ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 414
อันหลินตะลึงงันเมื่อได้ยินคำพูดของซ่างกวนอี้
ผู้หญิงคนนี้…สุดยอดจริงๆ!
ในกระทะมีเนื้อแค่สามร้อยชิ้น ม่อไห่ได้หนึ่งร้อยชิ้น แต่นางจะซื้อสองร้อยชิ้น…
นี่มันจะให้อันหลินเลียกระทะชัดๆ!
“ขออภัย ข้าขายได้มากสุดแค่หนึ่งร้อยชิ้น”
อันหลินพูดอย่างเคร่งขรึม ท่าทางไม่ยี่หระ
อย่างไรเสียเราก็เป็นเถ้าแก่ เพิ่มเงื่อนไขตามใจชอบได้อยู่แล้ว
“ได้เลย งั้นข้าขอสิบชิ้น!” ซ่างกวนอี้พูด
อันหลิน “…”
ม่อไห่ “…”
อันหลินรับสามพันหินวิญญาณมา หยิบถ้วยชามออกมาให้ซ่างกวนอี้กับม่อไห่ ทั้งสามนั่งล้อมรอบกระทะก้นแบน
ตอนแรกซ่างกวนอี้แค่อยากร่วมสนุก แต่เมื่อนางกินเนื้อชิ้นแรกเข้าไป ก็เกือบจะบรรลุจุดสูงสุด คุณพระ! ในโลกหล้ามีเนื้อที่อร่อยเลิศล้ำเช่นนี้ด้วยหรือ!
ม่อไห่ยิ่งกว่า แทบจะกลืนลิ้นของตนลงไปด้วยแล้ว “พี่อันหลิน ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้วว่า เจ้ายอมไม่ลงมือ แต่ต้องผัดเนื้อให้เสร็จ อาหารโอชารสปานนี้พลาดไม่ได้เด็ดขาด!”
“ด้วยประโยคนี้ของเจ้า ข้ามอบเนื้อให้เจ้าอีกสิบชิ้น!” อันหลินพูดอย่างเริงร่า
ม่อไห่สั่นสะท้าน รีบใช้ความสามารถทั้งหมดที่มีประจบประแจงอันหลินทันที
“สหายอันหลิน ข้าขอพูดอะไรหน่อย เป็นคนแบบไหน ก็ทำอาหารออกมาแบบนั้น ฝีมือการปรุงอาหารเป็นความสามารถ เป็นความปราดเปรื่อง เป็นความเที่ยงธรรม…” ม่อไห่พูดไม่หยุด ด้วยหวังว่าอันหลินจะมอบเนื้อให้อีกสักหน่อย
หลังซ่างกวนอี้กินเนื้อสิบชิ้นหมด ใบหน้าก็ฉายความเสียดาย
ทำไมเมื่อครู่ข้าไม่ซื้อให้เยอะหน่อย
ทำไมข้าถึงได้โง่ขนาดนี้
ข้ากำลังทำอะไรกันแน่
มองดูสองคนที่กำลังสวาปาม ในที่สุดซ่างกวนอี้ก็ทนไม่ไหว เอ่ยเสียงเบาว่า “สหายอันหลิน ข้าอยากซื้ออีกสักหน่อย คำพูดเมื่อครู่…ถอนได้หรือไม่”
อันหลินเงยหน้ามองซ่างกวนอี้ หญิงงามที่ถูกลูกศิษย์สำนักวิหคชาดขนานนามว่าหญิงงามผู้เย็นชา บัดนี้ใบหน้าเจือความเขินอายและปรารถนา
เขาครุ่นคิดครู่หนึ่ง คิดว่าลงทุนระยะยาวได้ จึงพยักหน้า “ศิษย์พี่ซ่างกวนอี้ อย่างไรเสียข้าก็ถือเป็นคนของสำนักวิหคชาดแล้ว มอบให้เจ้าอีกเก้าสิบชิ้น ไม่คิดเงิน ได้กินคนละหนึ่งร้อยชิ้น แบบนี้สิเรียกว่ามีสุขร่วมเสพ!”
ซ่างกวนอี้นิ่งไปหลายอึดใจ ราวกับถูกความสุขมวลมหาศาลจู่โจม นัยน์ตาสั่นระริก พูดขอบคุณว่า “สหายอันหลิน ขอบคุณเจ้ามากเหลือเกิน เจ้าช่างเป็นคนดีจริงๆ!”
อันหลิน “…”
ม่อไห่กะพริบตาปริบๆ ก่อนจะเอ่ยว่า “ไม่สิ ในกระทะมีเนื้อแค่สามร้อยชิ้นไม่ใช่หรือ ข้าได้เพิ่มอีกสิบชิ้นเท่ากับหนึ่งร้อยสิบชิ้น งั้นสหายอันหลินก็เหลือแค่เก้าสิบชิ้นไม่ใช่หรือ”
อันหลินได้ฟังก็กระจ่างแจ้งทันใด พยักหน้าพูดว่า “สหายม่อไห่พูดมีเหตุผล งั้นข้าจะหักของเจ้าสิบชิ้น แบบนี้ทุกคนก็เท่าเทียมกันแล้ว!”
“พรืด” ม่อไห่กระอักเลือด อยากจะตบปากตัวเองจริงๆ
เวรตะไล เมื่อครู่ข้าจะพยายามเลียแข้งเลียขาแทบล้มประดาตายไปทำไม!
ซ่างกวนอี้เองรู้สึกขบขำกันภาพนี้ จึงป้องปากขำ
ทั้งสามกินเนื้อเสือขาวในกระทะจนเกลี้ยง จากนั้นก็นั่งบนพงหญ้าด้วยความรู้สึกที่ยังไม่หนำใจ
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม