ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 417
ขณะที่อสูรเพลิงสวรรค์ทั้งสามยังโต้เถียงไม่หยุดหย่อนนั้น พวกอันหลินก็เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว
ซ่างกวนอี้ย่ำเกล็ดหิมะ พุ่งไปหานกเพลิงสีน้ำเงินหกปีกพร้อมกับหิมะขาวโพลน
ส่วนม่อไห่ก็แบกดาบสีแดงฉานวิ่งเข้าใส่มนุษย์เสือ ทั้งร่างกลายเป็นลำแสงสีเลือดอย่างองอาจหาญกล้า
ต๋าอีกับต๋าเอ้อร์กลายเป็นลำแสงสีขาว กระโจนใส่กองทัพที่อยู่หลังอสูรเพลิงสวรรค์
อันหลินเองก็ถือกระบี่พิชิตมารเหาะไปหามนุษย์หมาป่าเช่นกัน เพียงแต่เก็บงำพลัง ราวกับกำลังตระเตรียมอะไรอยู่
อสูรเพลิงสามตัวเห็นมนุษย์ไม่หลบหนี แต่กลับเป็นฝ่ายจู่โจมพวกมันแทน จึงอดระเบิดเสียงหัวเราะไม่ได้
มนุษย์เสือควงกระบองสีดำ อานุภาพท่วมท้นนภา “ช่างเป็นมนุษย์ที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ให้เสือบงกชดำอย่างข้าได้ทำให้พวกเจ้ารู้ว่าพลังที่แท้จริงเป็นอย่างไร!”
“ไม่ว่าพวกเจ้าจะทำอย่างไร ข้าก็จะกินมนุษย์พวกนี้ให้เกลี้ยง!” ใบหน้าของมนุษย์หมาป่าเปื้อนยิ้มกระหายเลือด กรงเล็บพลันยาวขึ้นสามเซี๊ยะ แผ่แสงแวววับปานคมดาบ ห้อมล้อมด้วยเปลวไฟสีขาว
นกเพลิงหกปีกเงียบงำ กระพือปีกพุ่งใส่ซ่างกวนอี้
โครม พลังเหมันต์ที่ยิ่งใหญ่ชนกับเปลวไฟสีน้ำเงิน ทำให้มิติในรัศมีหลายร้อยจั้งกลายเป็นเส้นแบ่งเขตน้ำแข็งและไฟสีน้ำเงิน
ม่อไห่ถือดาบประสานงากับกระบองสีดำของมนุษย์เสือจนขุนเขาถล่มทลาย คลื่นลูกหลงของการต่อสู้ทำให้ทุกสรรพสิ่งในรัศมีร้อยจั้งแหลกละเอียด เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว
มนุษย์หมาป่ามองอันหลินที่พุ่งเข้ามา แลบลิ้นเลียเขี้ยวที่แหลมคม “ดูจากกลิ่นอายแล้ว เจ้าน่าจะเป็นคนที่อ่อนแอที่สุดจากทั้งสามคน ไม่ได้กินเนื้อนานแล้ว เจ้ามาเป็นอาหารมื้อแรกของข้าแล้วกัน!”
มันชูกรงเล็บตวัดใส่อันหลินไกลๆ ใบมีดเพลิงสีขาวมากมายพุ่งออกจากกรงเล็บ
ขนาดของใบมีดเพลิงใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ตามระยะทาง ครั้นลอยมาถึงตรงหน้าอันหลิน ใบมีดเหล่านั้นก็สูงถึงร้อยจั้ง ฉีกพสุธาเป็นร่องลึกไม่เห็นก้นหลายทาง
อันหลินมองใบมีดที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม ในใจลอบประเมินพลังโจมตี แทบจะเทียบเท่าโจมตีของนักพรตระดับแปลงจิตขั้นปลายแล้ว
ตอนที่เขาอยู่ในระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณขั้นปลาย อาจจะต่อกรซึ่งหน้าไม่ได้ แต่ตอนนี้เข้าย่างสู่ระดับแปลงจิตแล้ว!
กระบี่พิชิตมารของอันหลินแผดร้อง ตวัดฟันมนุษย์หมาป่าที่อยู่ไกลออกไป ลำแสงสีดำที่บริสุทธิ์อย่างยิ่งพาดผ่านท้องฟ้า ฟันใบมีดเพลิงสีขาวพวกนั้น
มนุษย์หมาป่ากำลังคาดหวังว่าจะเห็นอันหลินถูกใบมีดหั่นและย่างเกรียม ทว่าเมื่อเห็นภาพนี้ก็ตะลึงพรึงเพริด
ลำแสงสีดำตัดใบมีดที่แหลมคมเป็นสองท่อนทันที จากนั้นก็ตวัดฟันมนุษย์หมาป่าเกล็ดขาวอย่างห้าวหาญ
“บรู๊ว!”
มนุษย์หมาป่าระเบิดพลัง ผิวดินยุบลงเป็นหลุมใหญ่ ร่างกายพุ่งขึ้นฟ้าด้วยความเร็วยิ่งยวด หลบหลีกลำแสงกระบี่ที่น่ากลัวเส้นนั้น
แต่กระนั้นในตอนนี้เอง สายฟ้าเส้นหนึ่งก็ฟาดเปรี้ยงลงมา ความเร็วของมันทำให้มนุษย์หมาป่าตั้งตัวไม่ทัน!
เปรี้ยง สายฟ้าสีทองผ่าศีรษะของมนุษย์หมาป่าด้วยอานุภาพมหาศาล พลังงานที่น่ากลัวระเบิดทำให้มันไหม้เกรียมตั้งแต่หัวจรดเท้า ควันดำลอยโขมง
หลังผ่านการข้ามอสนีบาตสีทองแล้ว วิชาเรียกสายฟ้าของอันหลินสำแดงพร้อมกับวิชาเพิ่มสายฟ้า ทำให้สายฟ้าแฝงด้วยอานุภาพอสนีทองอนัตตา
“เจ้าจะยอมสวามิภักดิ์หรือไม่” อันหลินโพล่งขึ้นมา
มนุษย์หมาป่าที่ถูกพลังอันหลินโจมตีจนงุนงงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เมื่อได้ยินประโยคนี้ก็สะดุ้งโหยง ใบหน้ามีแต่ความตะลึง “เจ้า…เจ้าพูดภาษาอนารยชนได้หรือ!”
“ข้ารู้ภาษาอนารยชนจริง ขอถามเจ้าอีกครั้ง เจ้าจะยอมสวามิภักดิ์หรือไม่” อันหลินตอบเรียบๆ
“บรู๊ว! คิดจะให้หมาป่าดาบขาวอย่างข้าสวามิภักดิ์ ฝันไปเถอะ!”
มนุษย์หมาป่าคำรามกร้าว เกล็ดสีขาวสั่นระริก พลังซัดสาด เนื้อตัวมีเกราะเปลวไฟสีขาวปกคลุม กรงเล็บคมสามเซี๊ยะส่องแสงสว่างโชติช่วง
ปึก
มนุษย์หมาป่ากระทืบเท้ากลางอากาศ คลื่นพลังม้วนตัวขึ้นพันเมตร ร่างกายพุ่งไปอยู่ตรงหน้าอันหลินในชั่วพริบตาด้วยความเร็วเหนือเสียงห้าเท่า กรงเล็บสีขาวตวัดลงมาพร้อมกับอานุภาพสะเทือนปฐพี!
“เฮ้อ…”
เมื่อเสียงถอนหายใจดังขึ้น กรงเล็บก็ตวัดลงมา ฉีกร่างของอันหลินเป็นหลายท่อน!
ครืน พื้นดินแตกทลายเป็นรอยแยกทอดยาวหลายร้อยเมตรห้าเส้น
มนุษย์หมาป่ากำลังจะดีใจ กลับพบว่าร่างกายที่ขาดสะบั้นกลายเป็นหมอกขาวสลายไป
เหินแปลงหมอก!
มนุษย์หมาป่าขนลุกชูชัน วิกฤตมรณะอันรุนแรงยิ่งแผ่คลุมทั่วสรรพางค์กาย
มันกำลังจะหันหลัง กลับมีเงากระบี่สีดำลอยลงมาข้างหลัง!
เมื่อกระบี่ปรากฏ ฟ้าดินก็สลัวลง!
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม