ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 418
“สัญญานายบ่าว คิดจะให้หมาป่าดาบขาวอย่างข้าเป็นทาสหรือ พูดเป็นเล่น!” เมื่อมนุษย์หมาป่าได้ยินคำพูดของอันหลินก็ฉุนเฉียวทันที พันธะสัญญานายบ่าวเช่นนี้ ล้วนแต่เป็นความอดสูสำหรับสิ่งมีชีวิต!
เพราะเมื่อกลายเป็นบ่าว มันจะกระทำการใดก็ตามที่ขัดขืนเจ้านายไม่ได้เลย และผู้เป็นนายสามารถตัดสินชะตาของมันได้ในหนึ่งชั่วความคิด มันเป็นพันธะสัญญาที่ไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย!
อันหลินก็ไม่พูดจา เพียงแค่ชูกระบี่พิชิตมารขึ้นสูง คมกระบี่ดำขลับแทบจะกลืนกินแสงสว่างแล้ว
มนุษย์หมาป่าจ้องกระบี่ที่น่ากลัวเล่มนั้น เขี้ยวสั่นกึกๆ สุดท้ายก็ก้มหน้าลง “ได้ ข้าตกลง…”
อันหลินพยักหน้า ไม่เอื้อนเอ่ยคำใด หลั่งเลือดสีทองออกมาหยดหนึ่ง แผ่คลื่นมหัศจรรย์เป็นระลอกๆ ภายใต้ความช่วยเหลือจากพลังภายใน
เลือดหยดลงบนศีรษะของมนุษย์หมาป่า สายใยที่ไร้รูปร่างก่อตัว สร้างพันธะสัญญาอย่างเป็นทางการ!
ใบหน้าของมนุษย์หมาป่ามีความเศร้าสลด “ไม่คิดเลยว่าหมาป่าดาบขาวที่สรรพสิ่งยกย่องอย่างข้า จะตกอยู่ในสภาพเป็นทาสของมนุษย์”
อันหลินยืนมือไพล่หลัง แหงนหน้ามองฟ้า เอ่ยเนิบๆ ว่า “ได้เป็นทาสของปีศาจร้ายอันดับหนึ่งแห่งสรวงสวรรค์ ยอดพ่อครัวมือหนึ่งแห่งแดนจิ่วโจว ผู้กล้าที่หนึ่งของปฐพีอย่างเซียนกระบี่อันหลิน ถือเป็นเกียรติของเจ้า!”
มนุษย์หมาป่าชะงัก เงยหน้ามองอันหลิน
ท่ามกลางฟ้าดินที่มืดสลัว ร่างของอันหลินราวกับฉาบด้วยรัศมี ความมั่นใจและองอาจที่ไร้เทียมทานพุ่งสูงเสียดฟ้า แลดูสูงใหญ่ทะมึน ทำให้หัวใจหมาป่าเลื่อมใสศรัทธา
หมาป่าดาบขาวตื่นเต้น เมื่อฟังฉายานามพวกนั้น ถึงได้รู้ว่าที่แท้นายของมันยวดยงปานนี้!
อันหลินโยนยาสมานกระดูกขั้นหนึ่งให้มนุษย์หมาป่า พูดนิ่งๆ ว่า “กินยารักษาแผลเม็ดนี้ แล้วไปตามหาแขนที่ขาดของเจ้าเชื่อมมันเสีย มันจะทำให้แขนของเจ้าสมานอีกครั้ง แล้วเราไปดูสถานการณ์ที่อื่นกันหน่อย!”
มนุษย์หมาป่ารับยาสมานกระดูกมาอย่างตื้นตัน พยักหน้าอย่างนอบน้อม วิ่งโร่ไปหาท่อนแขนแล้วเริ่มเชื่อมประสานแขนของตนทันที
ต๋าอีกับต๋าเอ้อร์กำลังประมือกับฝูงอสูรนับพัน ถอยกรูดอย่างต่อเนื่อง
พวกมันทำได้เพียงฝืนถ่วงฝีเก้าของกองทัพใหญ่ เพราะในฝูงอสูรมีอสูรเพลิงพสุธาสิบกว่าตัวคอยบงการ ความสามารถดูแคลนไม่ได้
อันหลินมองต๋าอีกับต๋าเอ้อร์ที่ถูกโจมตีไม่หยุด จึงเอ่ยกับมนุษย์หมาป่าที่ตามหลังเงียบๆ ว่า “หมาป่าดาบขาว ตอนนี้ได้เวลาเจ้าแสดงฝีมือแล้ว อสูรฝูงนี้ยกให้เจ้าแล้วกัน”
มนุษย์หมาป่าเข่นเขี้ยว รู้ดีว่าขัดขืนคำสั่งของผู้เป็นนายไม่ได้ มันที่ร่างกายเพิ่งฟื้นฟูเล็กน้อยจำต้องพุ่งใส่ฝูงอสูร แล้วเริ่มจัดการอย่างเด็ดขาดฉับไว
มนุษย์เสือกับนกเพลิงสีน้ำเงินหกปีกเห็นก็หน้าถอดสี
“พับผ่าสิ เจ้าหมาทรยศ อาจหาญสวามิภักดิ์ต่อศัตรู ประเดี๋ยวข้าฆ่าเจ้าแน่!” เสียงเกรี้ยวของมนุษย์เสือแผ่ไกลหลายลี้ สะเทือนหูประหนึ่งสายฟ้าคำราม
มนุษย์หมาป่าไม่สะทกสะท้าน รบราฆ่าฟัน ล้างบางอสูรต่อไป
หากว่าไม่สวามิภักดิ์ มันคงตายไปนานแล้ว ไหนเล่าจะมีโอกาสมาฟังมนุษย์เสือพูดกับมันเช่นนี้
เกิดเสียงกระบี่แผดร้องกังวานขึ้นอีกครั้ง อสูรหลายร้อยตัวสัมผัสได้ถึงลมเย็นจับขั้วหัวใจที่โชยมา
อันหลินมองไปทางนั้น กระบี่ของซ่างกวนอี้บั่นคอของนกเพลิงสีน้ำเงินหกปีกแล้ว
ในรัศมีสามลี้ของสมรภูมิกลายเป็นพื้นหิมะขาวโพลน ดุจเป็นกระจกสีขาวท่ามกลางเทือกเขาดำทะมึนสุดลูกหูลูกตา
อันหลินอุทานในใจ กระบวนท่าสายน้ำแข็งของซ่างกวนอี้แข็งแกร่งจนน่าตะลึง แค่ระดับแปลงจิตขั้นกลางก็สามารถอาศัยเพลงกระบี่สายน้ำแข็งที่แก่กล้ายิ่งยวด เอาชนะอสูรเพลิงสวรรค์ที่เทียบเท่าระดับแปลงจิตขั้นปลายได้ ไม่รู้ว่านางเรียนรู้มาจากไหน
หรือจะหยั่งรู้พลังสายน้ำแข็งด้วยการชมผู้กล้าของสำนักเล่นไฟจริงๆ
มันวิปริตเกินไปแล้ว!
สุดท้ายเขาก็เบือนสายตามองสนามรบของม่อไห่
พลังของม่อไห่เป็นม่านเพลิงโลหิต ตอนนี้แผ่ขยายแล้วอย่างสิ้นเชิง
พลังเลือดลมของมนุษย์เสือเริ่มปะทุ นัยน์ตาแดงก่ำ กวัดแกว่งกระบองสีดำที่แฝงด้วยพลังมหาศาลไม่หยุด ราวกับเป็นขีปนาวุธร่างคน ภูเขาถล่มพสุธาทลายทุกครั้งที่ขยับกระบอง
มีภูเขาหลายลูกถูกพลังของกระบองสีดำกระแทกจนเหลือเพียงครึ่งท่อน
เพลงดาบเลือดคลั่งเพลิงสีชาดของม่อไห่ยึดความอหังการเป็นหลัก แต่เมื่อเขาปะทะกับมนุษย์เสือ กลับตกเป็นรอง ถอยกรูดอย่างต่อเนื่อง
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม