ณ จัตุรัสหยกขาว เหยาหมิงซีกำลังทำแผลให้เหยาซิ่ว
บนเรือนร่างของเหยาซิ่วมีรอยแผลที่ลึกมากแผลหนึ่ง เสื้อสีเขียวถูกย้อมเป็นสีแดงไปกว่าครึ่ง
นางมองชายหนุ่มที่กำลังตั้งใจทำแผลตรงหน้า ใบหน้าฉายความรู้สึกผิด “ขอโทษนะท่านพี่ เป็นเพราะข้าไร้ประโยชน์ แถมยังถ่วงท่านอีก...”
“พูดเรื่องพวกนี้ทำไม เป็นเพราะเราสู้คนอื่นไม่ได้ ศิษย์พี่ถังซีเหมินเป็นอันดับหนึ่งของชั้นปีที่สี่ และเป็นผู้กล้าที่คว้าอันดับต้นๆ ของอันดับเซียนด้วย ความสามารถของเขาย่อมต้องยืนหยัดถึงวันสุดท้ายได้แน่ พวกเราแพ้เขาก็ไม่เสียหลาย” เหยาหมิงซีทำแผลพลางเอ่ยเสียงเรียบ
ในตอนนั้นเอง ลำแสงสีทองก็ปรากฏกลางอากาศ
ร่างของถังซีเหมินร่วงลงข้างๆ เหยาหมิงซี หน้าอกถูกระเบิดจนไหม้เกรียม ดูค่อนข้างน่าสลด
เหยาหมิงซีกับเหยาซิ่วหันมองข้างกาย จากนั้นก็ชะงักไป
ทั้งสามสบตากันเงียบเชียบเช่นนี้ บรรยากาศค่อนข้างแปลกพิลึก
“พรืด…ฮ่าๆ ๆ…ท่านพี่ ศิษย์พี่ถังอนาถเหลือเกิน” เหยาซิ่วหัวเราะจนตัวโยน เผลอกระเทือนแผล จึงแยกเขี้ยวด้วยความเจ็บปวด
เหยาหมิงซีก็อดหัวเราะไม่ได้ “ข้าเพิ่งพูดไปหยกๆ ว่าศิษย์พี่ถังต้องยืนหยัดถึงสุดท้าย ไม่คิดเลยว่าจะมาตบหน้าข้าไวปานนี้”
ถังซีเหมินแค่นหัวเราะ “บางครั้งโชคชะตาก็คาดเดาไม่ได้”
สามคนที่เคยรบกันดุเดือดในคราแรก บัดนี้ต่างก็หัวเราะอย่างเริงร่า รำลึกอดีตกันประหนึ่งมิตรสหาย
ในป่าพันยอด
อันหลินกับหลิวเชียนฮ่วนเจอยอดเขาหินนิลดำ เริ่มลงมือเล่นลีคออฟคิง
นี่เป็นช่วงเวลาที่ถูกทารุณอย่างขมขื่นแสนสาหัส ยังไม่ขอกล่าวถึง
เขาทำได้เพียงคุมตัวศัตรูอันตรายหมายเลขหนึ่งคนนี้ไว้ก่อน ค่อยๆ ใคร่ครวญว่าจะช่วยสวีเสี่ยวหลานอย่างไรต่อไป
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดของคนมาจากความไม่รู้ อันหลินไม่รู้ว่าต่อไปสวีเสี่ยวหลานจะเจอกับศัตรูแบบไหน ไม่รู้สวีเสี่ยวหลานจะยืนหยัดถึงพรุ่งนี้หรือไม่
หากกำลังเล่นลีคออฟคิง จู่ๆ น้องชายหายไปจะทำอย่างไร
ขณะที่อันหลินกำลังเหม่อลอยอยู่นั่น ฮีโร่นักดาบสายลมของเขาก็ถูกอุกกาบาตที่จิ้งจอกเก้าหางเรียกมากระแทกจนตาย
เสียงโห่ร้องปานกระพรวนดังขึ้นอีกครั้ง
…
วันต่อมา ทั้งสองที่เล่นลีคออฟคิงมาตลอดทั้งคืนต่างก็หาวหวอดๆ
อันหลินมองหญิงสาวที่ผิวค่อนข้างขาวหยวกเจิดจ้าท่ามกลางแสงอรุณ เอ่ยยิ้มๆ ว่า “เอาละ คำสัญญาของข้าเสร็จสิ้นแล้วสินะ”
หลิวเชียนฮ่วนพยักหน้า “นับว่าเจ้ารักษาสัจจะ มิตรภาพเพื่อนตายของเรายังคงอยู่!”
อันหลินคิดๆ แล้วลองถามหยั่งเชิงว่า “งั้นข้าอยากทำข้อแลกเปลี่ยนอย่างหนึ่งกับท่าน ท่านช่วยกำจัดคนให้ข้า ข้าจะเล่นเกมกับท่านอีกหนึ่งวันเป็นอย่างไร”
หลิวเชียนฮ่วนฟังแล้วไม่ค่อยเข้าใจ “ใครจะสู้เจ้าได้ เจ้าถึงต้องให้ข้าช่วย”
“ข้ากำลังเป็นคนสงบเสงี่ยมอยู่ ท่านก็รู้นี่นาว่าข้าเป็นคนที่ไม่ชอบทำเท่…”
หลิวเชียนฮ่วนกลอกตา “อย่าเอาแต่เหลวไหลได้หรือไม่ เจ้าอยากทำอะไรกันแน่ ลับๆ ล่อๆ คงไม่ได้เพราะอยากเล่นเกมกับข้าเลยหาข้ออ้างหรอก... เมื่อก่อนข้าให้หินวิญญาณ เจ้ายังไม่ยอมเล่นกับข้าเลย”
อันหลินลังเลครู่หนึ่ง มองหลิวเชียนฮ่วนแล้วเห็นความความหวังในดวงตาของนาง
“ข้าอยากให้สวีเสี่ยวหลานเป็นที่หนึ่ง และข้าติดอันดับเซียนไม่ได้” อันหลินสูดหายใจเข้าลึก ตัดสินใจบอกความจริงกับหลิวเชียนฮ่วน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม