิง ก็ยืนอึ้งกับที่พลางร้องเสียงหลง

ตอนนี้เซวียนหยวนเฉิงใส่ชุดทหารสีเขียวเข้ม รูปร่างกำยำ ดาวสีทองบนหัวไหล่แวววาว แลดูน่ายำเกรง ค่อนข้างทรงพลัง แต่นี่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ สำคัญที่ทำไมพี่เฉิงถึงใส่ชุดทหาร!

เมื่อเห็นความตกใจบนใบหน้าอันหลิน เซวียนหยวนเฉิงก็หน้าแดงอย่างที่เกิดขึ้นได้น้อย ชี้แจงว่า “อันหลิน นี่เป็นชุดที่หวงซานซานมอบให้ข้า นางบอกว่าชุดนี้ใส่แล้วทรงพลัง ข้าก็เลยลองดู บุคลิกดูดีขึ้นมากจริงๆ ด้วย…”

อันหลินสูดหายใจเข้าลึก นี่หรือบุคลิกดูดีขึ้น นี่มันบิดเบี้ยวแล้วไหมเล่า! จากเซียนที่สูงส่งไร้ราคีกลายเป็นทหารรักษาแผ่นดินไปเสียแล้ว! ได้รับผลกระทบจากระเบิดนิวเคลียร์มากเกินไป จะเข้าสู่เส้นทางทหารแล้วหรือ

เซวียนหยวนเฉิงพูดอย่างจริงจังว่า “ชุดนี้แก้ไขจิตวิญญาณของลูกศิษย์ในสำนักได้ ข้าคิดว่าลองขายให้สำนักได้…”

มุมปากอันหลินกระตุก จินตนาการภาพที่ลูกศิษย์ทั้งหลายของสำนักสวมชุดทหารขี่กระบี่เหินเวหา ใช้พลังเซียนต่างๆ จึงอดพูดไม่ได้ว่า ดึงดูดใจมากจริงๆ

เซวียนหยวนเฉิงเชิญอันหลินเข้าห้อง เริ่มบรรยายความคิดจะเปลี่ยนแปลงจิตวิญญาณของสำนัก จากเครื่องแต่งกายไปจนถึงระเบียบวินัย ค่อยเลื่อนระดับเป็นการปลูกฝังจิตสำนึกร่วมของสำนัก สุดท้ายก็ขยายจากจิตวิญญาณนักรบของแดนมนุษย์เป็นจิตวิญญาณเซียนของสำนัก

อันหลินยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกว่ายอดเยี่ยม เพราะพี่เฉิงพูดได้มีเหตุผลเหลือเกิน!

สมกับเป็นอัจฉริยะ มีความคิดบรรเจิด สำนักนิวเคลียร์กำลังรุ่งโรจน์ขึ้นช้าๆ แล้ว!

สุดท้ายอันหลินก็มอบขนมไหว้พระจันทร์ชิ้นหนึ่งให้เซวียนหยวนเฉิง

เซวียนหยวนเฉิงก็ไม่อิดออด รับไว้อย่างผ่าเผย เพียงแต่จดจำน้ำใจนี้ไว้ในใจ

จากนั้นอันหลินก็ไปที่บ้านพักของซูเฉี่ยนอวิ๋น

ปรากฏว่าหญิงคนนี้มีขนมไหว้พระจันทร์กินทุกเทศกาล ตรุษจีนกินขนมไหว้พระจันทร์ เทศกาลโคมไฟก็กินขนมไหว้พระจันทร์ เทศกาลไหว้บ๊ะจ่างก็กินขนมไหว้พระจันทร์ แม้แต่เทศกาลเก้าคู่ก็ยังมีขนมไหว้พระจันทร์ให้กิน!

อ๊าก ทำไมไม่กินขนมไหว้พระจันทร์ในเทศกาลเชงเม้งด้วยเลยล่ะ

ซูเฉี่ยนอวิ๋นบอกว่า “เทศกาลเชงเม้งกินน้ำผึ้งดอกหอมหมื่นลี้ สรรพคุณดีกว่าขนมไหว้พระจันทร์เสียอีก”

สะบัดสะบิ้ง!

ขนมไหว้พระจันทร์ของอันหลินมอบให้ไม่ได้แล้ว ทำได้แค่สอนภาษาต่างประเทศให้ซูเฉี่ยนอวิ๋น

ครึ่งชั่วยามต่อมา เขาก็กลับมายังบ้านพัก ถามกระต่ายจันทราว่าปีหนึ่งได้กินขนมไหว้พระจันทร์กี่ครั้ง

กระต่ายจันทราบอกปีละครั้ง ได้กินแค่ในเทศกาลไหว้พระจันทร์

อันหลินถามต่ออีกว่า “แล้วทำไมซูเฉี่ยนอวิ๋นถึงได้กินปีละห้าครั้งล่ะ”

กระต่ายจันทราได้ยินประโยคนี้ นัยน์ตาก็เปียกชุ่ม ก้มหน้าก้มตาแทะแครอท เงียบกริบไม่พูดไม่จา

เมื่อเห็นท่าทางของกระต่ายจันทรา อันหลินนับว่าสบายใจขึ้นมาหน่อย

เช้าวันต่อมา อันหลินก็ขอลา มุ่งหน้าเหาะไปยังราชวังดุสิต

ณ ราชวังดุสิต อันหลินตรงดิ่งไปหาหยินสี่

หยินสี่ให้อันหลินอยู่ในรายชื่อแขกคนสำคัญแล้ว ฉะนั้นต่อให้ไม่ได้แจ้งเจตนา ก็ไปหาเขาที่ห้องปรุงยาได้โดยตรงเลย

“สหายอันหลิน ยินดีกับเจ้าด้วยที่บรรลุระดับแปลงจิตสำเร็จ หลายวันนี้ยุ่งอยู่กับการปรุงยา ปลีกตัวไปแสดงความยินดีกับเจ้าไม่ได้เลย ละอายใจจริงๆ ขออภัยด้วยที่ทำให้เจ้าต้องมาที่นี่เสียเอง” เมื่อหยินสี่เห็นอันหลินมาเยือน ใบหน้าก็ฉายความดีใจ เป็นฝ่ายปรี่เข้ามาต้อนรับ

“ผู้อาวุโสหยินสี่เกรงใจกันแล้ว” อันหลินมองหยินสี่แวบหนึ่ง รูปร่างอ้วนกลมขึ้นอีกไม่น้อย แต่การเคลื่อนไหวยังคล่องแคล่วไม่ด้อยกว่าวันวานเลย ยอดเยี่ยมจริงๆ