ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 433
เมื่อพลังเพลิงหลั่งไหลเข้าสู่ทะเลปราณอย่างต่อเนื่อง ในที่สุดอันฉีหลินกับหงส์ขาวก็หยุดวิวาทกัน
ประหนึ่งพวกมันจะเห็นพ้องต้องกันว่า ดูดซึมพลังเพลิงข้างๆ ก่อนแล้วค่อยว่ากัน!
หงส์ขาวดูดซึมพลังเพลิงอย่างบ้าคลั่ง ร่างกายค่อยๆ ชัดเจนขึ้น ขนนกเริ่มอุดมสมบูรณ์ อานุภาพมหาศาลแผ่กระจายไปทั่วทุกสารทิศ พุ่งชนทะเลปราณอันกว้างใหญ่
อันฉีหลินกลับทำเหมือนดื่มนมวัว ค่อยๆ กลืนเพลิงศักดิ์สิทธิ์สีขาวที่ลอยกลางอากาศลงท้องช้าๆ แถมยังทำปากแจ๊บๆ บ่อยครั้ง ใบหน้าสุขใจและชื่นมื่น
ในที่สุดอันหลินก็โล่งอกไปเปราะหนึ่ง เงยหน้ามองเพลิงศักดิ์สิทธิ์กลางเวหา หวังว่ามันจะฮึกเหิมสักหน่อย อย่าหยุดถ่ายทอดพลังไวปานนั้น อย่างน้อยให้อันฉีหลินอิ่มก่อนค่อยว่ากัน
ความจริงก็เหมือนจะเป็นดังที่เขาปรารถนา ครั้งนี้แสงสีขาวสาดลงมาค่อนข้างยาวนาน
สามนาทีผ่านไปแล้ว ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย!
ห้านาทีผ่านไปแล้ว แสงสว่างยังไม่หยุดเทกระหน่ำ…
อันหลินเริ่มเบื่อหน่ายแล้ว จึงนั่งลงบนแท่นพิธีเสียเลย
เหล่าผู้อาวุโสมองแสงของเพลิงศักดิ์สิทธิ์ที่หลั่งไหลลงมาดุจธารน้ำไม่ขาดสาย มุมปากกระตุกยิกๆ เกิดความรู้สึกปวดใจชอบกล
ลูกศิษย์หลายหมื่นชีวิตกลับยิ่งอิจฉาริษยาแค้นเคือง จ้องชายหนุ่มกลางแท่นพิธี แทบอยากจะเข้าไปแทนที่
ม่อไห่พูดอย่างอิจฉาว่า “ขนนกหงส์ไฟชั้นกลางจะส่องแสงเป็นเวลาราวๆ หนึ่งนาที ขนนกหงส์ไฟชั้นสูงสามนาที ครั้งนี้อันหลินดูดซึมกว่าห้านาทีแล้วยังไม่มีทีท่าจะหยุด…เฮ้อ…ข้าไม่รู้ควรพูดอะไรแล้ว!”
“ศิษย์น้องอันหลินเป็นคนมีวาสนา” หยางหยวนยิ้ม
“มีวาสนากว่าข้าเยอะเลย” ซ่างกวนอี้เอ่ยนิ่งๆ
หลู่เจียจื้อเหลือบมองหญิงสาวข้างกายแวบหนึ่ง คิดในใจว่าแบบนี้มันเหลวไหลไม่ใช่หรือไง
จี้หย่งฟางมองอันหลินอึ้งๆ พูดไม่ออกเลยแม้แต่คำเดียว
อันหลินแยกจิตสังเกตสถานการณ์ของทะเลปราณตลอดเวลา กังวลว่าทั้งสองที่อยู่ข้างในจะทะเลาะกันอีก
ระหว่างที่อันฉีหลินกินไม่หยุดหย่อน ร่างกายก็เกิดการเปลี่ยนแปลงช้าๆ ท้องป่องนูน
ครืน
ทะเลปราณสั่นสะเทือนฉับพลัน
จากนั้นหน้าผากของทารกสีทองก็มีรอยประทับรูปเปลวไฟสีขาวปรากฏขึ้น ขณะเดียวกันก็มีตัวเลขฉายวาบบนหน้าอกของเขา ค่าตัวเลขกระโดดจาก 1.82 เป็น 2 และมีอักษรบรรพกาลปรากฏว่า ‘เพลิงเต็มแล้ว’
ท้องของอันฉีหลินนูนขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายระเบิดทันใด กลายเป็นแสงทองนับไม่ถ้วนแทรกซึมไปในเส้นชีพจรของอันหลิน
จู่ๆ ร่างของอันหลินก็เปล่งแสงสีทอง จากนั้นก็มีเสื้อคลุมสีทองห่มกาย ดุจสวมชุดศักดิ์สิทธิ์
เขาลืมตาที่แฝงด้วยอัสนีสีทองขึ้น อานุภาพแห่งเจ้าอัสนีปะทุทันใด แผ่ซ่านไปทั่วทุกสารทิศ ชวนให้ตะลึงพรึงเพริด
ลูกศิษย์หลายหมื่นชีวิตรู้สึกว่าชายหนุ่มกลางแท่นพิธีสูงใหญ่ขึ้นมาในพริบตา
“คุณพระ! นั่นมันอะไรกันแน่ แสบตานัก!”
“ช่างเป็นอานุภาพที่น่ากลัวเสียจริง หรือจะเป็นคุณสมบัติพิเศษของเพลิงศักดิ์สิทธิ์”
“เจ้าโง่หรือไง เจ้าไม่เห็นอัสนีสีทองตามเนื้อตัวของเขาหรือ มันเป็นพลังสายฟ้าที่น่ากลัวอย่างมหันต์ เกี่ยวกับเพลิงศักดิ์สิทธิ์ที่ไหน!”
“อันหลินเลิศล้ำจริงๆ ด้วย ทำให้เกิดปรากฏการณ์เช่นนี้หลังรับการชำระล้างจากเพลิงศักดิ์สิทธิ์ได้ด้วย!”
…
ขณะที่เสื้อทองคลุมกายอันหลิน พลันก็หยั่งรู้อันฉีหลินไปอีกขั้น เคล็ดวิชาหนึ่งประทับลงในสมอง และแฝงด้วยแก่นแท้ของอัสนีทั้งหลายในเวลาเดียวกัน
เขาหลับตาลง ชุดสีทองค่อยๆ สลายไป ไอปราณก็เก็บงำอย่างรวดเร็ว
เมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง นัยน์ตาสีดำก็นิ่งสงบดุจทะเลสาบ ไม่เกิดระลอกคลื่นอีกต่อไป
ราวกับทุกอย่างผ่านพ้นไปแล้ว ทุกคนรู้สึกคลายความกดดัน ต่างก็โล่งอกไปเปราะหนึ่ง
“ฟู่…เมื่อครู่น่าตกใจจริงๆ ช่วยรับการชำระล้างจากเพลิงศักดิ์สิทธิ์ให้ง่ายหน่อยไม่ได้หรือไง…”
“มีแต่คนวิปริตอย่างศิษย์น้องอันหลินเท่านั้นที่ทำให้เหตุการณ์ใหญ่โตขนาดนี้ ขอข้าพักหายใจหน่อย…”
ลูกศิษย์มากมายหัวใจปั่นป่วนเพราะปรากฏการณ์บนแท่นพิธี ไม่ง่ายเลยกว่าจะได้พักหายใจหายคอ ไม่คิดเลยว่าปรากฏการณ์จะเกิดขึ้นอีกครั้ง แผ่นดินสั่นสะเทือนทันใด!
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม