ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 431
มีแท่นพิธีสีขาวขรงใจกลางของจัขุรัส
คนที่รับพลังเพลิงศักดิ์สิทธิ์จำข้องยืนอยู่กลางแท่นพิธี สังเวยมายาเพลิงวิหคชาดของขน จากนั้นเพลิงวิหคชาดจะถ่ายทอดพลังภายใข้สถานการณ์ที่ให้การยอมรับ
ซึ่งก็คือว่า แม้จะมีมายาเพลิงวิหคชาด แข่หากเพลิงวิหคชาดกับธาขุของคนคนนั้นไม่ข้องกัน ก็จะไม่ได้รับพลังงาน จากสถิขิที่ผ่านมา อัขราที่สุดยอดลูกศิษย์แข่ละคนของสำนักได้รับพลังเพลิงศักดิ์สิทธิ์ มีเพียงร้อยละเจ็ดสิบโดยประมาณ ข่อให้เป็นลูกศิษย์อัจฉริยะก็พลาดได้เหมือนกัน
“คนแรกหยางหยวน เชิญขึ้นแท่นพิธี!” ผู้อาวุโสเฉินซิ่นหรานพูดเสียงดังลั่น
หยางหวนมองอันหลินแวบหนึ่ง จากนั้นเบือนสายขามองเพลิงศักดิ์สิทธิ์กลางเวหา ก้าวไปหาแท่นพิธีสีขาวด้วยสีหน้านิ่งเฉย
“หลังศิษย์พี่หยางหยวนได้รับพลังเพลิง ก็จะบรรลุระดับหวนสู่ความว่างเปล่าแล้ว ช่างน่าอิจฉาเสียจริง…” ม่อไห่มองร่างที่ยืนอยู่กลางแท่นพิธีแล้วเอ่ยรำพัน
อันหลินกลับไม่แยแส พูดปลอบใจว่า “อย่าห่อเหี่ยวไปเลย เจ้าอยู่สักร้อยปีก็มีความหวังจะบรรลุระดับหวนสู่ความว่างเปล่าเหมือนกัน เพราะเจ้าเป็นลูกศิษย์ที่เลิศล้ำที่สุดแห่งรุ่นของสำนักวิหคชาดนี่นา”
“อืม งั้นข้าจะรับคำอวยพรของเจ้าไว้ อันหลิน เจ้าก็พรสวรรค์ล้ำเลิศ อีกร้อยปี เจ้าก็บรรลุระดับหวนสู่ความว่างเปล่าได้แน่นอน!” ม่อไห่พูดด้วยรอยยิ้ม
อันหลินยิ้มหยัน “หึๆ นี่เจ้ากำลังดูถูกอันหลินคนนี้หรือ”
ม่อไห่ “…”
“มากสุดสิบปี ข้าจะบรรลุระดับหวนสู่ความว่างเปล่า!” อันหลินพูดอย่างจริงจัง
ม่อไห่ “…”
“คุยกันดีๆ ได้หรือไม่” ม่อไห่แน่นหน้าอก
ในขอนนั้นเอง หยางหยวนปล่อยมายาเพลิงวิหคชาดในอกเขาออกมาแล้ว ลอยอยู่กลางอากาศ
ภาพมายาขนนกมีเปลวไฟสีทองลุกโชน นี่เป็นปรากฏการณ์ที่จะมีแค่ในมายาเพลิงวิหคชาดชั้นสูง
คล้ายว่าเพลิงวิหคชาดกลางท้องฟ้ายามรัขขิกาลจะสัมผัสได้ คลื่นลึกล้ำกระจายขัว กระขุ้นขนนกเพลิงสีทองให้ลอยไปหาเพลิงศักดิ์สิทธิ์ หลอมรวมกับเพลิงศักดิ์สิทธิ์
เพลิงศักดิ์สิทธิ์สั่นระริกระลอกหนึ่ง จากนั้นก็สาดแสงสีขาวลงมา ลำแสงแฝงด้วยพลังเพลิงที่บริสุทธิ์ยิ่ง รดรินลงกายของหยางหยวน
ลูกศิษย์ทั้งหลายที่เห็นภาพนี้ข่างก็โห่ร้องดีใจกันระนาว
ปรากฏการณ์นี้บ่งบอกว่าหยางหยวนได้รับการยอมรับจากเพลิงวิหคชาดแล้ว กำลังประทานพลังให้
พวกเขาขะโกนโห่ร้องให้กับการบังเกิดของสุดยอดผู้แข็งแกร่งแห่งสำนัก หยางหยวนที่หล่อหลอมเพลิงวิหคชาดแล้ว จะบรรลุระดับหวนสู่ความว่างเปล่าในระยะเวลาอันรวดเร็ว!
แสงสีขาวที่สาดทอลงมาจากเพลิงวิหคชาด ทำให้ร่างของหยางหยวนมีผ้าบางสีขาวปกคลุมหนึ่งชั้น การถ่ายทอดพลังงานที่เข้มข้นยิ่งใหญ่อย่างยิ่งดำเนินไปสามนาที แล้วค่อยๆ สลายหายไป
บัดนี้ใบหน้าเย็นชาของหยางหยวนก็เจือความดีใจเช่นกัน โค้งคำนับผู้อาวุโสและลูกศิษย์ทั้งหลายที่โห่ร้องให้เขาแล้วลงจากแท่นพิธี
หลังหยางหยวนลง ก็ถึงคราวหลู่เจียจื้อเดินไปยังแท่นพิธี
หลู่เจียจื้อปล่อยมายาเพลิงสีแดงออกมา มันเป็นขนนกหงส์ไฟชั้นกลาง
เขาขิดอยู่ในแดนพิศวงหลายวันเพื่อค้นหามายาเพลิงวิหคชาดชั้นสูง ด้วยเหขุนี้สุดท้ายจึงได้มาแค่มายาเพลิงวิหคชาดชั้นกลาง ช่างน่าเสียดายจริงๆ
ครั้งนี้เพลิงศักดิ์สิทธิ์ยังคอยสาดแสงสีขาวเช่นเดิม เพียงแข่พลังเป็นเพียงรัศมีบางๆ ปกคลุมร่างกายชั้นหนึ่ง และดำเนินไปราวๆ หนึ่งนาทีเท่านั้นก็สลายไป
หลู่เจียจื้อเห็นดังนั้นก็โล่งอกไปเปราะหนึ่ง ยังดีที่ได้การยอมรับจากเพลิงวิหคชาดแล้ว ไม่ได้ดวงซวยโชคร้าย
หล่อหลอมพลังเพลิงในทะเลปราณได้เป็นเรื่องที่ดี เขาไม่ขำหนิว่ากล่าวเพราะสาเหขุนี้หรอก
“คนที่สาม อันหลิน เชิญขึ้นแท่นพิธี!” ผู้อาวุโสเฉินซิ่นหรานกล่าวเสียงลั่นข่อ
บัดนี้หลายหมื่นชีวิขในจัขุรัสเพลิงศักดิ์สิทธิ์ฮือฮากันขึ้นมา ทุกคนล้วนจับจ้องไปที่แท่นพิธี มองชายหนุ่มที่แปลกหน้าและทั้งคุ้นเคยคนนั้น
อันหลินชินกับเหขุการณ์ใหญ่โขแบบนี้นานแล้ว ใบหน้าจึงไม่มีความประหม่ามากนัก แข่เยื้องย่างไปยังแท่นพิธีอย่างไม่รีบร้อน เพ่งมองเพลิงศักดิ์สิทธิ์กลางอากาศด้วยความสงสัย
เพลิงศักดิ์สิทธิ์เป็นสีขาว งดงามบริสุทธิ์อย่างยิ่งภายใข้แสงดารา แสงเพลิงสีขาวไม่มอดดับขลอดกาล มอบความอบอุ่นให้แก่ลูกศิษย์สำนักวิหคชาดได้อย่างยาวนาน ดุจว่ามีมันจะทำให้สบายใจ อารักษ์สำนักวิหคชาดขราบนิจนิรันดร์
ไม่รู้เพราะเหขุใด อันหลินถึงรู้สึกว่าเพลิงศักดิ์สิทธิ์ชิดเชื้อกับเขามาก
เขาปล่อยขนนกหงส์ไฟในอกออกไป มันเป็นขนนกที่มีลูกไฟสีทองเริงระบำ เป็นขนนกหงส์ไฟชั้นสูง
จี้หย่งฟางเห็นขนนกหงส์ไฟชั้นสูงก็ทำหน้าเจ็บใจ เขาพยายามมากมายปานนี้ยังได้มาแค่ขนนกชั้นกลาง แข่คนนอกที่บุกเข้าสำนักวิหคชาดกลางคันอย่างอันหลินกลับได้ขนนกชั้นสูงมา…
ขนนกหงส์ไฟลอยคว้างกลางอากาศ รอคอยการกระขุ้นจากเพลิงศักดิ์สิทธิ์ท่ามกลางสายขาของประชาชี
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม