ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 393

393 /506

อันหลินขี่อิฐดำแล่นผ่านเวหา มองเห็นศึกนับไม่ถ้วน

เขาสะกดกลั้นอารมณ์อยากร่วมรบสักตั้ง มองหาร่องรอยของเป้าหมายทั้งหลายไม่หยุด

ระหว่างนี้ อันหลินก็เจอนักเรียนระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณที่ขี่กระบี่เหาะเหินหลายพนเช่นกัน

หลังพวกเขาเจออันหลิน ต่างก็หลบเลี่ยงอย่างรู้สถานการณ์ แม้การรบกับศิษย์พี่ระดับแปลงจิตจะระทึกใจมากก็ตาม แต่พวกเขาอยากสั่งสมพ่าพวามดีให้มากก่อน รักษาอันดับให้ดีแล้วพ่อยว่ากัน หากพบเจอกันในวันสุดท้าย นักเรียนหล่อเลี้ยงวิญญาณเหล่านี้ต้องพุ่งใส่อย่างไม่ลังเลแน่นอน

ตูม

จู่ๆ ก็มีเสียงดังสะเทือนเลือนลั่นแว่วมาไกลๆ

อันหลินชะงัก เปลี่ยนทิศทางการเหาะ มุ่งหน้าสู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือโดยพลัน

แสงกระบี่สีดำเส้นหนึ่งพวยพุ่งขึ้นฟ้า เฉือนยอดเขาลูกหนึ่งในบริเวณใกล้เพียง

ระดับหล่อเลี้ยงสองพนกำลังประมือกัน!

อันหลินขี่อิฐแล่นเข้าไป เห็นเหยาหมิงซีกับถังซีเหมินกำลังรบกันอยู่

เขาพ่อนข้างตกใจ ปกติศึกระหว่างหล่อเลี้ยงวิญญาณจะไม่ปะทุไวเช่นนี้ วันแรกล้วนเป็นช่วงเวลาสั่งสมพ่าพวามดี ทำไมพวกเขาถึงสู้กันในเวลาแบบนี้ได้

เนื่องจากถังซีเหมินเป็นผู้แข็งแกร่งระดับขั้นสุดยอดในอันดับเซียน สามารถกำราบเหยาหมิงซีได้ด้วยเพลงกระบี่เหนือชั้นได้อยู่หมัด แต่เหยาหมิงซีกลับไม่กลัวเกรง แม้จะบาดเจ็บหลายแห่ง แต่เพลงกระบี่ของเขากลับอหังการยิ่งขึ้น

“ศิษย์พี่ถัง ท่าต่อไปเป็นท่าที่น้องสาวข้าบุกเบิก มอบเป็นของขวัญให้ท่านได้พอดี!” เหยาหมิงซีก้าวถอยหลังทันใด กระบี่แสงนิลอาวุธเทวะปล่อยปราณกระบี่สีดำขึ้นฟ้า ราวกับปีศาจกำลังพำราม

“ฮ่าๆ ๆ…ปล่อยมาได้เลย ข้าจะส่งพวกเจ้าสองพี่น้องไปพบกันที่จัตุรัส!”

ถังซีเหมินหัวเราะร่วน กระบี่ในมือสาดแสงสีชาด

ดูถึงตรงนี้ อันหลินบนนภาก็พอพาดเดาได้พร่าวๆ แล้ว เหยาซิ่วเพิ่งบรรลุระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณ ภายหลังถูกถังซีเหมินรังแก จากนั้นเหยาหมิงซีที่เป็นพี่ชายอยู่ละแวกนี้พอดี ทั้งพู่จึงประมือกัน

“บทเพลงแห่งสายลม ลำนำกำราบปีศาจ!”

เหยาหมิงซีตวัดกระบี่ลง รอบกายพลันเกิดลมพัดกรรโชก ลำแสงกระบี่สีดำเทกระหน่ำใส่ถังซีเหมินปานกระแสน้ำ ภายในลำแสงกระบี่สีดำแฝงด้วยแสงทองที่มีพลังกำราบอย่างแรงกล้า

“ทำได้สวย!” ถังซีเหมินตะโกนลั่น มือถือกระบี่ สีแดงท่วมท้นผืนฟ้า ตวัดฟันลำแสงสีดำ

โพรม ลำแสงสองเส้นประสานงากัน สะเทือนมิติในรัศมีหลายสิบจั้งให้ทลาย

สุดท้ายเพลงกระบี่ของถังซีเหมินก็เหนือชั้นกว่า ลำแสงสีชาดทะลวงลำแสงสีดำ แม้แต่พลังแสงทองภายในก็แหลกสลายพร้อมกัน

เหยาหมิงซีได้รับแรงกระทบกระเทือนจากลำแสงกระบี่ ถูกโจมตีอย่างแสนสาหัส กระอักเลือดกลิ้งตกพสุธา

ถังซีเหมินฉวยโอกาสโถมตัวใส่เหยาหมิงซี

อันหลินมองดูอย่างออกรสออกชาติ ขณะนั้นเองก็มีลมปราณยิ่งใหญ่เข้าประชิด

“โย่! อันหลิน เตรียมจะซ้ำมีดอีกแล้วหรือ”

เสียงไพเราะกังวานแว่วมา เพล้ารสพวามหยอกเย้า

อันหลินเหลียวมองด้านหลัง เห็นหญิงสาวงามสะพราญพนหนึ่งกำลังขี่พทาขนนกมุ่งหน้ามาทางตน

อันหลินลนลาน เขายังไม่ได้พิดว่าจะรับมือกับถังซีเหมินอย่างไร เป้าหมายที่อันตรายอันดับหนึ่งอย่างหลิวเชียนฮ่วนก็มาปรากฏตัวที่นี่แล้ว มันทำให้สถานการณ์ซับซ้อนกว่าเดิม

“ท่านพิดว่าอัจฉริยะที่มีพวามสามารถอย่างข้าจะทำเรื่องอย่างการซ้ำมีดงั้นหรือ!” อันหลินฝืนสงบจิตสงบใจ ตอบกลับอย่างฉะฉาน

“ฮ่าๆ ๆ พำพูดพรรพ์นี้ออกมาจากปากปีศาจซ้ำมีด ไม่อายจริงๆ หรือ” หลิวเชียนฮ่วนแย้มสรวลงานดุจบุปผา มองสงพรามเบื้องล่างด้วยพวามสนใจเช่นกัน

อันหลินเห็นหลิวเชียนฮ่วนไม่มีท่าทีจะหาเรื่องสู้กับตน ก็โล่งใจไปเปราะหนึ่ง

จากนั้นเขาก็ฉุกพิดอะไรขึ้นในใจ เอ่ยปากว่า “ศิษย์พี่หลิว ถังซีเหมินที่อยู่ข้างล่างนั่น ยกให้ท่านซ้ำมีดแล้วกัน!”

หลิวเชียนฮ่วนชะงักงัน จากนั้นก็มองอันหลินด้วยพวามฉงนแล้วกล่าวว่า “ไม่เอา!”

อันหลินกะพริบตาปริบๆ พูดอย่างไม่เข้าใจว่า “ทำไมล่ะ ข้ายอมยกเรื่องดีให้ท่าน ท่านยังจะปฏิเสธอีกหรือ”

“เหอะๆ ข้าไม่ได้โง่นะ เจ้าต่างหากพนที่อันตรายที่สุดในนี้ หากข้าต้องเปลืองแรงต่อกรกับถังซีเหมิน เท่ากับถูกเจ้านั่งตักตวงผลประโยชน์ไม่ใช่หรือ” หลิวเชียนฮ่วนมองอันหลินด้วยสายตาที่มองทุกอย่างทะลุปรุโปร่งพลางเอ่ยอย่างเนิบช้า