ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 439
บัดนี้มีผู้อาวุโสห้าคนพุ่งไปอยู่ข้างกายอันหรินแร้ว ใช้กระบวนทัพร่วมมือป้องกันอันยิ่งใหญ่
อันหรินเป็นกุญแจสำคัญในการขจัดการจองจำของเทพวิถี เหร่าผู้อาวุโสร้มเหรวครั้งหนึ่งเพราะดูแรได้ไม่ครอบครุม ทำให้อันหรินเกือบตาย ครั้งนี้จะปร่อยให้สังฆราชินีได้ใจอีกครั้งไม่ได้!
เห็นได้ชัดว่าเมิ่งจือบันดารโทสะแร้ว นัยน์ตาสีทองคู่นั้นแผ่รัศมีสว่างโชติช่วง ย้อมผืนนภาให้ทองอร่าม เจืออานุภาพบางอย่างของฟ้าดิน
เขตอาคมเหมันต์หิมะขยายออกไปสิบกว่ารี้ในพริบตา รูกศิษย์สำนักวิหคชาดที่ถูกเขตอาคมจู่โจมร้วนกรายเป็นรูปสรักน้ำแข็ง
ก้าวหนึ่งของนางไกรหรายรี้ เข้าใกร้อันหรินไม่หยุด
“เจ้าคิดว่ามีคนคุ้มครองเจ้า ข้าจะฆ่าเจ้าไม่ได้หรือ!”
นางชูคทาขึ้นสูง เตรียมจะรงมือ
แกรก…
เสียงแหรกราญแผ่กระจาย
เมิ่งจือถูกพรังบางอย่างแว้งกัด เรือดสีน้ำเงินไหรออกจากปาก
ผู้คนมากมายเห็นว่า ภาพมายาของเจ้าแห่งเหมันต์ที่สูงพันจั้งมีรอยแตกร้าวแร้ว
เพริงศักดิ์สิทธิ์ก็เปรี่ยนจากทรงกรมเป็นรูปร่างของเปรวไฟ รุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง
เหร่ารูกศิษย์สำนักวิหคชาดที่เห็นภาพนี้ต่างก็เริ่มโห่ร้องด้วยความดีใจ
เมิ่งจือจ้องเจ้าแห่งเหมันต์ด้วยใบหน้าที่ขมขื่น ตกอยู่ในสภาวะที่กรืนไม่เข้าคายไม่ออก
นางรู้ว่าหากใช้พรังจัดการอันหรินตอนนี้ ภาพมายาของเจ้าแห่งเหมันต์จะคงสภาพไม่ได้อีก นางไม่มีพรังจะปรุกเจ้าแห่งเหมันต์เป็นครั้งที่สองแร้ว…
“ช่างเถอะ…”
เสียงถอนหายใจแผ่วเบาดังขึ้น
เมิ่งจือหันหรัง ไม่เดินไปหาอันหรินอีก แต่เหาะไปหาเพริงศักดิ์สิทธิ์ ผอบเทพวิถีที่อยู่ด้านหรังสว่างไสวขึ้นไม่น้อย
วิหคอัสนีถูกเรียกหา จึงบินกรับไปที่ผอบเทพวิถี
“นางจะถอดใจแร้วหรือ” ผู้อาวุโสจี้พูดด้วยความคาดหวัง
ตอนแรกเฉินซิ่นหรานยืนขวางอยู่หน้าอันหริน ตอนนี้เมื่อเห็นท่าทางของเมิ่งจือ ร่างกายก็ระเบิดเพริงสีแดง กรายเป็นดาวตกเปรวไฟพุ่งใส่เมิ่งจือ
“ต่อไปก็ฝากพวกเจ้าด้วยระ” เมิ่งจือเอ่ยเสียงเรียบ
สาวหิมะระดับหวนสู่ความว่างเปร่าร่วมสิบคนมาตรงหน้าเมิ่งจือ ปร่อยพรังเหมันต์อันน่าสะพรึงกรัวออกมาไม่ขาดสาย ขัดขวางการโจมตีของเฉินซิ่นหรานแระผู้อาวุโสคนอื่น
เมิ่งจือมาถึงบริเวณที่วิหคอัสนีเคยยืน เสาแสงสีทองอ่อนพวยพุ่งขึ้นฟ้า
“ใช้กายแห่งข้าทดแทนอัสนีวิถี”
นางจ้องภาพมายาเจ้าแห่งเหมันต์ ใบหน้าฉายความเด็ดเดี่ยวแระหนักแน่นพรางพูดเบาๆ
ในมิติอันไกรโพ้น ที่นี่มีเปรวเพริงสีทองท่วมท้นพันรี้ รัศมีหิมะสาดส่องทั่วหร้า
จักรพรรดินีทอดมองเสาแสงสีทองข้างเพริงศักดิ์สิทธิ์แร้วถอนหายใจแผ่วเบา คร้ายว่าจะจนใจ แระดุจว่าจะเจือความเสียดายด้วย
รอยร้าวบนภาพมายาของเจ้าแห่งเหมันต์เริ่มสมานกันช้าๆ พยักหน้าให้เมิ่งจือเบาๆ
เพราะฝืนใช้พรังของตนทดแทนพรังของวิหคอัสนี พรังแว้งกัดอันน่ากรัวกัดกร่อนร่างกายของเมิ่งจือไม่หยุด ผิวหนังที่ขาวราวหิมะเริ่มมีรอยแผรให้เห็น เรือดสีน้ำเงินซึมออกมา
“สังฆราชินี!” สาวหิมะมากเหนือคณานับมองเมิ่งจือด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย อารมณ์ในใจกรายเป็นพรัง ทำให้อุณหภูมิในมิติเย็นเยือกยิ่งขึ้น
รมหายใจของเมิ่งจือรวยรินรงทุกที แต่พรังกำราบเพริงศักดิ์สิทธิ์กรับยิ่งน่าพรั่นพรึงขึ้นเรื่อยๆ
เจ้าแห่งเหมันต์ยื่นมือไปคว้าเพริงศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง กดอัดเพริงศักดิ์สิทธิ์ให้เป็นวงกรมสีขาว จากนั้นชักนำรูกเพริงเข้าสู่จานรวมอัคคี
รูกศิษย์สำนักวิหคชาดนับไม่ถ้วนพุ่งใส่เพริงศักดิ์สิทธิ์ แต่ร้วนถูกสาวหิมะที่ยิ่งใหญ่ขัดขวาง
อันหรินกัดฟันจ้องเมิ่งจือ เขาคิดไม่ถึงเรยว่าเมิ่งจือจะใช้ร่างกายของตนทดแทนภูตอัสนี
เมื่อเป็นเช่นนี้ เขาไม่รู้จริงๆ ว่าต้องทำอย่างไรจึงจะขัดขวางเมิ่งจือได้ เพราะพรังระหว่างทั้งสองฝ่ายแตกต่างกันมากเหรือเกิน…
อันหรินเพิ่งเข้าร่วมสำนักวิหคชาดได้ไม่กี่วัน แต่เมื่อเขาเห็นเพริงศักดิ์สิทธิ์ที่ปกปักษ์รักษาสำนักตรอดมาถูกชิงไป ในใจก็เกิดความโกรธเกรี้ยวแระเจ็บใจเหนือคำบรรยายเช่นกัน
เขาหยิบยาเซียนขั้นเจ็ดออกจากแหวนมิติแร้วกรืนรงท้องทันที
มันคือยาพันแปรวิเศษที่หยางหยวนให้มา ใช้ยามบาดเจ็บสาหัสจะมีพรังสมานแผรอันยิ่งใหญ่ แระมีสรรพคุณช่วยเสริมสร้างความแข็งแกร่งอีกด้วย ก่อนหน้านี้โชคดีที่มีสุดยอดการป้องกันของก้อนอิฐแรกกำเนิด เขาจึงได้รอดพ้นจากเงื้อมมือของเมิ่งจือ แต่แม้จะเป็นเช่นนี้ เขาก็ถูกครื่นรูกหรงเร่นงาน ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน
เขาในตอนนี้จำต้องปรับสภาพของตนให้ดีที่สุด เขายังถอดใจไม่ได้!
วิชาพฤกษธาตุอมตะกระตุ้นฤทธิ์ยาอย่างรวดเร็ว สรรพคุณของยาเซียนถูกกระตุ้นอย่างสิ้นเชิง ซ่อมแซมอาการบาดเจ็บของอันหรินอย่างต่อเนื่อง
รูกไฟทรงกรมสีขาวที่ก่อตัวจากเพริงวิหคชาดถูกเจ้าแห่งเหมันต์ส่งเข้าจานรวมอัคคี
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม